@hakikat.orucoglu
|
İstanbul üşüyor
sokakat kimsesiz çocuklar Abiler, amcalar sorna kediler, Ve öksüzlükten nasibini almış Yetimlikten muzdarip gece Ve yalnızlığa sürgün edilmiş ömrümün Arda kalan sancıları.. bir benim başım dumanlı bir de şu evlerin bacaları Üçimde bir ürpertinin şafağı doğuyor Kıyamet gibi, Yokluğun gibi bir şey Alev almış yanıyorken içerim Göğsümün üşüyen tarafı Sorguya çeken bir ayaz doğuyor Günlerin sonu gelmiyor, Sonra ayların, sonra yılların. Özlüyorum işte, özlemeye değer herşeyi Özlemin kendimce tarifi sen Biriktirdiğim cümlelerim de Tekrar ettiğim sen Dha kendime bile uyandım demeden Günaydın dediğim sen Sığınıyorum sokaklara Kuytularda beklediğim, Kırılmaz zannetip Defalarca kırmaya teşebbüs ettiğim Kalbim Ruhum ve sen... |