@hakikat.orucoglu
|
Senden önce
Böyle gamlanmazdım Yalnızlık böyle sarmazdı bedenimi Ağlamak yakışmazdı gözlerime Bilmezdim o iç çekişlerin Hasret dolu kederlenişlerini Uslanmaz bir deli gönül bendeki Ne varsa sevdaya, aşka dair Hiç bir anlam taşımazdı geceler Yetim ve kimsesiz çocuklar gibi Sahipsiz, sokak köşelerinde Bir avuç şefkatin özlemine Bin kez hayal kurardı yüreğim Şimdi zamanın adı sen Siyaha bürünmüş renklere döndü gökyüzüm. Yağmur taşıyan meleklerin kanatlarında, Seni dileyen dualar iniyor gönlüme. Adını sonsuz bir boşluktan sesleniyorum. Uykularımın yarım yamalak düşlerinde, Bir tek hayalin var beni teselli eden. Sensizliğin beni içine alan girdabında Gecemin karanlık sonsuz döngüsü Açmıyor penceresini hiç bir aydınlığa Gönülden razıyım her cefalı sözüne Kıracaksa bir cam parçası gibi yüreğimi Saplanacaksa bedenimin her bir yerine Razıyım tek sen gel diye Ölüm gelmeden önce... |