Kitap Tür Kategorileri

üçüncü þiir kitabý çalýþmam..

Arka Kapak Yazýsý: Bak, her yer kýrýldý. Þurasý da çok kirlenmiþ. Lekeler de çýkmýyor. Oysa okþamaya kýyamazlardý. Hata ile mi olmuþ? Görmemiþler mi? Görmek istememiþler mi? O kelimeyi de artýk kullanma! "Deðerden" bahsetme bana! "Deðerli idi!" deme! Görüyorsun sen de, Bütün o "deðerli" diyenlerin, "Deðeri" nereye düþürdüðünü.

Arka Kapak Yazýsý: "Bilmem kendimi nasýl anlatsam? Biraz neþeli, biraz hüzünlü, biraz da hayallerle ve ümitlerle dolu bir insaným. Her duyguyu yaþamaya çalýþýyorum ve her duygu beni "Ben" olarak gösteriyor. Duygu dolu bir insaným ve duygularla insanlýðýmý, özümü belirtiyorum. Bir gün pencereden bakarken, barýþý ne kadar özlediðimi hissettim. "Biraz daðýnýk ve karýþýk bir dünyada yaþýyoruz." dedim kendime. "Düþünmemek olur mu seni? Belki sana þiirler yazarým? Belki kitaplar uçar gökyüzünde? Sonra boþ bir duvarýn önünde durur Ve bir eser yaratýrýz. Düþünmemek olur mu seni? Þiirlere, gökyüzüne, Duvarlara yazarým belki seni."

Arka Kapak Yazýsý: Baþýmý ona doðru çevirdim ve gülümsedim. Tek içimde, kýrýklarla yaþamýyordum artýk. Bakýþlarým da insanlara kýrýk bakýyordu. Karþý karþýya otururken hiç fark edilmeyen bir insan olmuþtum. Yýllar geçmiþti ve benimle tanýþma isteðini, þimdi açýklýyordu bu insan. Olup bitenleri anlamanýn zorluðunu çekmeye baþlamýþtým. Ve hiç cevap vermeden, elimdeki kitaba sarýlarak kaçar gibisine oradan ayrýldým. Artýk bu tür insanlar beni boðuyordu. Ýçimde sakladýðým ruhum, daralýyor ve nefes almak için çýrpýnýyordu. "Hiçbir þeyden korkmadýk. Yaktýk, yýktýk, böldük, parçaladýk. Hiçbir þeyden kaçmadýk. Güldük, eðlendik, yedik, içtik. Tek korkumuz olan, tek ulaþamadýðýmýz, þu `insanlýða`, bir türlü yakýn olamadýk."

Arka Kapak Yazýsý: Bir hatýra defterine yazýnca,  `O hatýra defterde benim adým anýlacak...` diyecek kadar, güzel idi benim düþüncelerim.  Nerden bilirdim ama, adýnýn bile kirlendiðini?  Nerden bilirdim, yýrtýlmýþ bir kaðýt parçasý gibi,  bir canýn da parçalanýp atýldýðýný?  "Aynam düþtü yere.  Kýrýldý daðýldý aynam.  Eðildim topladým kýrýklarý.  Eðildim topladým kýrýklarýmý."

Arka Kapak Yazýsý: Seni tanýmanýn mutluluðunu yaþayan, ne çok insan olacaðýný bilseydin, içinde taþýdýðýn o acýlar hafiflemez miydi?  Ýnsanlara duyduðun bu kýrýklýk, bu güvensizlik,  duygularla üflense idi, bakýþlarýn deðiþir miydi acaba?  "Dilimin ucunda bir söz var.  Yüreðimin ta derininde bir acý var.  Sözü bulsam, acýmý anlayan olmaz.  Acýmý anlatsam, sözü duyan olmaz."

Arka Kapak Yazýsý: Ve bir gün, Susmak bilmeyenlerin, sesini duydum. Acý verenlerin yumruðunu, boðazýmda hissettim. Beni görmek istemeyenlerin, bakýþlarýný yine gördüm. Bir de duymak istemeyenler vardý. Onlarýn da sesli kahkahalarýný, arkamdan iþittim. Sonra da "Öyle olsun..." dedim. "Ýstediðiniz savaþ ise, o da olsun..." dedim. "Eðildim, büküldüm. Parçalandým, daðýldým. Kýrýklarý sessizce topladým. Sessizce içime her þeyi haykýrdým. Herkesi sessizce bir bir içime gömdüm. Ýþte benim de savaþým... Ýnsanlarla savaþým, böyle idi. Ýnsanlarý içime göme göme, Kocaman bir mezarlýk Oluþmuþ içimde..."

Arka Kapak Yazýsý: Hani, kendinize güvenmediðiniz veya çekindiðiniz an, biri arkanýzdan size, "Hadi yürü! Çekinme!" der ya? Ýþte öyle bir an, bir adým atmaya baþladým. Kendi kendime, "Yürü!" dedim. Kendi elimi, kendim tuttum. "Yazmasýný biliyor muyum? Üzer miyim okuyanlarý? Kötü bir söz, duyar mýyým?" gibi sorularý, hiç düþünmedim. Aslýnda kendim için, kendimi düþünerek; yazmaya baþladým. O nedenle, bir beklentim de yok. Seven olur veya seven olmaz. Beðenen olur veya beðenen olmaz. Belki de yazmaya baþladýðým an gibi olur? "Yalnýz ve sevilmeyen" bir kitap olur. Ama bir farký olur yine de. Adým bir yerde yaþar. "Benim adým yaþamalý." dedim. "Bir emanet býrakmalýyým. Yürüdüðüm yollar, izlerim, kendi hislerim, yaþadýklarým silinemez. Hayatýmý, sözlerimi ve düþüncelerimi, kimse belirleyemez. Kimse tanýmasa da; çocuklarým, büyüyünce beni okumalý. Torunlarým beni tanýmalý." dedim. Þimdi bir yazar mýyým? Bilmiyorum. Þair miyim? Bilmiyorum. Belki siz biliyorsunuz? Benim bildiðim tek þey; hissettiðim, gördüðüm, duyduðum, kendimden, ondan, bundan, güzel doðamýzdan veya da bir nesil hakkýnda yazmam. Bir zamaný var mý ki yazmanýn? Sonu geliyor mu veya bir "son" görünüyor mu? sorulara da, bir yanýt veremem. Yazacaðým kadar yazýyorum. Belki de yaþadýðým kadar yazacaðým? Yaþadýklarým kadar yazacaðým... Kim engelleyebilir? - Feride Gerdelmann

Arka Kapak Yazýsý: Doyasýya tada tada yaþamadýklarýmýn acýsýný çekiyorum. Sanki kýrmýzý rengi, az görmüþ gibi, bütün kýrmýzýlara sarýlýyorum. Sanki bulutlarý izlerken, soluðumu özgürce serbest býrakmamýþ gibi, derin derin nefes alýp veriyorum.  "Acý Benim Önümde Eðilecek  Ve bir gün acý benim önünde eðilecek.  Benim boynumu büken o acý,  Benim önünde eðilecek iki gözüm."

Geçmiþi hakkýnda bilgi sahibi olmayan Cüneyt`in kendini arayýþýný sizlerle paylaþýyorum. Aþk, aksiyon, macera dolu bilimkurgu hikayeme herkesi bekliyorum.

Bir mutsuzluk ilkesi bu Ölmezsen sevemezsin Þairsen ölemezsin Resimde vurduðum Kýrlangýç hala düþmedi Yaðmura tutunup Trene binip gidesim var Özgürlük kaotik bir yalnýzlýkmýþ Öðretilememiþ kapital Sürgüyü çektim Annemin eþiðine mum gibi devrildim Yaðmura kalsa Ýçimde bir gemi batar Gerisi tuz ve masal