Ölüm uşaklarını peşime salmıştı. Soluğum korkunun soluğuna karışmıştı. Koşuyordum. Sivri dalların berelediği bacaklarım hiç durmadan hareket ediyordu. Göğsüm inip kalkıyor, kalp atışlarım boğazımda hissediliyordu. Karanlığın bağrında yalpalayan adımlarım kör bir noktaya takıldığında, bedenim tek seferde yere serildi. Dizlerime saplanan dikenler dilime canhıraş bir çığlık yuvarladı. Daha fenası yaklaşan adım seslerinin içime boca ettiği keskin ürpertiydi. "Yardım edin! Biri bana yardım etsin." Avuçlarımı kurumuş yapraklara bastırdığımda, yükselen çıtırtıları kulaklarımı tırmaladı. Kalkmak istedim, karnımda yine aynı kıpırtıyı hissettim. İçimde nereden geldiği, nasıl benimle olduğunu bilmediğim bir şey vardı. Tıpkı benim gibi çaresizce kıpırdanıyordu. Titreyen parmaklarımla karnıma dokundum. Islak yüzümü köhne ormanın derinliklerine çevirip daha güçlü bağırdım. "Yardım edin! Biri bize yardım etsin!" Yeniden koşmaya başladım. Dizlerimden akan kanların çıplak ayaklarıma süzüldüğünü hissedebiliyordum. Güçlükle ayakta tuttuğum bedenim bu kez bir ağaca çarptı. Kendimi sırt üstü yerde bulduğum an gözlerim korkuyla açıldı. Çaptığım şey ağaç değil bir yabancının sert gövdesiydi. Ancak o, bir çınar ağacı kadar uzun ve yapılıydı. Karanlık tüm ayrıntılarını ustaca gizlerken, üzerimde tepkisizce gezdirdiği bakışlarını ve silüetini ele veriyordu. Dirseklerimin üzerinde kalkmaya çalıştım. Buraya kadardı, gücüm tükenmişti. "S-sen..." Bir adım attı. Büyük ve yara izlerinin barındığı parmakları önüme uzandı. "Yardım istiyordun, değil mi?" Sesinin bir rengi olsaydı, bu kesinlikle siyah olurdu. Sesi, şavkı kırık bir siyahtan ibaretti. Şeytanın adaletsiz oyununda bana sunulan başka bir seçenek yoktu. Çaresizdim. Titreyen elimi soğuk avuçlarına bırakırken, üzerime eğilen çehresi bir an için karanlıktan sıyrıldı. Gözlerini gördüm. Kısık bakan safir gözlerini müthiş bir tehlike ele geçirmişti. O, kaçtığım gözlerden çok daha acımasız bakıyordu. O, peşimdeki yangın değil, ateşin ta kendisiydi.

Bir deliler hastanesi düşünün ve her gün birinin öldürüldüğünü. Tanıklar deli olan hastalar ve verdikleri cevaplar çelişkili. Hangisi doğru ve ya verilen cevaplardan herhangi biri doğru mu? Sorun onlarda değil çünkü onlar deli. Sorun sizde mi? Hayır çünkü tanıklarınız deli. Sizin üzerinize düşen katilin kim olduğunu bulmak. Peki sorun katilde mi? Hayır, çünkü büyük ihtimalle o da deli. Peki o zaman siz işinizi başarıyla tamamlayabilecek misiniz? Yoksa onlar gibi delirecek misiniz? Shadow Deliler Hastanesine hoş geldiniz:)

Her gün kendini sevdirmeye gelen sevimli kedi, bir gün yaralı olarak sizden yardım istese ne yaparsınız? Butik kafesinde kalbinde tüm güzelliklere yeri olan Melis, kedinin bütün bakımını üstlenmeye karar verdi. Kısa sürede kedisiyle birlikte yaşamaya alıştı. Ta ki; kafesinin en dikkat çekici müşterisi kediyi görene kadar… Aşk, sevgi ve sahiplik arasında gidip gelen iyi insanların hikayesi…

Gözümün içine baka baka oynuyor ve keşfettiğimi bilmediği hatasını gerçekleştirmek için fırsat kolluyordu. Evet evet, bunu ona söylememiştim. Sonuçta aşkı ve profesyonelliği birbirine karıştırmamak gerekiyordu değil mi ? Sıra bana geldiğinde kazanmam için gereken son iki hamlemden birini yaptım. Şimdi ise o hep yaptığını yapıp, yapması gereken ama asla fark etmediği hamleyi değil de diğer hamleyi yapacak ve ben onu şah mat edecektim. Plan kusursuz ve mükemmeldi. Yüzüme bir mühlet bakıp gülümsedi. Ya da hayır, gülümsemeden çok pis bir sırıtış sergiledi demek daha doğru olurdu. Olsundu son gülen iyi gülerdi. Sırıtışına karşılık verip gözlerimi ondan ayırmadım. O da bana bakarak taşı oynattı. "Şah mat." Yüzümden silinen sırıtış ile kaşlarımı çattım. Bu beklediğim bir hamle değildi. Aynı zamanda beklediğim bir söz de değildi. "Dur, ne ?" Gözlerimi tahtaya çevirdiğimde beklediğim değil de yapması gereken hamleyi yaptığını ve beni yendiği tüm Türkiye gibi görmüş oldum. Yüzünü hafifçe benimkine yaklaştırıp, konuştu; "Demek ki on yedinci piyona bu kadar güvenmemek gerekiyormuş değil mi? Ya da karşıdakini ezberlerken onun da seni ezberleyeceğini unutmamak gerekiyormuş. Olsun şansını seneye ben yokken bir daha denersin. Ve eminim ben olmadığım için, sen yine yenersin."

Türkiye`nin en iyi motorcusu ile kurye kızın aşk hikayesine tanıklık etmeye hazır olun~

"Bazı insanların hayattaki tek amacı sevdikleri iken, bazılarınınki vatan savunmasıydı. Bu insanların vatan sevgisi o kadar büyüktü ki, her şeyi geride bırakırlardı." Küçük yaşta yetim ve öksüz kalmak, iki kardeşi çok zorlamıştı. Emre Özdemir, bütün zorluklara rağmen dimdik durmuş, kardeşi için yaşamıştı. Aynı zamanda babasına verdiği sözü tutup asker olmuştu. İki kardeşin çektikleri zorlukları ve yaşadıkları aşkları anlatan bir hikaye... "Tomris Hatun, siz benim umutlarım üzerine yaşattığım silahımsınız."

0537; Şimdi bu mesajı görünce büyük ihtimalle bir durup düşüneceksin 0537**:Kim bu diyip, korkacak hatta belki de engelleyeceksin 0537**: Ama her ne olursa olsun ben ilk defa cesaretimi toplamışken bunu yapmak zorundayım. 0537**: Ben o yeşil kaplı defterde üzeri karalanmadan kalmak istiyorum 0537**: Doğum günün kutlu olsun hanımeli 0537**: Ne olur bu sefer kutlu olsun.

Bütün patronların seksi olacağını da kim söyledi? Bazıları uğraştırır, nefret ettirir, bir bakarsın sabrını zorlar, sonra da bir gülümsemesiyle kalbini yumuşatır. Bu patron tam öyle, gıcık ama bir şekilde sevilmeye değer. "Ruhunu sevdiğim kadın olmanı istedim. Ruhuma şahadet okumanı değil." - Kambersizyazar Düzenleme yapıyorum. İki kalp, iki sezon, bin türlü his... Bu aşk ne tam huzur, ne de tam fırtına. Ama okumaya değer. Kitap Tasarımı: @irempsd --- Sana "bol bol aşk, kahkaha, drama!" demeyeceğim. Çünkü bazen azı daha etkiler. Bu hikâyede her duygudan bir tutam var. Ne gülmeye doyarsın, ne de hissetmeye... Biraz eğlence, biraz iç sızısı, biraz da sürpriz. Hazırsan, o bir dilim pastayı birlikte yiyelim. Kalanını zaten hikâye halleder. (Tatlı mı tatlı, biraz kırık, çokça içten. (Her şey hayal ürünü. Kalp kırıkları bile.)

Siz: oooo senden çok var😉 Kortaç: Değil benden bir tane dahasını, benzeyen birini dahi bulamazsın😁 Siz: Beni mi buldun şimdi? Kortaç: Bence şu an bulmam pek hayra alamet olmaz Siz: Çok işim var Kortaç: İşini bir tanesini daha ekle Kortaç: Çıktım kafeden geliyorum, Kortaç: Neymiş derdin anlayacağız

“Uraz şefim o pastacıyı öyle yaylana yaylana karıştırırsan dibini sen temizlersin, elimi bile sürmem haberin olsun." Yüzündeki şerefsizlik akan gülüşü her daim olduğu gibi yerindeydi. "Fatma Şefin dediği üzere pek bir becerikliymişsin sen pastacı konusunda. Gel yap bakalım." Elimdeki bıçağı ada tezgaha bırakıp ocağın başına geçtim. "Benim becerikli olmadığım konu yoktur Uraz şefim. Beni kendinizle karıştırmazsanız sevinirim." Ellerini iki yana kaldırıp geriledi. "Ben o kadar güzel olmadığımı bu denli güzel kokmadığımı biliyorum Asya. Seni kendimle karıştırmam için bütün duyu organlarımı kaybetmem lazım. Aksi takdirde bu senin her bir zerrene fazlasıyla terbiyesizlik olmuş olur." Başımı kremaya çevirdiğimde kül olmuş dibi ile hızla ocaktan çektim. "Demek ki dikkatin çabuk dağılıyormuş, al sana becerikli olmadığın bir konu daha." Yemin ederim bu adamın sözlük anlamı bile gıcıktı. Yakışıklı ve big boy bir gıcık. 🍪☕🍪 Sadece staj için gittiğiniz kafede ilk yılınızın harika geçmesi, ikinci yılınızında şefinizin tatile diye çıkıp bir daha gelmemesi ve onun yerine gelen şefin yakışıklı bir big boy olması için yapmanız gereken tek şey benim yerimde olmak. Evet evet çok bir şey değil yani. Ben kim miyim? Tanıştırayım canım; şef, pastacı, güzellik abidesi, ailenin diyetisyeni, yazar ve can. Hayatımın yirmi yıl içinde kullanmayıp depo yaptığı şansımı nasıl bir senede harcıyorum görmek isterseniz sizi buraya bekleriz. Dikkat aşırı derece tatlı içerir! Hamile ve bu kitabın okuyucuysanız yazarına ulaşıp ondan pasta istebilirsiniz, kendisi de pastacı da. (EVET BENCE DE BENDEN ÖZENDİ)