"Ondan kaçabileceğini mi sandın?" Vücudunun dengesini kontrol edemese bile sözleri gayet gerçekti. "Ondan kimse kaçamaz Adelya! Sevdiklerinle vedalaş!" “Kes sesini!” Koruyucum adamın üzerine yürüyüp sesini kesmesi için bir yumruk daha attığında adam daha çok bağırdı. "Öldür lan beni!" Ağzında biriken kan o bağırdıkça etrafa saçılıyordu. "Onun eline düşeceğime sen öldür!" Kollarımı kendime sardım ve korkuyla ona yaklaştım. “Ne yapacağım?” "Ondan kurtulmak ister misin?" Dedi hevesle başını sallayarak. “Kartal`dan kurtulabilirsin!" "Nasıl?" Dedim çaresiz bir çabayla. Ama aldığım cevap beni daha büyük bir karanlığa hapsetti. "Kafana sık Adelya..." Her ne kadar düşmanım olsa da gözlerindeki ifade gerçekti. "Çünkü ölüm dışında hiçbir şey seni ondan kurtaramaz..." Tüm ülkeyi avucunun içinde tutan bir adamdan nasıl kaçabilirdim ki? Bu, kazanabileceğim bir savaş değildi. Beni istediği andan itibaren ben...Ona aittim.

"Aslı ! " adımı hiç bu kadar sinirli söylememişti. Bu öfkesinin gördüklerimden daha karanlık ve derin bir türüydü. Bu kez de yakalanamazdım. Yakalanırsam olacaklardan korkuyordum. Arkama bakmaya cesaretim yoktu. Sadece önüme bakıyordum ve ağlıyordum. Korku beni ele geçirmeye başlamıştı. Tekrar! Nereye gittiğimi bilmeden sadece koşuyordum, kaçıyordum. O kadar hızlı koşuyordum ki ciğerlerim yanmaya başlamıştı. Ağaçların arasında korkularımla savaşarak ilerliyordum, adımlarımın her biri umutsuzluğumu geride bırakıyordu. Ancak hızım, korkularımı paramparça etmek için yeterli değildi.

Mirzan Hilale takıntılı bir mafyadır.Bakalım Hilal de Mirzanı,Mirzanın sevdiği gibi sevebilecek mi ?

Kendinden yaşça küçük kızı takıntı yapmış bir mafya aşkında ısrarcı olursa?

Babası ve abisiden sürekli şiddet, işkenceye maruz kalan ve bu da yetmezmiş gibi babasının düşmanları tarafından okulda iftiraya uğrayan KUMSAL AKÇA Yıllardır karısının olümünden sorumlu tutuğu kızına yıllarca eziyet eden ve öz be öz kızına değilde, düşmanlarına inanan Çelebi Akça Ve iftira uğruna bilip bilmeden eziyet ettiği kızını adlarını temizlemek adına, dost sandığı adamın oglu ,Sadist ve psikolojik destekle ayakta duran mafya babası ARIK BÖKE SOYSAL, ile evlendirir. K_Ü_L___M_A_S_A_L_I BİR YAŞANMIŞLIK HİKAYESİ ✧༺♥༻✧✧༺♥༻✧✧༺♥༻✧ YAŞANMIŞ, ALINTILAR İÇEREN BU KİTAPTA ASLA GERÇEK ŞAHISLAR İŞLENMEMİŞTİR. HİKAYEDE YER ALAN İSİMLER ASLA GERÇEK HAYATTAKİ KİŞİ VE KURUMLARLA İLGİSİ YOKTUR. Benzerlik veya (ç) alınma durumunda gerekli işlemler yapılacaktır

"Bana geri geleceğini nerden bileceğim? Bilemem. Gidemezsin hiç bir yere." Cümlelerini gözlerinden akan iki damla yaş mühürledi. Sonra üç damla. Sonra beş. "Ben hep geri gelirim. Zorundayım." "Ama mecbur olmasan gelmeyeceksin işte." diye bağırdı nefesi yettiği kadar. "Gözlerinde görüyorum bunu. Yaşamak istemiyorsun ki sen, senin derdin yaşatabilmekle." Ne kadar da doğruydu. Ne kadar da senelerimin özetiydi. İçimde kaynar bir yanardağ vardı ve patlamamak için direniyordu. Üstelik doğasında patlamak varken. İçimde kopan fırtınaları gözlerimden okurken aramızdaki mesafeleri aştı. Göz göze, dudak dudağa, nefes nefeseydik. Ama birbirini her şeye rağmen seven o iki insandan oldukça uzaktık. "Eğer bana geri gelemezsen bu şehri bundan sorumlu herkesin başına yıkarım. " Burnunu saçlarıma dayadı ve derin bir nefes çekti içine. " Eğer bu kokuyu bir daha soluyamazsam bundan sorumlu herkesi yerin yedi kat altında olsa yine çıkarır mezara koyarım." Geriye çekildi ve gözlerini dudaklarıma kilitledi. "Eğer," dedi sustu ama ben anladım. Devam ettirecek cesareti yoktu ama benim onu anlayacağımı biliyordu. Benim onu aldığı nefesten bile tanıyacağımı da zaten hep bilmiyor muydu? "Şimdi bunları bilirken, git bakalım gidebiliyorsan." Ve gözleri alev alev benimkileri yakarken, ruhlarımız arasındaki mesafeyi ilk kez hiçe saydı. Cümlelerini sessiz bir anlaşmanın maddeleri yerine koydu ve anlaşmayı hem en beklediğim hem de en beklemediğim şekilde mühürledi. Dudaklarıyla.

Ne zaman bir dert gelse; Yağmur yağar, diner, dokunur Ve topraktan kalkan o kokuyu koklardım, Ateşim sönerdi... Sonra büyüdüm, Gözlerini gördüm. Yandım. Yağmur yağdı Ve ilk kez sönmedim... Ben yağmurdan daha fazla bir seni seve bildim... *** Adamın aşkı sol yanında ki demiri eritti. Küçük bir kadın tek bakışı ile adamı kendine köle etti... Ve kadın; adamın her bakışı ile tutuştu. Koca adam, küçük kadının feleğini şaşırttı. Hayalllari vardı küçük kadının... Hayalleri vardı adamın... Masum bir aşk, hayaller uğruna verilen bir mücadele. Sonunda ise acımasız bir tutsaklık. .... Sözleri, karşımda ateş saçan gözleri ile kesinlikle kalbimi verdiğim adam değildi bu! Hırsla üzerime yürüyüp beni yatağa düşürdüğün de kalbim eziliyor, korkum nefes aldırmıyordu. " De.. Devrim bu sen değilsin! " Burnundan alıp verdiği keskin nefes, sıktığı yumrukları... Hiç korkmadığım kadar korkuyorum. Tiksiniyordum kendimden. ``Ben ben olmaktan çıkalı çok oldu Aysima hanım! Sen, sana köpek olan Devrim`i geri de bırakalı çok oldu!" Gözümden yaşlar akarken üzerime doğru eğilip nefesi dudaklarımı yakarken eli fermuarıma gidip açıp beni öldürken, gözlerini gözlerimden ayırmadan konuştu beni ateşe atacak o alev alan sözleri. " Şu ana dek sana köpektim, aşkım sana köleydi! Şu saatten sonra kölelik sırası sende! " Kuşunu uçurmamaya yeminliyse geriye bir tek tutsaklık başlar... NOT : KİTABIMIN TACİZ VEYA TECAVÜZLE UZAKTAN YAKINDA ASLA AMA ASLA ALAKASI YOKTUR!

“Demir nerde kimin adamısın lan” “ hani evlenmek istemiyordum demir ile o öldü” “sen salak mısın ölüceksin cevap ver bana Kocam nerde” bir ayak sesi kafamı kaldırıp kapıda duran kişiye baktım bu demirdi “öldün diye çok korktum bu siktiğimin telefonunu neden açmıyorsun salak herif”…

"Gülüşü öyle güzeldi ki benim siyahlarımın içinde kalmış bir beyaz gibiydi..." Ünlü bir iş adamının (aynı zamanda mafya) katıldığı davette bir kadınla tanışır. İkisi birbirlerine ilk görüşte aşık olur. Kadın küçük yaşta anne ve babasını kaybettiği için amcasının evinde kalır. Evde yengesi ve kuzeninden şiddet gördüğü için duygusal bir boşluktadır. Adam kadına numarasını verir ve görüşmeye başlarlar. Gelin hep beraber bu hikayede neler olduğunu okuyalım.

Uyarı: şiddet ve argo vardır.