Dr. Hazan Güneş: Başarılı, hırslı ve İstanbul`un en parlak cerrahlarından biri olma yolundayken, evlilik hazırlığı yaptığı nişanlısı tarafından korkunç bir ihanete uğrar (maddi dolandırıcılık, mesleki sırların ifşası veya başka bir kadınla yakalanma). Bu olay, Hazan`ın insanlara ve aşka olan tüm güvenini sıfırlar. Kalbi kırık ve gururu incinmiş olarak, her şeyi geride bırakır ve Güneydoğu`da, terör riski taşıyan ücra bir köye gönüllü doktor olarak atanır. Amacı: Unutulmak ve kimseye yakınlaşmamak.

0542***"Bana bulaşmakla çok büyük hata yaptın küçük hanım, artık istesende kurtulamazsın." 0542***"Bana geleceksin, yatağıma koynuma, kollarımın arasına." Yakamoz: "Sana iyi rüyalar o zaman, çünkü anca rüyanda görürsün söylediklerini

Abisine ulaşamadığı için abisinin verdiği numaraya yazan kızımız, komutanının abisinin telefonunu aldığını öğrenir. Bunun üzerine abisi ile konuşmak için komutanı rahatsız etmeye devam eder. Çoğunluk Textingtir. Aşk, mizah, küfür vb içerir. Eğlence amaçlı yazmaya başladım ama belki iş ciddiye biner.

Esir düşen Üsteğmen Deniz Özal`ın kurtarıldıktan sonra hayatında büyük değişimler meydana gelir. Bilmediği duygular ile tanışan Deniz bir yandan da geçmişi ile karşı karşıya kalır. Geçmiş ya yakacaktı ya da yanacaktı...

Yoğun geçen hastane nöbeti sonrası otobüste, çocuklarının aralarını yapmak isteyen iki kadının muhabbetine kulak misafiri olup, bahsi geçen kızın birden fazla kişiyle konuştuğunu görünce müdahale etmek isteyen kızımız Asya ile son derece başarılı bir asker olan Timur`un hikayesi. Gelin yer yer komik yer yer de dramatik olan bu iki gencin hikayesini birlikte okuyalım... (Not: Başlarda mesajlaşma şeklinde texting olsa da kalan büyük çoğunluğu düz yazı şeklindedir.)

*Askeri Kurgu *Basılı eser *Wattpad`da 9 milyon okundu. "Aşkın en bordo haliydi bizimkisi..." Mutluluğun peşinden koşarken ayağım takılıp dizlerimin üstüne düştüğümde küçük bir çocuk gibi ağlamaya başladım. Tam o sırada beyaz atlı olmasa da yeşil kamuflajlı bir adam çıktı karşıma. İlk başta siyah botları takılmıştı gözüme. Başımı kaldırıp masallardaki gibi yüzüne baktığımda ne de uzun gelmişti boyu. Güneşi tam arkasına alan prensimin yüzüne düşen gölge, ondaki güzelliği saklasa da, o ela gözlerini görmemek için kör olmak gerekirdi. Kaşları çatık uzattığı eliyle, sert çehresi merhametini saklamak istese de, ben çoktan görmüştüm göreceğimi. Büzülen dudaklarımla, dolan gözlerimi kırpıştırarak baktım gözlerine. Tereddütle eline uzattığım elimi sıkıca kavradığı anda hiç pişman olmadım tuttuğum için ve hep iyi ki dedim...