Amerika`ya bebek bakıcılığı yapmaya giden Efsa, bebeklerin abisinden birinin dikkatini çeker.

“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

İki yıl önce terk edilen Ecrin Koçak, iki yaşındaki oğluna bakarken oldukça sıkıntılar çekmiştir. Bunca sıkıntıya rağmen, çocuğunun babası olan Karan Koçak ile bir kez daha bir araya gelmesi gerekir. Ecrin ilk önce bunu kabullenemese de başka çaresi yoktur. Zaman akar, geçmişle yüzleşme vakti gelir çünkü bu artık kaçınılmaz olmuştur. "Geç kaldın, Karan Koçak. Beni terk ettin. Ben de şimdi seni örnek alıp seni terk ediyorum." 06.10.24 13.05.25

Yavuz, bana elindeki tableti uzattığında ona baktım. “Bu ne?” “İzle.” Gösterdiği görüntüyü izledikten sonra birkaç kez daha izledim. İnanmak istemedim, bu görüntüye. Çünkü, bu görüntüdeki kadın benim sevdiğim olamazdı. Bana ihanet edemezdi, yanlıştı. Belki de yalandı da. Tableti geri uzattığımda sessiz kaldım. Masaya parmaklarımı tek tek vurarak düşünmeye çalıştığımda aklıma hiçbir şey gelmedi. Neden? Niye? “Ne yapacağız?” diye sormuştu birisi. Ben de bilmiyordum. İlk defa bir şeyi bilmiyordum ve bilmek istemiyordum. “Aradığımız kişi-“ “Zeynep Hena Erçin.” dedim, ondan önce. “Düşmanım ve aynı zamanda da sevdiğim kadın, biliyorum.” Eğer böyle bir şey yaptıysa, sonu ölümdü.

Zili çaldığımda kapının açılmasını bekledim. Kapı açıldığında Asil oldukça şaşkındı, beklemiyordu ona gelmemi. Senin benden başka gidecek yerin yok. Bunu o aklına kazıyacaksın. Benden başka hiçbir yere gidemeyeceksin. “Alin?” Çantamı ilk defa önemsemeyip kenara attığımda aramızdaki mesafeyi kapatmak için ona ilerledim. Parmak ucumda yükseldiğimde olabildiğince onu kendime çekip öptüm. Karşılık verip vermemesi beni ilgilendirmiyordu. Eğer ondan başka gidecek yerim yoksa, o yeri bana kendisi verecekti. Dudağını benden ayırdığında durmadı. “Gitmek için geldiysen, bu sefer izin vermeyeceğim.” “Gitmek için gelmedim.” dedim kesik kesik alabildiğim nefesle. “Yerini bileceksin bundan sonra.” Yutkundum. “Benim karımsan bu eve geleceksin. Burada yaşayacaksın.” Elini sertçe kapıya koyduğunda tekrar üstüme eğildi. “Gerekirse benimle uyuyacaksın.” Birbirimizi sevmeden bu mümkün müydü?

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

Sevgili rolü konulu bir kitaptır. Siz: Egoya bak be Siz: Egolu herif Arda Özdemir: Ne zırvalıyor bu yine? -gönderilmedi Arda Özdemir: Emin olmadan konuşma bence ;) 14.12.24 21.03.25

Yarı mesajlaşma içerikli bir kitaptır. 2 kere bu kitabım kaldırıldı. İkisinin toplamında 25 bin okunmaya yakındı. Lütfen destek olun. Siz: kıskanmaaaaa Siz: Çalış seninde olurrr Kutay: *fotoğraf* Kutay: Emin ol fazlasıyla çalışıyorum. Siz: Şey Siz: Bak benim amcam daha bugün sabah doğum yaptı. Siz: Ziyarete gidemedim. Siz: Ayıp olmasın ona. Siz: Görüşürüzzzz Kutay: Kaç bakalım kaç Kutay: Maçtada kaçabilicek misin bakalım küçük civciv? Kutay: Görüşeceğiz

Bakışlarımı bu sefer de yanımda duran ve birden fazlasıyla yabancı hissettiğim yeşil gözlü adama çevirdim. Gözleri, gözlerime tutunduğunda yeşil harelerinde tanımadığım bir ifadeyi yakalamıştım. "Bu gece benimle tanışacaksın."  O gece, hiçbir zaman onunla gerçek anlamda tanışamayacağımı bilmiyordum.

Herkese sevdiği çocukla yan yana durmak nasip olmaz. Bazıları da uzaktan seyreder. 05.12.24 10.05.25