@hakikat.orucoglu
|
Sahi ne zaman kaybettim yolumu
Pusulası bozulmuş bir gemi gibiyim Kim incitti kırılmaz dediğim yanlarımı Kime nazar etti ki gözlerim Körlüğümü dahi göremez oldum Sanki bir rüzgara kapılmış da Savrulmuşum kendimden çok uzaklara Siz bakmayın sessize alınmış halime İçimde bir fırtınadır her gece kopan Odamın soğuk duvarlarına yasladım ömrümü Annemin sesi yankılanırken kulaklarımda Çocukluğumun mahcubiyetine sığınıp Her hatamın ceremesini çekercesine Her birini ömrüme perçinliyorum şimdi *** Bilir misiniz Biriktirdiğin tüm hayallerin Köpürürken içinde Kendi hayatını Bir yabancı gibi yaşamanın Dibe vurmanın sağır eden uğultusunu Nefessiz kalan göğsün de boğulmanın Ve bir başına çırpınırken Ta en derinler de Ölümün tekrar eden döngüsünü Biliyorum Bir imtihandır yaşadıklarım, Bu yüzden kimseye sitem etmiyorum Kendimden başka. Bu yüzden gömülüyorum işte, Kendimden uzakta bir başıma... |