67.Evleniyorum!

Oy sınırı:50*

Merhabaaaaa

1 ayın ardından elimde bölümle geldim.Çok isterdim 5 bin kelimelik bölümle gelmeyi ama olmadı maalesef.Bir dahakine artık.

Direk bölüm geçeceğim ama öncesinde şunu demek istiyorum.

Ben bir whatsap kanalı açmak istiyorum.Çünkü bir haber vermek istediğimde buraya yazmak zor oluyor.Direk oraya haber vereceğim.Bir de oraya sürekli sürekli alıntılar atmak istiyorum yeni bölümlerden.Çok aktif kullanacağım bir kanal olacak.

Ama bunun için en az 20-30 kişinin takip edeceğini bilmem lazım.Ben takip ederim diyenler buraya bir yorum bıraksın lütfen ona göre açacağım.

Şimdi bölüme geçebilirsinizzzz

*******

Bazı anlar yaşardınız ve gerçeği kavramakta zorlanırdınız.Ne kadar süre geçerse geçsin hayallerinizin bile ötesinde olan o anlar bir türlü gitmezdi ya zihninizden,işte bende tam o anı yaşıyordum.

Elimde ki parlayan yüzüğe bakarak sırıtmaktan çenem kopacaktı.Hala inanamıyordum.Ben evlilik teklifi almıştım resmen.Aklımın ucundan bile geçen bir ihtimal değildi asla.Ama sevgilim beni yine şaşırtmayı başarmıştı.

İlk şoku atlattıktan sonra arazla bir sürü fotoğraf çekinmiş ve pasta yemiştik.Sayısız kahkahalarımız olmuştu.İkimizinde üzerinde ilk defa tattığımız o heyecan vardı ve bu çok güzeldi.Hayatımın en güzel gecesini yaşatmıştı bana.

Yüzüğümün takılı olduğu elim onun avuçlarının içerisindeydi.Bu görüntüyü çok daha güzelleştiriyordu.Bir süre teras da takıldıktan sonra araca binmiştik.Tüm ekip sığmak biraz zor olsa da halletmiştik.Şimdi de eve gidiyorduk ve araz benim yanımda oturuyordu.Başım onun omzuna yaslıydı.O da hafif kafasını eğerek başıma yaslamıştı kafasını.

Üzerimde o kadar tatlı bir yorgunluk vardı ki on kere daha yorulmaya hazırdım.Gecenin üçü olmuştu saat.Ama kimse de aramamıştı ve sormamıştı.Özellikle babam ve abimin bu durumdan haberi olup olmadığını merak ediyordum.

“Canım bir şey sorabilir miyim ?”diye sordum uykulu sesimle araza.

“Sor güzelim.”

“Babam ve abimin bu durumdan haberi var mı ?”

“Babana değilde abine söylemek istedim ama telefonlarımı açmadı.Bu yüzden ikisinin de haberi yok.”Esnememek için zor dururken kısa bir süreliğine gözlerimi yumdum.

“Desene beni minik çaplı bir kaos bekliyor.”

“Gider gitmez söyleme istersen.Hatta zorlanacaksan bende yanına gelebilirim.”

“Yok aşkım gerek yok.Ben hallederim.”

“Çok mu uykun geldi ?”diye sordu suratıma bakarak.Kısık gözlerimle onayladım onu.

“Biricik sevgilim gece bir de evlilik teklifi ettiği için biraz uykusuzum.”Burnumun üzerine ufacık bir öpücük bıraktı.

“Biraz farklı bir zamanı seçmek istedim.”Hazır aklıma gelmişken meraklı bakışlarımı üzerine diktim.

“Bu fikir nereden geldi aklına ?Yani operasyon ayağına evlilik teklifi etmek ?”

”Aslında çok düşündüm.Asla klasik bir şey olmasını istemiyordum.E biraz da şahsıma münhasır olması gerekiyordu.Böyle bir şeye karar verdim.”

”Seni tebrik ediyorum canım.Benim için gerçekten beklenmedik oldu.”

“Ben sana daha ne sürprizler yapacağım bak gör sen.Bu daha hiçbir şey.Asıl hayatımız şimdi başlıyor.”Yaşadığım heyecan dolu dakikalar aklıma gelince hülyalı bir şekilde iç çektim.

“Rüya gibiydi her şey.Elimde şu yüzük olmasa kesin rüya diyeceğim yani o derece.”Bunu söylerken yüzük taktığım elimi ona doğru sallamıştım.O da fırsattan istifade yaparak elimi tutup üzerine bir öpücük kondurmuştu.

“Yüzüğü alırken bile sana bu kadar yakışacağını düşünmemiştim.Şimdi anlıyorum ki beni kalbimden vurmanı sağlayacak son dokunuş yüzükmüş.”İddialı bir şekilde kollarımı göğsümde birleştirdim.

“Yalnız ben tamamlandım da sende hala bir yüzük yok onu ne yapacağız ?”Sanki şuan evlenmek istiyormuş gibi hevesle baktı gözlerime.

“Yani sorun çıkmayacaksa yarın gelip Allah’ın izni peygamberin kavliyle seni babandan isterim.Hiç sorun değil.”Ne kadar ciddi olduğunu görünce gözlerim irileşti.

“Yeşil gözlüm bir soluklan ya bu ne hız ?Ayrıca şuan olmaz.Benim önce bunu sindirmem gerekiyor.Aynı şekilde babamında.Hem babam ne zaman derse o zaman isteyeceksin.Ben kaçmıyorum sonuçta.”

“Öyle olsun bakalım İzmir güzeli,hatun ne derse o.”Minik bir kahkaha attım.

“Sen daha evlenmeden başladın hanımcılık yapmaya.Bak beni fazla şımartıyorsun sonra pişman olma geri dönmem.Ona göre.”Elini başına koyup minik bir asker selamı verdi.

“Emredersin güzelim.”Beraber sohbet ederek yolumuzu bitirdik.Aynı bina da yaşıyor olmamız kesinlikle işime geliyordu.Hem bir adım ötemdeydi hemde uzak mesafe vedaları yaşamıyorduk.Gecenin bir saatinde eve giriş yaptığımız için olabilecek en sessiz şekilde çıktık merdivenleri.

Kapının önüne gelince ona döndüm.Rüya gibi bir geceyi yorgunlukla tamamlamıştım.Ama asla şikayetçi değildim.

”O zaman müstakbel eşim,izninizle evime gidebilir miyim ?”dedim göz süzerek.’Eşim’kelimesini kullandığım anda gözlerinde öyle bir mutluluk belirmişti ki onun tek eksiği benmişim gibi hissettirmişti.

”Tabi,tabi git güzelce dinlen.Bende daha fazla kalbime inmeden eve geçeyim.”Saat gecenin körü olduğu için kısık bir şekilde güldüm.Sonra geriye geriye adımlayarak kapıma ulaştım.Yeşil gözlüme uzaktan öpücük atıp el sakladıktan sonra titreyen ellerimle anahtarı deliğe sokup kapıyı açmakla uğraştım.Son kez ona baktığımda hala beni izliyordu.En güzel gülümsememi ona sunarak eve girdim ve kapıyı kapattım.Sırtımı kapıya yasladığımda elim kalbimdeydi.

BEN EVLENİYORDUM!

İnanamak o kadar zordu ki…Bir iki yıl önce ki halim bu halimi görse inanmakta güçlük çekiyor olabilirdi.Bende inanamıyordum ama olmuştu işte.Hemde o kadar güzel olmuştu ki…

Çantamı ve omzumda ki ceketi vestiyere bıkarıp adeta seke seke salona ilerledim.Bir elimle yüzüğümü sıkıca kavrarken sevinçle etrafımda döndüm.Ey okurlar,Kalbim mutlulukla taşıyordu anlıyor musunuz ?

Sevinç nidaları atmamak için alt dudağımı ısırırken asla yerimde durmak istemiyordum.Evet yorgundum ama yüzüğü görünce tüm yorgunluk gidiyordu.

Mutlulukla odama girip üzerimi değiştirdim.Yüzüğümü parmağımdan çıkarmadan yatağa uzandım ve gözlerimin yorgunluktan kapanmasına izin verdim.

*****

”Canım babam ve abim,bugün sizi buraya çok önemli bir bilgi vermek için topladım.Ben evleniyorum.Yani çok da garip bir şey değil aslında ama evleniyorum.”Kurduğum cümleler bana bile saçma gelince yüzümü buruşturarak baktım aynaya.Birazdan babamla gelecekti ama ben daha ne diyeceğime karar bile verememiştim!

”Yok,yok bu böyle olmayacak!Yapamıyorum ben,bence biraz daha beklemeliyiz.”Kapı çaldığında stresle gittim açmaya.Kapıyı açtığımda arazı görünce rahatladım.

”Ne yaptın güzelim ?Hallettin mi ?”Yeşil gözlümde ki rahatlık kimsede yoktu.Tabi tuzu kuruydu beyefendinin.

“Of halledemedim tabikide!Babamlar birazdan gelecek ve ben nasıl konuya gireceğimi bile bilmiyorum.Çok stres yaptım ben ne olacak ?”diye sordum çaresiz bir hale bürünerek.Bakışları yumuşadığında daha anlayışlı bakıyordu.

”Minela bu çok normal bir şey.Stresini de gerginliğini de anlıyorum.Ama baban bu günün illa geleceğini biliyordu değil mi ?”Kafamı aşağı yukarı anlayışla salladım.

”O zaman sakinleşiyoruz ve güzel şeyler düşünüyoruz.”Onun dediği gibi güzel şeyler düşünmeye odaklandım.Mesela onunla aile olmak gibi…

Saati idrak ettiğimde telaşla araza döndüm.Babamlar gelmeden o gitmeliydi.

”Araz Babamlar gelecek şimdi.Onlar gelmeden git sen.Haber veririm ben zaten sana.”Beni sakinleştirecek bir kaç cümle daha söyledikten sonra onu uğurladım.Bir yandan sofrayı kurarken bir yandan da gözüm sürekli saatteydi.İşim bittiğinde koltuğa oturacaktım ki kapının çalmasıyla hemen oraya yöneldim.

Babam ve abimi karşımda görünce samimiyetle gülümsedim.Elinde en sevdiğim tatlıyla giren babama sarıldım önce.Sonra da bana laf atan abime.İkisi de içeriye geçtikten sonra bende arkalarından ilerledim.Abim onlar için hazırladığım sofrayı görünce ellerini yüzüne yerleştirerek dehşet bir ifadeyle baktı bana.

”İnanamıyorum!”dedi yalandan bir şokla.”Sen bunları bize mi yaptın ?Sen yaptın yani öyle mi ?Başımıza taş mı yağacak Yarabbim!”Göz devirirken dil çıkarmayı da unutmamıştım.Abiniz varsa zorbalık ne demek iyi bilirdiniz.

Babam abimin aksine daha güzel bir tepki vererek”Ellerine sağlık prensesim,eminim her şey çok güzel olmuştur.”demişti.Bende abime biraz centilmenlik öğrensin diye babamı işaret etmiştim.

Yemekleri servis ettikten sonra üç kişilik çekirdek ailemle yemek yemeye başladım.O sırada bu ailenin artık dört kişilik olacağı aklıma gelince yutkunmakta zorlandım.Bunların hepsinin sebebi üzerimde ki gerginlikti.Yoksa kimse mutluluğumun önüne geçemezdi.

Kendi halimizde sohbet ederken ben ne zaman konuyu açsam diye düşünüyordum.Pat diye girsem babamın kalbine inebilirdi ve bunun olmasını istemiyordum.O yüzden biraz daha bekledim söylemek için.

”Tabi son zamanlarda işler yoğun oluyor doğal olarak.Ama seviyorum bu yoğunluğu.Boş durmak bana göre değil.”dedi abim babamla derin bir sohbet içerisindeyken.Abimin gittiği görevler üzerine konuşuyorlardı.

”Ben sana şey soracaktım baba,”dedi abim çatalını masaya bırakarak.”Şu askeriyeye gelen savcı ne alaka ?Karşılaştık da meraktan soruyorum.Neydi ismi Ballı mı ,Bali’m mi ?”

”Balım,”diye tamamladı babam abimin sözlerini.”Bir kaç soruşturma için geldi işleri var.Seni ilgilendirecek bir kişi değil.”

Buradan gördüğüm kadarıyla abim pek de ilgilenmiyor değildi.Kafasına bir şeyleri takmışa benziyordu.Ama Şuan ondan daha önemli bir sorunum vardı.

”Canım ailem,”dedim birden pat diye.İkisi de konuşmalarını bitirip direk bana döndüler.Onlar öyle bana bakınca gerilip yerimde dikleştim.

”Size söylemem gereken çok önemli bir şey var.”Evleniyorum! Yani inşallah evlenecektim.

”Seni dinliyoruz kızım,”dedi babam destek olmak için.Titreyen ellerimi birleştirerek babamın gözlerinin içine baktım.

”Şimdi şöyle ki,biliyorsunuz biz arazla bir ilişki içerisindeyiz hem de uzun bir süredir.Yaşamadığımız duygu tatmadığımız acı kalmadı.İkimizin de görevi belli ve belki sonuda belli.”Hadi dercesine gözlerime bakan iki adama daha fazla dayanmadım ve pat diye söyleyiverdim.

”Araz bana evlilik teklifi etti!Bende kabul ettim,galiba evleniyoruz!”Pat diye ağzımdan çıkan cümlenin sonrasında çıkan tek ses abimin elinden kayıp giden çatalın yere düşme sesiydi.Babam sadece gözlerime bakıyordu,abime ise kal gelmişti.

“N-nasıl yani ?Ne demek evleniyorum ?”İlk tepki abimden gelmişti ama sesi kısıktı.Beyninde bu sorular dönüyor olmalıydı.

”Tabiki hemen evlenmeyeceğim.Ama en azından adını koymuş olduk.Baba iyi misin ?”diye sordum telaşlı bir şekilde.Bir şey dememişti ve bu hali beni korkutuyordu.Babamın aksine abim fazlasıyla tepki veriyordu.

”Olmaz,”dedi kesin bir dilde.”Daha küçüksün sen,hem ne kadar oldu siz beraber olalı.Bir yıl bile olmamıştır.Daha erken be Minela.Şimdi olmasın.”Gözlerime yalvarır gibi bakıyordu.Babam yerinde hareketlendiğinde bakışlarımı ona çevirdim.

”Bir şey söylemeyecek misin baba ?”diye sorunca konuştu.

”Bilmiyorum kızım,ne diyeceğimi bilmiyorum.Senin bir gün gideceğini biliyordum ama o anın gelmesini asla istemiyordum.”Gözlerim dolduğunda burnumun direği sızladı.

”Babam,benim bir yere gittiğim yok.Evet teklif etti ama hemen yarın evlenmeyeceğim ki.Böyle yapma lütfen.”Uzanıp masada ki elini tuttuğumda gülümsemek için zorladı kendisini.Ama bakışlarında ki hüzün fark edilmeyecek gibi değildi.

“Ne zaman etti bu teklifi ?”bu soruyu yönelten kişi abimdi.

”Dün gece etti.Size söylemek için beklemek istemedik.Aslında abi Araz sana her şeyi haber verecekmiş ama telefonları açmamışsın.O yüzden timle beraber olup bir organizasyon yaptılar.”

“Kızdınız mı ?Bana öyle bakmayın üzülüyorum.”dedim çaresizce.Bu sefer gülümseyen babam oldu.

”Kızmadım güzelim,niye kızayım böyle bir şeye ?Sadece kolay değil dediğin şey.Sen her zaman benim yanımdaydın,ben seni kendi kollarımın altında büyüttüm.Şimdi bir başkasının kıymetlisi mi olacaksın prensesim ?”Daha fazla kendimi tutamadım ve gözümden bir kaç damla yaşın düşmesine izin verdim.

”Baba öyle deme lütfen,ben her zaman senin prensesin olarak kalacağım.”

”Baba bunları konuşmak için daha erken,”diye girdi araya abim.Bana destek olacağını sanırken öyle olmadı.”Gidip bu yüzbaşıya hesap mı sorsak ?”Masanın altından ayağına vurduğumda ters ters baktı.

”Öyle bir şey olmayacak abi!Telefonu açsaydın haberin olurdu bir kere!”

“Hesap soracak bir şey yok.”dedi babam abimin aksine.”Yemeğimizi bitirelim sonra konuşuruz.”Sakinlik içinde yemeğimizi yerken benim kafamda hala binbir türlü soru dönüyordu tabi ki.Abimden çok babamın üzülmesine korkuyordum.

Yemek yeme faslı bittikten sonra sofrayı toplamama yardım ettiler.Salona geçip oturduğumuzda herkes sessizdi.

”Yok ben böyle durmak istemiyorum,evlilik teklifi kolay bir şey mi ya ?”dedi tekrar abim o konuya dönerek.Değildi ve haklıydı.Ben bile henüz sindirmemiştim.

”Kızımın üstüme gitme demir.Bunun geleceğini biliyorduk.”dedi babam uyarıcı bir şekilde.Onunla bu konuyu detaylı konuşmak istiyordum.

”Kızım biz seninle içeride biraz baba-kız konuşalım mı ?”Beklediğim teklif babamdan geldiğinde hevesle salladım başımı.Önden ben arkadan o olacak şekilde benim odama girdik.Ben yatağa oturup bağdaş kurarken babam da kapıyı kapatıp yanıma oturmuştu.

”Prensesim,”diyerek kollarını açtığında hemen sığındım gövdesine.Burası en güvenli limanımdı.Başım sıkıştığında her şey çıkmaza girdiğinde soluklanıp huzur bulduğum ve bulacağım tek yerdi.

”Baba sen neden tepki vermiyorsun ?Hiç mi sevinmedin ?”diye sordum sesimde ki kırgınlığı saklayamadan.

”Sevinmemek değil bu,sadece farklı hissettiriyor.Benim tek kızımsın sen.Annenin bana emaneti ki abin de aynı şekilde.Şu zaman kadar hep kendim korudum kolladım seni.İlk derdin olduğu an geldiğin kişiydim.Şimdi teklif aldın sonrasında nişan düğün derken gideceksin elimden.Seni tutmayacağım tabi ki kendi hayatını kuracak yaşa geldin ama varlığına alıştığın insanın gitmesi zor be kızım.”

”Tıpkı annem gibi,”dedim çekinmeden.Gözlerine yerleşen kederle salladı kafasını.

”Tıpkı annen gibi,”diye tekrarladı beni.”Annenin yokluğuna alışmak çektiğim işlencelerden bile zordu.Gerçi sorsan Şuan bile alışabilmiş değilim.Gözlerim her saniye onu arıyor.Ama en azından artık hayata devam edebiliyorum.Eskiden çocuklarına dahi bakmayı unutmuş aptal bir adamdım.”Onun gözlerinin dolduğunu fark edince sımsıkı sarıldım.

”Öyle deme baba,”dedim titreyen sesimle.”Yaşadığın şeyler ağırdı.Annemin bir operasyonda şehit oluşuna şahit oldun sen.Bir başkası olsa çocuklarını belki hiçbir zaman umursamazdı.Ama sen bizim için yasını göğsüne gömüp ayakta kalmaya çalıştın.”

”Siz olmasaydınız olmazdı.”dedi anında.”Annenizden sonra tek dalımdınız.Çok şükür ki bu yaşlarınızı dahi görebildim.Siz olmasaydınız ben kafayı sıyırırdım.Kim bilir belki görevime son verirlerdi.Eşi öldü adam delirdi derlerdi.Ama olmadı.Her acıya rağmen dayandım.”

”Çünkü benim babamsın.”dedim gururla.Saçlarımda gezinen ellerine eş olarak onaylayan bir ses çıkardı.

”Uzun lafın kısası evlenmene bir lafım yok güzel kızım.Ama hemen de kabullenemiyorum,bunu benden çabuk bekleme olur mu ?Hem daha yaşın kaç senin ?Küçücüksün sen!”

”26 yaşına gireceğim baba!”

“Ama her zaman benim prensesim olarak kalacaksın.”Asla şikayetçi olacağım bir durum değildi.Göğsüne daha gazla sokulduğumda odanın kapısı dan diye açılmış ve içeri abim girmişti.

”Yeter bu kadar baba-kız sohbeti.Beni dışlıyorsunuz resmen.”dedi kapının eşiğinden bize bakarak.Ben ona göz devirirken babam abime kızmakla meşguldü.

”Kızın odasına neden kapıyı çalmadan giriyorsun lan it ?!”diye sorduğunda keyfime diyecek yoktu.Abim büyük bir şoka maruz kalmış gibi açmıştı gözlerini.

”İnanamıyorum sana baba!Ona gelince prenses bize gelince it oluyor öyle mi ?”

”Otuzuna merdiven dayadın.Ya başka ne olacaktı ?”

”Babam haklı.Yaşlandın ama hala bu evdesin.”

”O kadar oldu dimi ya ?”dedi hüzünlü bir tonda.Fakat hemen sonrasında aklına ne geldiyse hüzünü bir kenara bırakmış sırıtmıştı.

”Madem büyük olan benim,o zaman bu kız ben evlenmeden önce evlenemez.Öncelik bana ait.”İşin ucu bana dokununca gözlerim açıldı.

”Ya baba hayır!Yok öyle bir şey.Ben abimi beklersem evde kalırım.Kabul etmiyorum.”Babamın bakışları abimle benim aramda gidip geliyordu.

”Aslında abin pek de haksız sayılmaz,öncelik onun çünkü.”Abim mutlulukla güldüğünde ben kaşlarımı çatmıştım.Onun bu mutluluğu evleneceği için değildi çünkü hayatında birisi bile yoktu!

”Sen önce git seni alacak bir kadın bul sonra sıra kavgası yapalım abicim!Kimin hayatında birisi varsa önce o evlenecek!”

”Kural öyle değil yalnız.”dediğinde yardım ister gibi babama döndüm.

”Baba ya Şuan karşı çıksana ?Kısmetimi kapatıyor!”Babam keyifle arkasına yaslandığında bizi izliyordu.

”Abin doğru söylüyor kızım,bizde de sıra böyle işlemişti.Önce abim evlendi sonra ben evlendim.Adet böyle yani.”

Bu iki adam bu konuda benimle uğraşmaktan asla çekinmeyeceklerdi!

******
Bir bölümün daha sonuna geldik.Kabul ediyorum çok kısa bir bölüm olmuştu.Beklediğinize değmemiş olabilir.

Oy atılmadığı için bölüm yazmak istemiyorum.Ama bölüm atmadan da ilerleyemeyeceğimi biliyorum.Ama artık bu çıkmazı aşmanın vakti geldi.İnşallah sırada ki bölüm uzun olacak.

Whatsapp kanalı hakkında ki düşüncelerinizi bekliyorum.

Sizi seviyorummmm

Yıldıza basmayı unutmayın 💕✨