Bu aptal motorcuyu ele geçirirsem mahvedecegim!

" Kızıl saçlarının arasında kayboldum, Kızıl Kafam... " Kendi kuralsız dünyam içerisindeki bir kural gibisin. Tehlikeli gibi gelen ama tehlikeli derecede güzel olan. Solmuş ormanımdaki yeşeren fidanım gibisin. Sen kısacası hayatımı tamamlayan tek kızıl eksiksin. Görkem Akçı kendi içerisinde bulunduğu kurallar için yoğun sinir ve isyan hislerinin daha da alevlendiği yıllarda kendisine ilaç gibi gelen biriyle tanışır. Kızıl ile. Namı değer Filiz Öz ile. Kendisine olan dobra ve karşı tarafı iten tatlı tavırları aykırı derecede hoşuna gitmeye başladığını fark ettiğinde hiç bir şeyin artık eski masumluğuna dönmeyeceğini anlayamamıştı. Ve bir Kızıl denizin kurbanı olmuştu...

Bu hikaye daha önce diğer bir platormdaydı. Oradan gelenler zaten oranın durumunu biliyor.

Eslem 9. Sınıfın son günü bir çocuğun hayatını kurtarmak için kendi hayatını hiçe sayar . Okul çıkışı durakta dolmuş bekleyen Eslem yola atlayan küçük çocuğu fark eder ve sonrasında hızla gelen arabayı . O çocuğu kurtarmak için yola atlar çocuğu iterek kurtarır ama kendisini kurtaramaz ve araba ona çarpar . 1 ay komada kalan Eslem artık yürüyemez ve 3 sene sonra kanser olan annesi vefat eder. Annesinin ölümü ile öldü zannettiği babası ortaya çıkar . Ve hikayemiz başlar

Gerçek ailesi sandığı kişiler tarafından hayatı karartılan genç kız GECE ARYA SOYER... Gerçek kızları sandığı kişi tarafından neredeyse boşanma kısmına kadar ilerleyen, tek istedikleri bir kız çocuğa sahip olmak isteyen AHMET ve HAYAT SOYER... Tek istedikleri bir kız kardeşleri olması olan masum ve ön yargılı abiler TOPRAK,POYRAZ,KAAN,FURKAN SOYER kardeşler... Tek istediği bir ikizinin olması olan masum ikiz BARIŞ AYAZ SOYER... Tek istediği bir ablasının olması ve ona sığınmak isteyen küçük bir kardeş DEMİR DENİZ SOYER... Parçalar birleşince ortaya çıkan yeni ve mutlu bir AİLE... Birbirlerine alışma süreleri biraz uzun ve yorucu olsada artık onları ayırabilecek bir güç ortada kalmayacak...

Bilinmeyen numarayla aşk mı ? Bundan emin miyiz :D

Hazan Kara. Lavanta kokulu Hazan Kara. Cehennemin içindeki en günahsız mahlukat. Bir kukla. Ufak bir çocuk, Hazan Kara. "Ben neşeyle gülen küçük bir çocuktum aslında ama beni öldürdüler.* Hayallerimi, umutlarımı, gülüşlerimi toprağın altına canlı gömdüler. Ruhum sıkıştı, daraldı, patladım. Yeniden doğdum şimdiki ben olarak. O küçük, güzel, sihirli çocuk hep içimde ukte kaldı, kendi içindekilerle. Bütün sevinçlerim kursağımda kaldı. Bütün insanlara yabancılaştım. Ama en çok da kendi insanlığıma uzaklaştım. Bir şeytana evrildim zamanla. Merhametimi, neşemi, gülüşlerimi çaldılar hali hazırda kurak olan bir topraktan çiçek yolar gibi. İlk usul usul yaklaştılar, sever gibi. Narince okşadılar. Yalnız hızla uzaklaşırlarken köklerimi gördüm ellerinde, gözlerinde belli bir gurur. Bir hayatı söndürmenin gururunu haykırıyordu gözleri yumrukları arasında ve ayakları altında renk renk açan çiçekleri ezerlerken çöp gibi. Tek bir tane de değillerdi. Onların ruhuma açtığı oyuklarına başkaları da nefret tohumları ekti çünkü. Kurak toprağımı suladılar. Ben iyilik için savaşırken bir damla suyu esirgeyenler yeşillendi etrafımda. Oradan biliyorum. Hatta -çok gülünç aslında ama gülerken sızlıyor kalbim. Pek gülemiyorum insan içinde acıdığından canım, neyse- can oldular bana söylediklerine göre, canımı aldıklarından bir haber. İşte ben o zaman soldum. Zamanını doldurmuş bir zambak gibi boyun büktüm. Rengimi, kokumu beni ben eden varlığımı söktüler içimden hali hazırda. Şimdi bir köşede gözleri esasında akmaya hazır yaştan parıldayan ama sevinç ışıltıları sanılan kimsesiz bir çocuk var ve diğer bir kenarda da yabancı bir kadın. Kim acaba? Tanımıyorum pek. Bir tek kokularımız ortak. Zavallı. O da ölüm kokuyor. Aynı benim gibi. Nasıl da benziyoruz öyle. Neyse.

🏆wattpad RomanceTR gençlik rüzgarında savrulanlar okuma listesinde!🏆 "Ve sen, Bağ Bozumu Tanrısı, kırılan kadehler de artık sana kaldırılacak..." Tiyatro oyunlarıyla ve takımıyla ünlü bir okulda okuyan Hazan, her yıl yapılan ve tüm okulun katılması zorunlu olan tiyatro takımı seçmelerine katılır ve takım kurulduğundan beri olan düzenin aksine katıldığı yıl takıma seçilen tek kişi olmasıyla okula nam salar. Tiyatro oyunculuğuna okulda başlayıp ileride büyük bir tiyatro oyuncusu olma hayaline kapılarak takıma katılan Hazan`ın önünde, en az hayali kadar büyük bir engel vardır: Bağ Bozumu Tanrısı olarak anılan Reha Vuslat Mahidar. Takımın en iyi oyuncusu ve çoğu oyunun ana karakterini canlandıran Reha, Hazan`ı kendine bir tehdit olarak görür ve aralarında büyük bir rekabet başlar. "Sen bana kaldırılan onca kadehten birisin, Hazan. Oysa kimse senin ne değerli şaraplara konuk olduğunu bilmiyor..."

🩸✨️Han jisung ve lee felix telefon şakası yaparken gerçekten eve gelen 2 mafyayla don(a) kalırlar... -Beyefendi polisi aramadan çıkarmasını evimden? -polise ne diyeceksin? Biz insanların huzurunu bozarken gerçekten geldilermi? Şimdi çekil önümden sincapcık.

( küfür ve cinsel içerik vardır lütfen dikkat ederek okuyun.) Bir minnet borcu idi berdel`i kabul eden genç kız için bu. Bir kurtarış idi berdele mecbur kalan genç adam içi. Çolak ağa dewran ve Mardin`in deli kızı mihra.

Geçmişimi bir toprağın altına gömerken o günler de bıraktığım herkesten koşarak uzaklaşmıştım. Giderken büyük bir bomba patlatmış ve hepsinin benden nefret etmesine neden olmuştum. Ben, beni seven kim varsa onların içlerine benim için öfke tohumları ekmiştim. Benden nefret etmelerine neden olduktan sonra da arkama bile bakmadan hepsini terk etmiştim. Yıllar geçmişti ve şimdi geri dönüyordum. Kalplerine nefret tohumu ektiğim insanların karşısında duracaktım ve bundan bir saniye bile nefret etmeyecektim çünkü ben bunu hak etmiştim. Onlara yalan söyleyip, kendimden nefret ettirdiğimde geri döneceğimi asla bilmiyordum. Bunu planlamamıştım, hayat söylediğim yalanın cezasını çekmem için beni tekrardan buraya göndermişti. Kaçtığım yere, koşarak geri dönüyordum. Vuslat Mahallesinden bir sonbahar akşamı kaçmıştım ve yine bir sonbahar gecesi geri dönüyordum. Karşılaşacağım her şeyi önceden biliyordum. Bütün mahalleli benden nefret ediyordu çünkü onların sevdiği insanların kalbini kırmıştım. Çünkü ben onları, ailem dediğim insanları paramparça etmiştim. Geri döndüğümde neler yaşardım, hayat bana ne getirirdi bilmiyorum ama Vuslat mahallesine adım attığım andan itibaren savaşmam gerektiğini biliyordum. Beni orada istemeyecekleri ama ben orada kalacaktım. Hatamın bedelini ödeyecektim ve bana bunu kalbini ilk paramparça ettiğim insan ödetecekti. Hatamın acısını herkesten daha çok kırdığım kardeşlerim ödetecekti. Geri dönüyordum ve artık hiçbir şey eskisi gibi değildi. Her şey eskisi gibi olabilir miydi yoksa her şey daha da mı karışacaktı bilmiyordum ama savaşırken sadece onlarla değil kendimle de savaşacaktım. Savaş başladı, yere ilk ben düştüm. Savaş devam etti, ayağa kalktım. Savaşın sonu gelecekti, kim kaybedecekti, işte asıl mesele buydu.

Bir aile sırf erkek bebek istedikleri için yeni doğan kızlarını başka bir ailenin oğlan bebeği ile değiştirirler. Bu değişiklik kaderi ne kadar değiştirebilir? Komiser Berzan Pamir Dağran, bir seri katilin peşindeydi. Ülkece aranan bir seri katilin peşindeydi ve o seri katil ile yollarının kesişeceğini hiç kimse bilemezdi. Kavim Erge bile onu arayan komiseri aslında bebekliğinden beri tanıdığını bilemezdi. Bir kıvılcımla başladı onların kaderi, yavaş yavaş alev aldılar. İkisi de fark etmedi ateşler içinde kaldıklarını. Ateş onların kalbine kadar işledi, kalpleri tutuştu ve aşk onları kalpsiz yapacak kadar yaktı. Bu yakılan kalplerin hikayesi. Şimdi soruyorum sana, aşk ne kadar yakar bir insanı?

Kader bağlamıştı birbirlerine ağı. Kaçamazlardı bile. Kaçamazlardı bile isteye. Bir sahil tanıştırdı onları. Yine bir sahil yıktı bütün aşkı. Hayat yaptı yine cilvesini. Bağladığı iplerin üzerine taş yığını döşedi. Koca bir duvar ördü. Kimse de yıkmak istemedi bunu. Bozmak istemedi karanlık yolu. Şarkıcı bir kadın ve doktor olan bir adam. Kimdi şimdi bu aşkta yanan? Acı mı istiyorsun? Acı vereceğim. Ölmek mi istiyorsun? Nefesini keseceğim. Gidiyorum. Acı çekiyorum. Ve bu duyguların hepsine dayanarak veda ediyorum. Vedalar acıtır. Ancak bu veda ciğer bırakmadı.

Koş, saklan, gerçeği gizle ama asla babana itaatsizlik etme!Hayatı boyunca prangalarıyla birlikte yaşayan Aleda İren özgürlüğüne kavuşmayı bekleyen bir kelebekti. Özgürlüğüne kavuştuğunu düşündüğü an darbeyi yedi. Tepetaklak olan hayatının bir daha düzene giremeyeceğini düşündüğü vakit rahmine düşen bebeğinin haberini aldı.Ya bebeğinin babasına haber verecek ve kurtulacaktı ya da babasının onu evlendirmek istediği kişiyle hayatını mahvedecekti. Ölüm yalnızca fiziksel değil ruhen de olabilirdi.

İdal’i yakın arkadaşları defalarca kez uyarmasına rağmen İdal Tuğra’ya çocuğa aşık olmuş, kedisini çoktan kaptırmıştı sonunda pişman olacağının farkındaydı ama ya olmazsam umuduyla devam ediyordu

Bizi ikiye böldüler sevgilim, Gıkımızı çıkaramadık.

Geçmiş bazen geçmezdi, geçmiş geçmiştede kalmıyordu acılar nasıl unutulmuyorsa onun gözlerinin Kehribarlığıda unutulmamış aklımın bir yerlerindeydi 🌻

Sevgisi evren tanımayanlara... Sevmiştim, uzaktan uzağa. Acı çeke çeke. Kendimde ona tüm bu duyguları açıklayacak cesaret yoktu. Kaldı ki, onunla bir kere bile göz göze gelmemiştik ki. Sahi, adımı bile bilmeyen birine gidip nasıl olurdu da `seni seviyorum.` diyebilirdim? Ona açılacak olursam öyle herkesin herkese söylediği gibi kuru kuruya sevdiğimi söylemezdim tabi. "Seni seviyorum. Evet, seni öylesine çok seviyorum ki bunun bir takıntı olmasından korkuyorum. Sevmesem bilir miydim her öğlen kahve içmezsen ders çalışamadığını? Bilir miydim, çok yorgun olduğunda saçlarını karıştırdığını? Bilmezdim tabi. Bilmezdim. Adını bile bilmezdim tıpkı senin gibi. Ama biliyorum. Çok düşündüm. Bu bir takıntı değildi çünkü senden bir beklentim olmadı. Çok hayal kurdum ama bunları gerçekleştirecek kadar özgüven sahibi de değildim. Tüm bu olumsuzlukların yanında tek bir şey olumluydu. O da seni sevmem. Beni sev diye söylemiyorum. Sadece bil. Kötü hissettiğinde sana duvar olabileceğimi. Birazcık bile karşılık beklemeden ve gram umutlanmadan. Bana gülümsersen bile umutlanmam ben. Seni sevdiğimi bil, yalnız hissetme diye bil." Ve yeter ki bana bir kere gülümse... ________ Not: 7 bölüm + 1 özel bölümlük, kısa kitaptır.

6 yakın arkadaştan ya içlerinden biri onlara ihanet ederse

Ortasında kaldığım duruma baktığımda aklımdan, okuduğum sayılı kitaplardan birisi olan `Minik Kurbağa Kurbi` isimli kitaptan bir cümle geçiyordu. Hayatımız her an değişebilir. Minik Kurbağa Kurbi`nin hayatı annesinin hastalanmasıyla değişiyordu. Babasıyla birlikte ev işlerini idare etmeye çalışıp, sıçıp sıvıyorlardı. Annesinin yokluğunu çekiyor ve çokça dramaqueen`lik yapıyordu. 32 sayfalık kitabın 30 sayfasında zırlıyordu Kurbağa Kurbi. Yine de favori kitabımdı, kişisel gelişim adına epey faydalıydı. Benimse hayatım sınıfımıza yeni bir öğrencinin gelmesiyle değişmişti. Birbirine dayayarak, sınav vakti kantinci Tarık Abi`yi bile olaylara dahil edip kopya çekerek, kızlar tuvaletinde kapıların arkasında WhatsApp kız grubu kurarak, siyaset konuşarak, maç kritiği yaparak, akşamları sahilde buluşarak ve kıyafet-telefon kontrolünden kaçarak geçirdiğimiz günlerin içine bomba gibi düşen bir öğrenciyle... Mert Karan, ezeli rakibim...

Derin`in savcılık kariyeri, adaletin karanlık koridorlarında ilerlemesini sağlayan bir ışık gibiydi. Cesur ve kararlı adımlarla, adaleti arayan genç savcı, aynı azimle sevgilisiyle ilişkisini sürdürüyordu. Ta ki gerçekler, yüzünü saklıyor sandıkları kadar derin olana dek. Bir gece, Derin`in dünyası paramparça oldu. Sevgilisinin en yakın arkadaşıyla ihanet ettiğini öğrendiğinde, öfkesi ve hüznü arasında sıkışıp kaldı. Ancak ertesi sabah, hayatının olayları daha da karmaşık hale getirecekti. Sevgilisinin aldattığı genç kadın, ölü bulundu. Polis, sırların ve yalanların ardında yatan gerçeği çözmeye çalışırken, Derin`in de karanlık bir yolculuğa çıkmasına neden oldu. İhanetin ve masumiyetin bedelinin ne olduğunu öğrenirken, Derin`in karşısına çıkan her ipucu, daha da karmaşık bir hikayenin başlangıcını işaret ediyordu. Karanlıkta kaybolmuş güveni ararken, Derim hem gerçekleri aydınlatmak hem de kendi içindeki yaraları iyileştirmek zorundaydı. Ancak her adımında, gölgelerin izleri onu daha da derinlere çekiyordu. Duyguları tekrar tekrar yaşardık. Tekrar yaptıklarımızdan pişman olurduk, yine ağlardık yine nefret ederdik. Ama Derin tekrar aşık olabilir miydi? Özellikle karşısında ona elini uzatan adama?

20 yıl önce hayatı tamamen değişen Leyla, bazı gerçekleri öğrenmesiyle işler değişir. Hayatının korkunç bir intikama kurban gittiğini öğrendiğinde işler değişecek ve 20 yıldır açık olan hesap kapanacaktır.

Karnımda taşıdığım neydi? Deli doluluğun acısı ağır mı olacaktı? Ben Hüveyda. Henüz 19 yaşında en ağır imtihana tabii tutulmuş, deli doluluğu elinden alınmaya çalışılan bir genç kız. Herkesten uzak bir şehirde, ya kendimi bulacaktım ya da onu.

"Gece olunca saçlarından severek uyutacağım seni az daha dayan" O gece bu sözleri sarf etmişti bana Ekin Arel. Hayatımda ki en güzel andı. Bir enkaz`ın içinde kalmış, onun beni kurtarmasını bekliyordum. Hayatın hiçte adil olmayan yönleriyle savrulsam da ben bir çift ela göze tutunmuştum. "Benim güneşim senin ela gözlerinde saklı" diyerek sarılmıştım o gece ona. Ekin Arel benim kalbim de kocaman bir yaraydı. Asla kapanmayacak olan. Bunu o gece anlamıştım.

Hatırladıkça kanım donuyordu. Çığlıklarım ne fayda, hiçbir şey kâr etmemişti. Kirlenmiştim. Hemde çok... ruhum daraldıkça daralıyordu. Tenim ne kadar da pisti. Nesefesim kesiliyordu sanki. "O pislik yanımda uyurken nasıl kaçacağım." Mırıldanmaya başladığında uyanmaya başladığını anladım. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Soluk soluğa okuyacağınız bir kitap sizleri bekliyor.