Hiç kapanmamak üzere açılan yaralar kanamaz, iz bırakır. Ve o iz sonsuza dek geçmez, Yanı başında kalır.

Karmen Esen sıradan bir liseliydi ta ki o geceye kadar. Uyarı: Bu kitap şiddet içerir!!!!!

14 yaşındaki bir kız çocuğunun mükemmel hayatı.

Beraber tatile giden yedi arkadaş, eğlence olsun diye oynadıkları oyunun sonları olacağını bilemezler. Rastgele çevirdikleri bir numara sonrasında, ardı arkası kesilmeyen olaylar, hatta cinayetler...

16 yaşındaki Öykü, kendisini her zaman sıradan bir aileye sahip zannetmiştir. Ancak bir gün, evin girilmesine izin verilmeyen bir odasındaki çekmeceleri karıştırınca kendisinin geçmişine dair eski bir mektup bulur. Bu mektupta annesinin biyolojik ailesinden koparıldığını ve koruma altına alınmak için bu ailede var olması gerektiği yazmaktadır. Öykü, mektubun ardından kendisinin neden ailesinden korunmaya alındığını ve uzaklaştırıldığını araştırmaya başlar. Ansızın çıkmak zorunda kaldığı beklenmedik bir yolculuk sonrasında, kendi kökleri hakkında beklenmedik gerçeklerle yüzleşir.

Dünyayı perde arkasından yöneten seçkin aileler, çocuklarını gelecekte yönetimi devralacak varisler olarak özel bir eğitimle yetiştirirler. Bu aileler "Ulular", onların çocukları ise "Veliahtlar" olarak bilinir. Yedi kişiden oluşan Veliahtlar ekibinin başındaki kişi, Baş Veliaht Arem Barkın Soykamer’dir. Arem’in kalbini çalan kadın Melisa Aksel’dir; ancak Melisa, Arem’in gözleri önünde acımasızca öldürülür. Aynı zamanda, eski asker olan bir baba gizlice kızını bu sistemi yok etmek üzere eğitmektedir. Onun amacı, Ulular ve Veliahtlar düzenini yerle bir etmek ve intikam almaktır. Kızı Hera Türkeş, Melisa’ya olan benzerliğiyle dikkat çeker. Arem, Melisa’ya tıpatıp benzeyen Hera’yı gördüğünde, ekibin diğer üyelerini umursamaz ve onu Veliahtlar’ın arasına dahil eder. Hera`nın asıl görevi Veliahtlar arasına sızarak devlete muhbirlik yapmaktır. Ancak işler planladığı gibi gitmez; Arem’in yıllar önce kurduğu stratejik tuzaklar, Hera’nın tüm kaçış yollarını kapatmıştır. Hera Türkeş, Melisa Aksel için yıllar önce hazırlanmış bir planın parçasıdır ve şimdi yeniden Arem tarafından bir kez daha kullanılacaktır. Yedi Veliaht ve bir tanrıçanın mücadelesi, işte bu noktada alevlenerek başlar ve yangın sönüp her şey kül olduğunda sona erer.

"Bu gece farklı olsun istiyorum." dediğim an, "Bu gece sen nasıl istersen öyle olsun." diye karşılık verdi bana. Bense ilk kez bu gece çok farklı olsun istiyordum. "Birlikte nefes alalım," derken ona mümkünmüş gibi biraz daha yaklaştım. "Bir kadınla sevişiyormuşsun gibi değil de kadınınla sevişiyormuşsun gibi dokun bana," dedim dudaklarına dudaklarımı bahşetmeden hemen önce. "Bu gece istediğim sadece bu." dedim.

"Hayatımda hiçbir şeyi arzulamadığım kadar ölümü arzuluyorum" dedi kız tüm umutsuzluğuyla. "Karşılıyorum seni zavallı insan. Beni bu kadar arzulayan bir varlık binlerce yıllık ömrümde bir ilk oluyor." "Sen benimsin Roesia!" "Seni elimden Tanrılar bile alamaz." Diye haykırdı tüm şiddetiyle Ölüm. ____________________________________________________ (Kitabın benzerinin yazılmasına ve kopyalanmasına kesinlikle rızam yoktur! Olursa da lütfen bana haber edin.)

Bir anda boğazımdaki düğüm daha da sıkılaştı, gözyaşlarımı bastıramıyordum artık. Ne olduğunu anlamadan, tutmaya çalıştığım her şey çözülüverdi, gözyaşlarım akmaya başladı. Özal bunu fark ettiğinde kaşlarını çatarak hafifçe güldü. "O kadar sinirlisin ki ağlıyorsun," dedi alaycı bir sesle. "Cevap ver, Nehir. Başka biri olduğunu düşündüğün için mi üzgünsün?" Yüzümü kavradı. Elinin sıcaklığı buz gibi tenimi yakıyordu. Baş parmağı gözümün hemen altını okşadı. Yaşın bıraktığı ize dokunduğunda içimdeki tüm kırgınlıklar, öfke ve acı daha da derinleşmişti. Sonunda, belki de biraz yumuşamış gibi gözüküyordu; tutuşunu gevşetti ama yüzümden ellerini çekmedi. "Bu yüzden kaçtın demek."

Yıllardır peşindeydi genç kızın... Sonunda onu bulmuştu ama o daha küçük bir kızdı. Bırakmak zorundaydı genç adam. Alırsa üzülürdü güzel bebeği. Koparamazdı tüm acılarına rağmen ailesinden. Onu istiyor muydu? Hem de deliler gibi istiyordu... Ama zamanı vardı her şeyin genç adam biraz daha büyümesini bekleyip alacaktı onu yanına. Onu incitmemek için hiç bir zaman istediği gibi dokunmayacak olmasının bilincinde olsada beklemek zorundaydı... KESİT! "Demir..." dedim gri gözlerine bakarak. Güzel, büyüleyici ve tehlikeli gözlerine. Kollarını iki yanımdan uzatarak beni, kendi kocaman bedeni ve duvar arasında sıkıştırdı. Boğuk ve karanlık bir sesle fısıldadı... "Bana böyle seslenme! Yalvarırım bana böyle seslenme... Sana karşı irademi gücümü kaybetmek üzereyim... Lütfen buna izin verme Safir...