Ne olursa olsun seni her zaman seveceğimi unutma minik yıldızım.

( KİTAP GERÇEK HAYAT HİKAYESİNDEN ESİNLENMİŞTİR!) Doğuduğun yer kaderindir derler. "Önceden istemiyordun Cesur abi" Nazlanıp söyledim. "ABİ DİYİP BENİM TEPEMİ ATTIRMA GÜZELİM!" Onun bu halleri benim çok hoşuma gidiyordu. Bunca yılın acısını çıkarıcaktım ondan.

"Damarında var mı senin böyle bol kanın, Türk`ün kanı bir eşidir lavlı volkanın." "Bazı savaşlar görünmezdir. Kazanıldığında kimse bilmez, kaybedildiğinde herkes yanar." Devletin kayıtlara geçmeyen timi… Gölgede doğdular, sessizlikte yürüdüler, iz bırakmadan yok oldular. Altay Timi, Demir Börü Unsuru, Türkiye’nin en karanlık düşmanlarına karşı yürütülen sıfır hata operasyonlarının son kalesi. Bir ihanet zinciri… Kritik veriler, casus ağları, çökertilecek yeraltı sığınakları ve dakikalarla yarışılan bir görev. Siperin ötesinde vatan, susturucunun ucunda adalet, tetikte ise yemin var. Bu hikâyede kahramanlar övülmez. Çünkü onlar, ismi olmayan destanların gölge yazarlarıdır.

Arkadaşlar bu okuma kitabı değildir günlüktür Miraç,Yağız,Yiğit ve Ecrin ortak kullanacaklar bildiğiniz günlük gibi kullanacağız komik gülünecek şeyler ortaya çıkaracağımızı umuyoruz

"Kapadığın aşk defterini benim için açacaksın balerin hanım." ••• Lavinya, on yıllık aşkının karşılığını aldatılmayla almasıyla derin bir çöküş yaşamıştır. Çöküşleri yaşamında bir iz bırakırken o izi silecek birisini bekledi Bu bekleyiş uzun sürmedi. Düğün gününden dünyasının başına yıkılmasıyla kendini bir bara atar. O barda boşa harcadığı, yalandan ibaret olan bitmiş aşk öyküsünü düşünür. Ölümün nefesini yakasında hissetmek ister. Aşkı kendi kafasında depremler oluşturan iğrenç bir his olarak tanımlar. Ama barda bir örgüt lideriyle karşılaşana kadar. Sarhoşluğuyla gördüğü bu adamın simasını bile zor hatırlarken kader onları bir araya en beklenmedik şekilde getirecekti.

İki tane kpop gurubunun aşklari ile ilgili bir kitaptır ve bu iki grupta bigbang ve blackpink arasında olucaktir okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum çok beğeniceginize eminim oy verip yorum yapmayı unutmayın 😚💕

Beyaz lekenin mutlu sonu olarak yazılan kitap(disk sahnesinden devam ettirilmiştir,kendimce yazdığım tek bölümlük bir sahne)

Defile salonu, büyüleyici bir ışıltı içinde kaybolmuştu. Podyumun başında, yüksek sesle çalan müzikle birlikte modellerin adımları yankılanıyordu. Ama bir anda ışıklar Tamar`a odaklandı. O an, bir nefeslik sessizlik oldu ve hemen ardından flaşlar patlamaya başladı. Tamar, podyuma ilk adımını attığında, salon bir anda çılgınca heyecanlandı. Kameralar ardı ardına çekim yaparken, herkesin gözleri onun üzerindeydi. Altın rengindeki elbisesi, ışıklarla adeta parlıyordu. Her adımında zarafetiyle bütün salonu büyüleyen Tamar, topuklarının şık sesiyle her adımda gücünü ve özgüvenini sergiliyordu. Flaşlar, salonu aydınlatan bir ışık seline dönüşürken, Tamar’ın içi biraz karıştı. Bu kalabalık, bu gözler, hep ona bakıyordu ama o, gözlerini sadece podyumun sonuna odaklamıştı. Kapanışa yaklaşırken, bir an bir şey hissetti. Bir bakış, bir duruş… Gözleri podyumun sonundaki adamla kesişti. Vasil, ışıkların arasında, tüm kalabalığın içinden Tamar’a odaklanmıştı. Gözleri ona kilitlenmişti, bir şeyler vardı, bir çekim… Tamar’ın her hareketi, her zarif adımı, onun içindeki gizli merakı uyandırıyordu. Ama Tamar, sadece podyumu tamamlamaya odaklanmıştı. Defilenin sonunda, Tamar podyumu terk ederken, hala arkasında kalan bakışları hissediyordu. Her adımda, o bakışların ona olan etkisi, Tamar’ı huzursuz etti. O an, yalnızca bir model değildi; o, geçmişin ve geleceğin kesişim noktasıydı.

Anı kitabıdır! Lan bak ne diycem... Hayat gerçekten monoton. Ama yine de hepimiz, Usain Bolt gibi ultra hızlı koşuyoruz anasını... `Gönlümün aslanı, ve ben deniz, `Mermi gözlü` Birbirimizi kurtarmak için girdiğimiz her işe biraz da, "ne işimiz var lan burada?" diyerek başladık. Ama öyle bir noktaya geldik ki, yıllardır yaşadığımız her olay, her kavga, her komik an bir şekilde işin içine girmeye başladı. "Oğlum bu ne lan?" dedikçe, aslında "hee işte, bu yaşadıklarımız." dedik gibi oldu. Hani o tipik kuzenlik hikayeleri vardır ya, bir yanda seni deli eden, diğer yanda gözünden yaş getiren bir ilişki… İşte o. Eee... Bu sefer ki biraz farklı ama. Çünkü bu sefer, arada bir serseri gibi gülüp geçiyoruz hayata. Düşünme ve fikir sunma yeteneği olan her canlıyı kafaya taksaydık, birşeyleri yemiştik zaten. Geçmişe dönüp baktığımızda, "Ulan biz nasıl buralara geldik?" diyoruz. Bir yandan da üzerimize gelen hayata, bu günün yarını yokmuş gibi dalıyoruz. Çünkü başımıza gelen her şey aslında trajikomik bir anıya dönüşüp, sonunda "Vay be, bunlar da biziz." dedirtecek bize, bunu biliyoruz. Yani demem o ki... Neyi anlamadın oğlum işte, bu hikâyede kendi hayatımı yazıyorum. Kısaca, `yediğimiz haltlar, tam liste` yapıyorum. "Birader, benim de kalbim var yalnız?" dediğimiz o anları anlatıyorum sana. Bi` bakmışsın "La, valla aynısını ben de yaşadım!" demişsin. Bak şimdi iyi dinle... ••• Bu kitapta ki bölümler, "kalemin göğsüne yumruğu bastık." Gibi bir şey olacak sanırım. DİKKAT! Kitap içerisinde geçenlerin, gerçek kişi ve olaylarla ilgisi vardır. Sadece (bağzı) kısımları değiştireceğim!

Sadomun bastırılmış duyguları