Üzerime ağır bir uyku düştü, bünyem daha fazla kaldıramadı, kendimi uykunun kollarına bıraktım. Her şey burada başlamıştı lakin nerede biteceği sisliydi. "Doğduğumda adımdaymış görünmezlik; Görünmezlik bulaşıcıymış. Sonradan bedenimi sarmış, bulutlar tepemde, havanın sisi daima üzerimde olmuş."

Kıza takıntılı olan eski sevgilisinin elinden kurtaran eski sevgilisinin rakibi...

Dila ve çınar beni bu küçük odaya bırakıp pansuman eşyaları almaya gittiğinde anlamıştım birşeylerin ters gittiğini.. tekrardan görmeye başladım o insan gölgesini ...yaralı olduğum için kalkamıyordum..Dila ve çınarı gözlerim yarı kapalı orada bekledim ve gerçek her neyse ortaya çıkaracağıma yemin ettim..

Ege motor galerisini görünce hızlıca cama yapıştı baya büyük bir yerdi . Araba durunca hızlıca korumalar kapımızı açtılar Ege hızlıca indi çantamı alıp indim diğer arabadan da Yasin inip yanımıza geldi . Ege elimi tutup beni galeriye doğru yürüttü ."Ablacım dur düşcez yavaş olur musun?"Ege "Pardon çok heyecanlandım"

küfür ve cinsel içerik vardır lütfen dikkat ederek okuyun! Ben idâl Yiğiter. Hasan Ağa`nın kuma dan olma kızı idâl. Annemin beni doğururken ölmesi ile başladı hayatımın zorluğu. Kimsenin sevmediği köle olarak kabul edildiğim bi hapishanede geçti hayatımın 20 senesi. Sonra ne mi oldu? Babamın ağa olacak oğlu için yaktığı kızım ben. Hiç görmediğim bilmediğim ağaya gelin olandim. Babamın gelinlik giydirmek dahi istemediği konaktaki sandalyeden farksız kızım ben.  Ben dijvar kılıçhan. Kılıçhan aşiretinin ağası Haydar Ağa`nın büyük oğlu dijvar. Kalbi sevgiden habersiz dediği dedik gaddar ağası dijvar. Babamın kolundan tutup getirdiği kıza nikâh kıymak zorunda bırakılan dijvar. Sırf ağayım diye istemediğim kıza düğün yapıp nikahima aldirdilar. Babasının sevmediği kızı ben niye sevecektim ki? Hayatımın en acı günü oldu düğün günüm. Kalbim başkasını severken koynuma bı başkasını soktular. Berdel diye ikimizi sonsuz bir hapishane ye mahkûm ettiler.

Zirveye Giden Yolda Bu, bir kadının kendi gücünü kanıtlamak için çıktığı zorlu ve çetin bir yolculuğun hikayesi. Bir anne, bir iş kadını ve bir lider olarak, holdingde en üst noktaya ulaşmak için önüne çıkan her engeli aşmaya kararlıdır. Ailesine duyduğu sevgi kadar, çocuklarının geleceği için de elinden geleni yapacaktır. Gerekirse, bu yolda aile bağlarından ödün verecek ama kimseye hakkını yedirmeyecektir. Kıskançlık, ihanet ve ardı arkası kesilmeyen entrikalarla dolu bu hikaye, zirveye çıkarken kimsenin kolayca başaramayacağı bir yolculuğu anlatıyor. Göz kamaştıran bir güç savaşının tam ortasında, bir kadının kararlılığına ve azmine tanık olmaya hazır mısınız? ( Aile dramsı da var ) Kitap Wattpad ve lnkspired de vardır! Bu hikaye bazı kitap ve dizilerden esinlenilmiştir!

Kim hür kuşun kanatlarına zincir takabilir ki?

(...) "Korktuğunu da biliyorum ama benden korkmazdın ki sen. Ben sana zarar vermem ki." diyen fısıltısı ise çaresizdi. "Sus artık," diyebildim zar zor. Benim sesim de oldukça silik bir fısıltıdan ibaretti. "Sus ki gidebileyim. Sus." Fısıltım onunkine benziyordu çünkü şu an ben de oldukça çaresiz hissediyordum. "Gitme," dedi tek nefeste. "Ben susarım, gerekirse bir daha hiç konuşmam ama sen bir daha gitme Alya." Gözlerimin yanmaya ve ıslanmaya başladığını hissettim, nedenini bilmesem de dişlerimi sıkarak çenemi dik tuttum. Arkama dönmek yerine önümde doğmaya başlayan güneşe bakmayı sürdürdüm. "Bana `gitme,` demeye hakkın olduğunu mu zannediyorsun?" diye sordum kısık ama düz bir sesle. Arkamdan gelen hüzünlü bir iç çekiş duydum, sanki nefesi titriyordu. "Sana `gitme,` demeye hakkım var mı Alya?" diye sorduğunda kadife sesinde saklı birçok anlam vardı. Yaşlar akmasın diye dudaklarımı dişledim sertçe ama engel olamadım. Şakaklarımdan aşağı iki damla yaş yavaşça süzülürken başımı yavaşça iki yana salladım. "Yok."

Bambaşka bir kurgu

Doğum günü Ölüm günü olan bir kız. Hayatın gerçekleri tokat gibi yüzene çarptığı bir kız. Mutluluk ve neşe içinde uyandığı günün gecesinde hayatı değişir. Kendini ailesine sevdirmeye çalışan, bir kurt misali sevgiye aç olan, en sevdikleri, en güvendikleri tarafından mahvedilen ve enkaza dönüşen bir kızın hikayesi. Beyaz hayatının her yerinde iken. Ve kendisi gibi saf ve temiz iken artık kirlenir. Ve KAN BEYAZ olur

17 yıl yılı çöp olaan bir kız ⚖️

Kaçmak bazen bizi doğru yere götürmek demektir. Peki ya onların kaçtığı şey neydi? Peki biz nereden kaçıyorduk? "Bana, güvenmekten başka çaren yok." "Sana, güvenmekten başka çarem yok."

Bir savcının yolu her zaman belli değildi. Bazen bir cinayet, bir suskunlukla. bir suskunluk ise bir cinayetle sonuçlanabilirdi. Ve bu cinayetlerin sonsuzluğunda boğulan o insanlar yine hukukçular olurdu. ... "B-ben öldürdüm onu. Ellerime sevdiğim kadının kanı bulaştı. Yıkıyorum geçmiyor ve geçmedikçe canım daha çok yanıyor"dedi buğulu sesiyle. "Suçlu olan sen değilsin. bu bir cinayet ve bunu çözeceğime inansan iyi edersin. Bana inanmayan insanlardan hazzetmem doğrusu." dedim ve belki de onun içindeki sönmeye başlayan umut ateşine bir odun attım. Ateşi harlandı lakin benim düşüncelerimi yakmaya yetmedi...

Bir kız vardır hayatı güzel gözükür ama asıl cehennem onunkidir. "Acılarımı Içinde hissetin mi" dedim gözümden yaşlar akarken "Hissettim"dedi net bir şekilde ben onun acısını içimde hissetmiştim oda benimkini bizi tek anlayan birbirmizdi....

Efla: Ben bir tek seni sevdim ve ömrüm boyunca da seni sevmeye devam edeceğim.

Aşkın gölgesinde ihanetlerle dolu hayat...

Tutsaklık neydi? Dört duvar arasına sıkışmak mıydı yoksa birinin esaretine hapsolmak mı? Ben ruhumun esiri olmuştum. Kendimi ne zaman kaybettim bilmiyordum. Peki ya O, beni ne kadar tanımıştı? Kendimi ruhumda kaybetmiş olmama rağmen ne kadar bulmuştu beni? Yağmurun altında durmuş önümdeki hiçliğe bakıyordum. Karşımdaki uçurum muydu derin olan yoksa ruhumdaki yaraların izleri mi?.. Burası kendimi aradığım yerlerden biriydi ve şimdi arkamdan gelen yabancı sesin sözlerine şahit oluyordu. "Kimi insanın ruhundaki kesiklerdi asıl uçurum. Oysa sen o kesikleri kapatacak kadar güçlüsün." NOT!!! kitap daha önce wattpadde yayınlanıyordu buraya geçiş yaptığım için ilk bir kaç bölümdeki görsel açıklarını düzenledim.

-Ulan "beni neden sevmiyorsun?" diye sorulur mu be adama sonra "seni baban bile sevmemiş ben mi seveceğim?" derse ne diyeceğim? -Ben çok sonra anladım kimse sevilince sevilmiyor, özlediğinde özlemiyor, beklediğinde gelmiyor. Kafanı yastığa koyup gözlerini kapattığın an anlıyorsun. Değmiyor... -Baksana umudumuz olmadan yaşıyoruz "lanetli" teriminin karşılığıyız biz. -Bizim hayatımız şu; doğdu. Tutunmaya çalıştı. Tutunamadı. Rol yaptı. Öldü" "Nereden bilebilirdik birbirimize bu kadar ait olduğumuzu." "Ar-Ef isimli ilk kitaptır. İsim hakkı kullanıldığında yasal yollara başvurulacaktır. "

Topraklarından doğduğu zaman ayrılmak zorunda kalan bir varis. Babasının katlini öğrenen bir oğlan.. Kan davası.. Mithat CİHANGİR oğlu Merdan Cihangir..

Bilmediğimiz bir numara, yine bilmediğimiz bir şekilde telefonlarımızı önce almıştı sonra da bize bir whatsApp grubu kurmuştu. Grup kapandığında hayatımız kurtulacaktı, grubun kapanmasının tek şartı da katili bulmaktı. Ama siz katil değilsiniz. Kim bilir, belki de katil sizsiniz! 05** *** ****: Buradaki herkesin iki ortak noktası var aslında. 05** *** ****: Hepinizin ölesiye korktuğu sırları var 05** *** ****: Aynı zamanda hepiniz büyük birer yalancısınız. 05** *** ****: Ve burası da Yalancılar Derneği Başlangıç: 12.02.2024 Yazılıyor... Olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar bulunmaktadır! KURGUMUN ÇALINMASI DURUMUNDA GEREKLİ İŞLEMLER YAPILIYOR. KİTABIMDA REKLAM YAPMAYINIZ, KİTABIM SİZİN REKLAM PANONUZ DEĞİLDİR!

Her şey bir doğum günü kutlaması ile başlar fakat kutlanılmaması gereken bir doğum günü. Ölümün kol gezdiği bir daire. Sevdiklerini kaybeden bir genç adam, üflenmemesi gereken mumlar. Lanetli bir daire. Ölümün onlara çok yakın olduğu saniyeler. O daireye taşınan bir genç kız doğum gününü orada kutlarsa ne olur? Bir doğum günü, lanetli bir doğum günü. "Doğum günü, lanetin başladığı gün."

Başlangıç Tarihi: 7 Temmuz 2024

İçimizdekileri anlatsak bile anlayacak kimse yoktur aslında. Bu yüzden çoğumuz susar. Bu suskunlukların içinde bulmuştuk biz birbirimizi. Bu karanlığın bu sahteliğin içinde. Ne kadar doğruydu bu yaşadıklarımız? Ya da yanlış denilebilecek birşey mi yapmıştık? Biz beş genç ailelerimiz tarafından cezalandırılmak için gönderilmiştik buraya...

Aslında biz çocukken başlamıştık aynı hayatı yaşamaya. Bir çift yeşil gözde hayat bulmuştum.O ise bilmeden kalbime aşk tohumlarını serpmişti