İlk kitap yazşım eleştirebilirsiniziniz

Her yıldızın gölgesinde bir sır gizlidir... Unutulmuş geçmişler, mühürlenmiş gerçekler ve yitirilmiş ruhlar şimdi yeniden uyanıyor. Kırılmış bir zaman çizgisi, birbirine dokunan bütün evrenler ve tüm dengeleri altüst eden gizemli bir güç... Karanlık yaklaşırken, kim olduğumuzu hatırlamak bile bir savaş haline gelir. Gücün bedeli ağır, yolun sonu belirsiz. Ama bazen bir kıvılcım, sonsuzluğu değiştirmeye yeter. Gözlerini kapat yada kapatma... Çünkü bu sadece bir başlangıç.

🌟 Peri Masalı Her aşk bir masaldır. Ama bazı masallar, sırlarla yazılır... Volkan, Alina’ya sadece âşık değil; ona sanki kaderinden kopup gelen bir parçayla bağlı. Gözlerinin içine her baktığında bir cennet görüyor, ama bu cennetin ortasında karanlık bir sır var. Alina`nın söyleyemediği, ama içini kemiren o şey—söyleyemediği, korumaya çalıştığı o sır—bu aşkın önünde sessiz bir duvar gibi duruyor. Volkan, kalbinin sesini dinleyip Alina’nın gerçeklerini keşfetmeye kararlı. Ama her cevap, yeni bir soru doğuruyor. Alina’nın suskunluğu, Volkan’ın kalbinde ikilemler yaratıyor. “Ya beni hiç sevmediyse?” diye geçiriyor içinden… Peki ya gerçek, düşündüğünden çok daha karmaşıksa? Aşk, cesaret ister. Sırlar, cesareti sınar. Ve bazen… En büyük savaş, kalbinle yüzleşmektir.

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellatı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar`dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar`dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi.

"Arslanlar`ın arslanı Boran abim." "Ne istiyorsun serhat?" "Diyorum ki şu pistin Arslanlı`lar olarak tozunu mu artırsak?" "Siktir git serhat." "Azad abi yapma be biz çıkmasak kaya karahanlı çıkacak o pice mi bırakalım?" Azad Boran`a baktı. Boran ayağa kalkınca Azad`da kalktı. Piste doğru ilerlediler. Serhat ise önce`den halay müziğini ayarlamıştı. Düğün pistine arslanlı erkekleri geçti.düğüne gelen davaetliler piste ki arslanlı erkeklerine bakıyordu. Sıraya dizildiler halay için halay müziği`de gelen sanatçı söylemeye başladı. Saçın uzun değilmi Soyun bizim değilmi Alırsam ben alırım Emmim kızı değilmi İnsanlar Arslanlı erkeklerine korkarak bakıyordu. bu şekilde kim olduklarını duyurmuş oldular. Ama amaçları bu değildi.sadece halay çekicek`ler di. ama serhat sevdiği kıza Kendini göstermeye çalışıyordu. Halay bitinçe masalarına geçitler. Azad ve Boran serhata ters ters bakıyordu."ben ne yaptım ya?"serhat kendini savunuşa geçti. "Kim içindi bu şarkı?"diye sordu lorin.serhat gülmeye başladı o sıra`da ahu Azad`da bakıyordu. Azad"ne benle alakası yok."diye ters bir şekilde açıklama yaptı.Ahu`da hemen önüne döndü. "kim olu_"serhat armançın sözünü kesti."abim tabi yenegm için istedi."Boran kaşlarını çatarak serhata bakıyordu serhat ise abisine kendini açındırarak.Boran bir şey demedi kafasını çevirince Reyyanla göz göze geldi.

"Ben geldim Yağmurum evime döndüm" "Evin seni çok özledi Yağızım" Hava görevine giden Yağız Ak`ın sevgilisinden ayrılıp ilk görev yeri Diyarbakır`a gitmesi ile başlıyor

Birbirlerine yabancıydılar, bir oyun oynadılar. Ama kaderin onlar için başka planları vardı. Çünkü bazı hikâyeler, bir bebeğin kalp atışıyla sonsuzluğa mühürlenir.