Oturdukları mahallede birbirlerini hiç sevmeyen Pusat ve Aysude ailelerinin zorunuyla evlenmek zorunda kalırlar

Abi dediğim kişiye aşıktım ama türlü itiraf edemiyordum abim ne derdi bu duruma onu da biliyordum çünkü hiç hoş karşılamıyordu şakasını bile....annem biliyordu sev diyordu ama babam istemezdi abin yaşında adam derdi mutluluğumu önemsemeden.... KARAKTERLER: DEFNE YILMAZ(18 Yaşında) EMİRHAN YILMAZ(22 Yaşında Defne`nin abisi) EMİR KAYA(22 Yaşında Defne`nin sevdiği çocuk) SEMA KAYA(20 Yaşında Emir`in kardeşi Defne`nin kankisi) ASUMAN YILMAZ(Defne`nin annesi) KASIM YILMAZ(Defne`nin babası) SELDA KAYA(Emir`in annesi) MEHMET KAYA(Emir`in babası)

Her aşk kapıyı çalıp içeri buyur edilmez. Bazı aşklar, kapıyı kırarak, bazı aşklar balkondan içeri taş atarak girer. Onların aşkı bir taşın "tık" etmesiyle başladı. - 31/03/2024

Gerçek aile (aşiret ) ve mahalle kurgusudur. Gerçek ailesinden haberi olmayan üniversite 3. Sınıfa giden bir Deniz . Ailesinin gerçek olmadığını öğrendiği de ne yapacak. Asıl gerçek ailesinin bir mahallede oturduğunu öğrenen ve 3 ağabey olduğunu öğrenen Deniz bunu nasıl karşılayacak? Yalnız ve zengin bir aile kızi olan Deniz .. Kalabalık ve aşiret olan bir aile.. Deniz , ağabeyler ve aşiret bir aile... Hadi bakalım.

Kapı açıldığında karşıma çıkan adamla gerildim. Uzun zaman olmuştu. Oldukça uzun. Ben yirmi yaşında olmuştum. O, yirmi beş. Seneler önce karşımda duran adamla, aynıydı. Sadece daha da, olgunlaşmış. Daha da devleşmiş. “Ahu..” diye mırıldandı tok bir sesle. 🦋 “Ahu!” Diye çıkışınca duraksadım. Gözlerini sıkıca yumarken, ısırdığı dudaklarıyla bir kaç küfürü yuttuğunu anlaybiliyordum. “Ben ne diyorum kızım?” “Abi-“ “Hay abini sikeyim!” Ağzım açık kaldı. “Muhabbet kuşu gibi sayıkladın. Abi de, abi.” ~~~

*Argo ve (hafif düzeyde) cinsellik içerir. "Burçak, ben seni öpmek istiyorum." Gözleri dudaklarıma indi. Düşmesinin etkisiyle kısalan mesafeye şöyle bir baktıktan hemen sonra başını kaydırarak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Karar vermesi saniyelerini almıştı. Daha önce hiçbir isteğin bu kadar hızlı faaliyete döküldüğünü görmemiştim. `Yıllardır küllenmiş aşkın var bende` ve `Sana sana yanarım` gibi kült eserleri sevenlere, Birbirine bağlı üç arkadaştan ikisi, birbirine taban tabana zıt olmasına rağmen hâlâ arkadaşsa onları birbirine bağlayan bir tampon vardır. Küçük denebilecek kıyı kasabasının makul bir mahallesinde, hayatları her anlamda iç içe geçmiş dostların hikâyesi. Arkadaşlık, iş, dram ve elbette aşkın da etkisiyle pastadan çıkan ufak kaoslar, rutini şekillendirirken minimal bir hayat yaşamaya çalışmak, pek de mümkün değildi ne yazık ki. Olmaz dediğim her durumu ve girmem dediğim her olayı kristal kalitesinde izlemek, bir yerden sonra kabullendiğim bir durum haline gelmişti. Hayatımda biraz kaos ve drama olmasından şikayetçi değildim. Bildiğim şeylerin, hayal edemeyeceğim sonuçlarıyla kendi kafamın içine sıkışıp kalmanın hoş bir yanı yoktu elbette ama durduğum noktada bundan şikayet edemezdim. Hayat, önüme bir risk ve o riskin raporunu çıkarıp, seçeneklerimi önüme sunmuştu. Riski alıp almayacağımın beyin fırtınasında ya aklımı kaybedecektim ya da kalbimi. Şimdilik, ben iç güdülerime güvenmeye devam edecektim. İç güdülerimin bile üstündeki kişinin sunacaklarına ise güvenim sonsuzdu.

" aptal ! " dedim omzuna vurup " aptalsın aptalın tekisin ! " diyip ayağa kalktım . Oda kalkıp " ayra yapma yüzünü bana dönme ne olursun yapma aşkını içinde yaşa de senelerdir yaptığım şeyi devam ettiririm ama arkanı dönme bana abinin arkadaşıyım abin olarak görüyor olabilirsin beni " dedi dönüp ona tokat attım . " aptalsın devran korkmaz korkağın tekisin ben burda senin için kahrolurken beni sevmiyor diye istemiyor diye gecelerce ağlarken aptalca bi nedenden başkasına aşıksın diye ağlarken telefonunu açmıyorum bana ihtiyacın varken deli gibi ağlıyorum bana başkasını sevdiğini söyleyeceksin diye aşkından kahroluyorum " diye bağırırken göğsüne vurup onu itekliyordum birden beni tutup dudaklarıma yapıştı .

Kara mahellenin adı sadece bir isim olarak koyulmamıştı. İçide adı kadar kara olduğu için koyulmuştu...

"Ya sen kafayı mı yedin? Annem bir daha yan yana bile gelmeyeceksiniz dedi! Hayatımdan çık Bahadır abi zarar veriyorsun bana." söylediklerim sanki kayaya çarpıp dağılıyordu. "Sen beni hiç tanımamışsın Zeynep. Ölsem de bırakmam seni. Bir daha böyle şeyler söyleyip damarıma basma 6 ay sabret. Annen de alışacak bana." kafamı kaldırıp masmavi gözlerine baktım. "Peki ya ben ? Ben seviyor muyum da böyle iddialı iddialı konuşuyorsun." dedim. Gözlerini kısıp yüzümün her detayını inceledi. "Seveceksin. Belki benden çok sevemezsin ama seveceksin elbet. Kavuşacağız biz. " kendinden ve en çokta benden emindi...Ben Bahadır abiyle yapamazdım...

Yıllardır oturduğum mahallede her şeyi her yeri biliyordum ama onun bana olan aşkını asla bilmiyordum.. NİSA YILMAZ(22 YAŞINDA MANKEN) ATEŞ KUZGUN(28 YAŞINDA CAFESİ VAR) DORUK YILMAZ(30 YAŞINDA NİSA`NIN ABİSİ) SEMRA KUZGUN(30 YAŞINDA ATEŞİN ABLASI) SONGÜL YILMAZ(NİSANIN ANNESİ) MERT YILMAZ(NİSANIN BABASI) AYTEN KUZGUN(ATEŞİN ANNESİ)

"Nereyadur ula Eluf!" Tamam, pekâlâ şimdi buradan başlarsak hiçbir şeyi anlamayabilirsiniz. O yüzden sizi Karadeniz`in hırçın dalgalarında boğulmadan önceki anlarımı anlatmakla başlamak istiyorum. Her şey en yakın arkadaşımın sevdiği adamla evlenmek istemesiyle başladı. Sorun elbette bu değildi, sorun arkadaşımın, kendisinden daha deli akrabalarıydı. Muhtemelen herkes Karadeniz`in ve Karadenizlinin inadını bilir, tanır belki de içinde yaşatır. Ben bir Karadenizli değildim ama arkadaşımdan iyi bilirdim. Şimdiki kocası, benim abim olan adama ve bana az çektirmemişti. Bu topraklara sürgün edildiğimizde bizim için her şey bir tık daha zorlaşmıştı zira arkadaşım evlenmek için gün almış, babaannesinin zoruyla gizli saklı yapılacak olan düğüne en az üç yüz kişi gelmiş, bunun sonucunda kendisinden daha deli abisine haber uçmuştu. Hani şu abimi bir kere gördüğünde hastanelik edecek kadar döven abisi. Abisinin onayı olmayan düğün babaannesinin onayıyla kıyılmaya durulurken abisinin baskın yapılacağı duyurulmuş ve sonuç olarak durumu benim kurtarmam gerekmişti. Topyekûn boşaltılan düğün yerinde tek başına kalıp oyalamak görevi de bana kalmıştı. Ve bir Karadenizli ile nasıl başa çıkılır bilmemekle birlikte, deliye dönmüş bir abiyle nasıl başa çıkacaktım onu da bilmiyordum. Sonuç olarak başıma örülen çorabın söküğünü nasıl bulacağımı da çözememiştim. ☸ Bu hikâyede yetişkin unsurlar bulunmaktadır, ona göre okunması önemle duyurulur. •Kitap kapağı tasarımı şahsıma aittir.•

Sevdiğin adam mı? Yoksa sevmediğin ama sevildiğin adam mı? Meyra`nın ablasının takıntılı tavırları,abisinin çalkantılı nişanlılık dönemi ve Meyra`nın etkilenen hayatı. Siz olsanız ne yapardınız?

Hadi gelin ve birde bir aşçı ve marangozun mahalle aşkına şahit olalımm...

Seneler öncesinden beri dost olan iki ailenin çoçuklarıydı onlar Sevde ile Fatih.. Sadece birbirlerinin isimlerini biliyorlardı aileleri ne kadar dost olsada onlar karşılaşmamışlardı henüz…

Kendisine yazılan sahipsiz notları bulan kadın ve aynı mahallede oturup ona o notları yazan adam. Kadının adamı kabullenme süreci ve adamın ona olan aşkı...

Ben imkansızlığı seven bir kadındım. Ben beni asla göremeyecek bir adama aşık olmuştum. O adam herkesi görürken bir gözleri bana kör bir dili bana lal bir kulağı bana sağırdı. Ne diye böyle bir adamı sevinmiştim ki diye düşünüyordum bazen kalp işte ne yaparsın…..

"Aşk bedel ödetir, Meva..." dedi alev topuna dönmüş gözlerini gözlerime esir ederken. Büyük bir gayretle bedenini ileriye doğru itelediğim sırada bileğimi kavrayıp, "Annenin katili ben değilim." Diyebildi. Durgundu. Güçlü omuzları çöküntüye uğrarken, dehşetle baktı bir kez daha yüzüme. Bir şey demesine fırsat vermeden asileşen gözlerimi gözlerine dikip cevap verdim. "Annemin değil, yok olan duygularımın katilisin. Tüm hakları saklıdır! Aksi takdirde yasal işlemler başlatılacaktır!

" Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni " ... "Sarı saçlarına deli gönlümü bağlamışım çözülmüyor " İki gencinden sesi bu ana kadar çıkmıyordu fakat adam türkünün bu sözlerini genç kıza bakarak devam ettirmişti, görsün istiyordu içindeki sevgiyi, "E-emir ab-"genç kız şuan ki bulundukları durumdan fazlası ile rahatsızdı, korktuğu şeyin başına gelmesini istemiyordu. "Görmüyorsun değil mi, Şu kalbimin senin için nasıl attığını görmüyorsun! "Genç kız duydukları ile korktuğu şeyin başına geldiğini anlamıştı, abisi olarak gördüğü hatta mecbur kalmadığı sürece bir araya gelmedikleri adamın onu sevmesinden korkuyordu. " Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni "genç kız düşündü sevebilir miydi ki? Hiç bir zaman böyle bir soruyu kendine sormamıştı , şimdide sormak istemiyordu... Evet burası Gülce mahallesi;bir mahalle düşünün eskiden olduğu gibi sıcacık bir mahalle. Oğluna kız arayan, dedikoducu teyzelerin, delikanlı erkeklerin olduğu, mahallenin genç ve güzel kızları, küçük çocukları ve herkoşulda iyi günde kötü günde birbirinin yanında duran bir mahalle burası GÜLCE MAHALLESİ iyi yönlerinin olduğu gibi çoğu aşkların yarım kaldığı bir mahalle..

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.

Siz: Allah belanı versin senin Siz: serçe parmağını masanın köşesine vurursun inşallah Siz: tuvaletteyken peçete kalmasında bokunu peçetenin kartonuyla silmek zorunda kal Siz: Dünya ters dönsünde everest dağı bir yerlerine montelensin Siz: O kadar boyun var zeka sıfır Çınar: Ne pluyo ln • Kantinde onu ezen çocuğa mesaj atan Zuhal, sonrasında Çınar`ın onu merak edeceğini nereden bilebilirdi? Not: Küfür ve argo içerir

05**: ayağını denk al! deniz: almazsam ne olur? 🚔çerez tabağınıza konya şekeri olmaya geldim🍬

05**: Selamın aleyküm Hamdi amca 05**: Hamdi amca bu suyu biz nasıl açacaktık? apartmanyöneticisi: Ne suyu? 05**: çeşme suyu Hamdi amca

18 yaşında kaçarak evlenen bir kız Lale. Kocasının aldatmasıyla oğluyla ortada kalıyor. Baskıcı bir ailesi olan Lale yaşadıklarıyla ve yaşayacaklarıyla nasıl başa çıkacak.

Bir kız düşünün aşık olduğu adamı unuttuğunu düşündüğü zamanlarda mutluyken bir gün kapı zili çalar ve karşısında onu görür .

" Seni gördüğüm zaman atan kalbim başka bir bedende atıyor gibiydi. İnsan bir kere gördüğü adama aşık olur muydu? Bir daha görmeyeceğini bile bile? Olurdu bence. Hayattı sonuçta. Önüne ne çıkaracağı belli olmayan, çıktığında da zamansız çıktığına söven biriydim. Bende şans olmadığı için kesin hiç beklemediğim anda çıkardı her şey ortaya. Hadi hayırlısı" Günlüğüm benim en iyi dostumdu. Sevdiğim adam orada saklıydı. Bir kaç kağıt parçasının arasına sıkışmıştı benim için. Söylemezdim çünkü bir defa görmüştüm onu. Peki hiç beklemediğim anda karşıma çıkarsa. Ya da abimin silah arkadaşı olursa