Hayat... Bu beş harf herkes için bir o kadar aynı ama bir o kadar da farklı. Bazıları için yaşam bazıları içinse bir son... Peki benim için? Benim için galiba bir başlangıç. Yaşadıklarım ise bir o kadar gerçek bir o kadar sahte. Benim hayatım bazı geç kalınmış gerçekler ve yüzleşmelerle başlamıştı. Ama işte adı üstünde geç kalınmış...

Kırılmış kalpler, silinmiş hayaller ve yıkılmış hayatlar... Onların bir çok ortak noktası vardı. Birbirlerine şans verdiklerinde bunu daha iyi anlamışlardı. Umay ve Teoman ülkenin uçlarında farklı şehirlerde yaşayan iki kişiydi. Onları bir araya getiren geçici görev olmuştu. Her ikisinin de paramparça olmuş hayatı ve duyguları vardı. Bölünmüş hayatlarını toparlamak için de birbirlerine ihtiyaçları vardı... `Tüm hakları saklıdır`

Bu dünyada bazı insanlar sakin ve huzurlu bir hayat yaşarken, bazıları için yaşam hep zor geçer. Kimi zaman bu zorluklar sessizce yaklaşır, kimi zaman ise aniden, kalbe saplanan bir acı gibi gelir. Bir zamanlar, birbirine sıkı sıkıya bağlı ama ayrı takılan üç farklı arkadaş grubu vardı. Hepsi aynı yetimhanede büyümeyr mahkum edilmiş, küçük yaşta yalnızlığın ve korkunun ne demek olduğunu öğrenmişti. Günün birinde gizemli bir adam onları evlat edindi, ama ne yazık ki aradıkları mutluluğu yine bulamadılar.Yanlızlığa ve sessizliğe mahkum edildiler. 20 yıl geçti, büyüdüler… Fakat kalplerinde hâlâ o küçük, sevgiye muhtaç çocuklar yaşardı. Tam da hayatlarının karanlıkla kaplandığını düşündükleri bir anda, Yaşam adında bir kız çıkageldi. Peki bu kız, onlara yeniden gülümsemeyi öğretecek bir umut ışığı mıydı? Yoksa kaderin yeni bir sınavı mı?..

Çocukluktan başladı onların aşkları, bir kolyeyle bağlandı kaderleri. 6 yaşında, kelebek kolye ile verilmişti; "büyüyünce seninle evleneceğim. " sözü.. Ve sonra yıllar geçti 20 yıl sonra buluştu tekrar kalpleri bir instagram hesabıyla. @𝙠𝙖𝙡𝙗𝙞𝙢𝙞𝙣𝙮𝙖𝙧ı𝙨ı_ Naber yabancı? @𝘾̧𝙖𝙜̆𝙡𝙖_𝘼𝙮𝙠𝙖𝙧 Kimsin? @𝙠𝙖𝙡𝙗𝙞𝙢𝙞𝙣𝙮𝙖𝙧ı𝙨ı_ Sana bir zamanlar bir şey vermiştim, hâlâ sen de mi? Çağla kaşlarını çatarak ekrana bakmaya başladı, kimdi bu yabancı, kendisiyle ne tür bir bağı olabilirdi? O an kelebek kolyesiyle oynamaya başladı, düşünceli olduğu zamanlar hep bunu yapardı. Çocukluk aşkları unutulur muydu? Ya verilmiş sözler.. Çocukluk aklı denerek önemsenmez miydi?

Bazen bizi mutlu edeceğini düşündüğümüz şeyler bizi mutlu etmez...

"Adımı haykırdığında çok daha güzel oluyorsun." dedi eliyle çenemi nazikçe kaldırırken. Başımı geriye doğru çekip ondan kurduldum. "Bırak beni !" "Bunun olmayacağını ikimiz de biliyoruz ." Bu bir darkromace kitabıdır!!!

Bir yerde okumuştum: "Tepeden tırnağa yaralısın, sevmek senin neyine. " yazıyordu. Kalbime kazımak istedim bu cümleyi, çok dokunmuştu.

Hayat herkes için aynı şekilde adil değildir. Bazıları mutluluğu kolayca bulurken, bazıları ise gölgeler arasında sıkışıp kalır. Bazıları hayatlarını mutlu mesut yaşarken, bazıları işkence içinde kıvranır. İnsanlar bazen bir adım önde oldukları için zorbalığa uğrar, ama korkudan ses çıkaramazlar. Rüya, onlardan biriydi. Dersleri ve kitap okumayı çok seven Rüya, sırf zeki olduğu için zorbalığa uğruyordu. Hayallerinden asla vazgeçmedi; ama hayatında bambaşka olaylar olacaktı. Zorbalığa uğramasına rağmen hayallerinden vazgeçmeyen Rüya, üniversiteyi kazandı. Peki, artık zorbalığa dur diyecek miydi, yoksa sessiz mi kalacaktı?

Seri katil Lara`nın intikam almak için çıktığı bu yolda onunla beraber olmak ister misiniz... Geçmişi silemezsin geleceği göremesin ama yarınını belirleyebilirsin...

Tüm acımasızlığıyla dünyaya korku salmış bir kadın, O, mafyanın korkulan simalarından Arven Kara.  Aynı zamanda  çeteyi çökertmek için mafyanın içine sızmış, devlet için çalışan bir polisti. Cinayetlerini bir sanat eseri gibi özenle  işleyen bir seri katil,  kendisine verilen görevleri sorgulamadan  yapan bir paralı asker. Arşivin tozlu raflarında kapanmış  ve kaderine terk edilmiş bir dosya yeni bir cinayetin işlenmesiyle tekrar açılır.   Ama bu cinayet aslında  tüm bilinen yanlışların doğru,  tüm doğruların ise yanlış olduğunu gösterir. Ne karanlıktı ne de tam aydınlık,  ne iyiydi ne tam anlamıyla kötü.  İyi ve kötünün savaşı değildi,   bu gri kodların hayatta kalma mücadelesiydi.