Mafya Zerrin ve onun tarafından ailesi katledilmiş arel

“Şampiyonluğun Karanlık Yüzü” Derin Yıldız, güçlü ve sorumluluk sahibi bir genç kız. Annesi, ablası ve ikiz kardeşleriyle birlikte hayatın zorluklarıyla mücadele ederken, voleybol onun hem tutkusu hem de kaçış noktasıdır. Ama saha sadece başarı ve şampiyonluklarla dolu değildir. Zorbalık, kıskançlık ve gizli sırlar, Derin’in hem takımda hem de hayatında karşılaşacağı karanlık yüzü oluşturur. Aşkı spor dalında bulmak mı? Kalbinin sesini dinleyeceği birisi varsa ve tüm dengelerini bozarsa? Hayatın, arkadaşlığın ve şampiyonluğun karanlık yüzünü keşfetmeye hazır mısınız?

Ailesi tarafından umursanmayan genç kızın doğumda karıştırıldığını öğrenmesiyle başlar herşey

Doğa hayatın yükünü daha çocukken sırtına vurmuş bir kızdır… Esenyurt’un dar sokaklarından, gürültülü ve soğuk evinden başka sığınabileceği bir yer yoktur. Baba öfkesi, anne sessizliği bir çocuğu ancak bu kadar öldürebilirdi.

Elizabeth bir gün Edward adında bir adamla tanışır. Onunla tanıştıktan sonra hayatı değişmeye başlar. Sanki eksik olan bir duyguyu tamamlamış gibidir.Yakın arkadaşlar olan Aaron,Herbert,Edward ve Elizabeth bir sırrı çözmeye çalışırlar ama onları bu yolda zorluklar bekliyordur.

Bir yangının ardından geriye sadece küller kalır. Ama bazı hikâyeler küllerin arasından yeniden doğar. Bu romanda, savaşın, ihanetin ve kaybolmuş umutların ortasında kalan bir gencin; hem kendi içindeki karanlıkla hem de çevresindeki yıkımla mücadelesi anlatılıyor. Küller arasında gizlenen sırlar, yeniden filizlenmeye çalışan bir hayat ve kaybolmuş bir aşk… Gerçekle yalan, umutla çaresizlik arasında sıkışıp kalan karakter, “küllerin arasından” yeniden doğabilecek mi, yoksa tamamen yanıp kül mü olacak?

Bazı kadınların kaderi, bataklıkta yazılıdır.

Bir grup genç bir binada mahsur kalırlar. Onları bir takım gizemli insanlar kaçırmıştır. Bu binadan çıkmak için şifreleri çözmeleri gerekmektedir. Çünkü her hafta biri kurban edilir. Ama bilmedikleri şey onların çoktan ölmüş olmalarıdır. Bu sadece onların bilinçaltından yapılmış bir bilgisayar oyunudur.

“Akıbet”, kavuşulamayan ama unutulamayan bir aşkın hikayesini anlatıyor. Elif ve Deniz’in yolları kesişir, hisleri yanar ama hayatın gerçekleri onları birbirinden uzak tutar. Her bakış, her sessiz dokunuş, eksik kalan bir aşkın yakıcılığını taşır. Bu roman, aşkın yalnızca kavuşmakla değil, hissedilmekle de var olduğunu gösteren bir içsel yolculuk. Yakıcı, derin ve unutulmaz bir hikaye.”

Maral her sabah gittiği işinden sıkılmıştı. Hayatının sıradanlığından nefret ediyordu. Ta ki onunla tanışana kadar. Onunla tanıştıktan sonra Maralın sıradan hayatı yerini aksiyonla dolu bir zamana bırakmıştı. Peki Maral,bu bataktan kurtulabilecek miydi?

“Bir kadının hicreti sadece yolculuk değildir… O, bir teslimiyet, bir dua, bir feryattır göğe yükselen. Bu kitap; zalimin zulmüne karşı, kalbinde yalnızca tevhid taşıyan kadınların öyküsüdür. Onlar mallarını, yuvalarını, bazen çocuklarını geride bıraktılar… Ama Rabb’lerini asla terk etmediler. MUHADJİRA, zamanımızın karanlığına ışık tutan iman sahibi hanımların sessiz çığlığıdır. Kur’an ve Sünnet çizgisinde, hakikate susamış yürekler için yazıldı bu satırlar. Ey okuyucu, bu kitap sadece bir anlatı değil; bir davet, bir fark ediştir…” Ve kim Allah için hicret ederse, yeryüzünde birçok sığınacak yer ve bolluk bulur." (Nisâ, 100)

...Bazen kelimeler yetmez ya işte o zaman devreye girer bu sessiz çığlıklar...

Sırlar saygılıdır acın büyükse, saracağız elbet yaranı yarın kefene. Kendini bildi bileli yanında olan iki kızla geleceklerini dikkatle inşa eden Nim, 17. yaş günü için arkadaşlarıyla küçük bir Avrupa turuna çıkar. Onlar için özel olan şey, ailelerinin yanlarında olmadan tek başlarına “başarısızlığın” zikredilmediği huzurlu bir tatil geçirmekti. Öyle de oldu. Hepsinin arzusu birlikte anılarına anı katmaktı. Yine onların istediği oldu. Lakin bir şeyleri eksik istediler. O gün üç kızdan ikisinin kaderi son buldu, geriye kalanınki de baştan yazıldı. Artık geleceğine inanmayan, sevgiye ve sevilmeye ihtiyacı kalmayan Nim, yaşadığı travmayı atlatmak için herkesten uzaklaştı. Ailesinin bile adını daha önce hiç duymadığı bir şehre taşındı. Yeni okula son senesini bitirmek için girdi. Kendi başına yaşıyordu. Evi zihni gibi sessiz ve karanlıktı. Hayatına giren insanlar çıkanları arattı. Nim nefes alamadı, sevgisizlikle üşüdü. Aynı uçaktan bilet almalarına rağmen başka bir uçakta uyanan Nim, sizce yeni bir hayat kazandı mı yoksa kaybetti mi? Peki çoğunluğu zengin çocukları olan o uçağın, rotada bile olmayan dağa çarpması suikast mıydı? Belki de pilotun kazasıydı. Sırlar saygılıdır acın büyükse, saracağız elbet yaranı yarın kefene.

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

Bir insanın iç dünyasındaki hissettiği eksikliğin peşine düşmesi onu ne kadar derin maceraya sürükleyebilir birlikte takip edelim.

Ağlarken kardeşinin açık bilgisayarını gören Mine bilgisayara bakar ve bir yayıncının yayın yaptığını görür sesi gelmediği için kulaklığı takar ve birden ekranda kendisini görür... Belki de bu adam onun hayatını değiştirecektir? *** Açık olan bilgisayarda bir yayıncı yayın yapıyordu. Kulaklığa bağlı olduğu için sesi duyamıyordum. Oyuncu koltuğuna oturup kulaklığı taktığımda ekranda kendimi görmüştüm. Bu bilgisayarda kamera özelliği mi vardı? Yanlışlıkla canlı yayından çıktım herhalde diye düşünürken karşımdaki adamı fark ettim. Bu adam kimdi? "Evet bir izleyicimizi yayına aldık..." Adam beni fark ettiğinde bir anda sustu ve yüzüme bakıp yutkundu. Ekrandan kendime baktığımda ağlamaktan kırmızı olmuş yüzüm ve gözlerim vardı. Hatta gözyaşlarım resmen kirpiklerime şekil vermişti.

《♥︎~♥︎》 Aşk tüm kararları değiştirebilir mi?Bir katili sevmek mesela? En yakınını kaybeden biri için aşk umuttu belki...Peki en beklenmedik kişi ile geldiğinde?Aşk o zaman umut mudur?Yoksa girdap mı?..

İki kızın küçük yaşta kaybolması ve ileride karşılaşması olaylar düzeyinde kardeş çıkmaları peki ya anneleri Eğer sende merak ediyorsan hemen OKU!!!!!

O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız

Hayat iki çizgi arasındaydı. Doğum ve ölüm. Başlangıç ve bitiş. Arada geçen süreye yaşam denirdi. Yaşamın hayat olması için iyi şeyler yaşamak gerekirdi. Geriye küllerin kalsa dahi küllerinden doğmak lazımdı. Küllerinden doğmak anka kuşuna özelse, anka kuşu olmak lazımdı… Ben küllerinden doğacaktım, küllerin karanlığına karşı aydınlık olacaktım. İçimdeki karanlık karadeliğe rağmen yaşayacaktım. Hayat buysa, ben seve seve göğüs gerecektim. Bu da benim karanlığımı aydınlığa çevirme hikayem…

> Güç, bir aileden miras kalabilir… Ama onun bedelini yalnızca hayatta kalanlar bilir. Bayan Valentis, sekiz hanedanlıkla yönetilen yeraltı konseyinin ilk kadın lideri. Küllerin içinden yükseldi, adıyla bile korku salıyor artık. Bay Kraeven ise konseyin en köklü soyunun varisi. Güçlü, acımasız, her adımı hesaplı. İkisinin tahtı farklı ama savaş alanı aynı: Kurulun karanlık ağı. Herkesin gözü onların yerinde, her hamle bir ihanete gebe. Kurallar acımasız, hisler yasak. Ama nefreti besleyen bakışlar, bazen tutkuyu da çağırır. Ve bazen bir fısıltı, çığlıktan daha yıkıcı olabilir. Tahtı olanın düşmanı çok olur. Kalbi olanınsa zaafı…

Seheryeli Mahallesi nin şenşakrak havası herkesin içini sıcacık tutardı . herşey düzen ve sükûnet içinde akıp gidiyordu tabi her sakinliğin ufak bir heyecanı vardı . Feyza Akyol ve Bestegül Şimşek ! paragrafın akşını bozan cümle modunda Mahallenin sakinliğini bozmaya ant içen iki deli . Kendi hallerinde yaşayıp giden lakin Mahalleli tarafından rahat bırakılmayan Seheryeli Mahallesinin yakışıklı tayfasına göz dikmişlerdi . Kendi kurdukları planı devreye sokmak isteselerde kader onlara hiç ummadıkları bir şekilde bozguna uğratmıştı ...

Adal kelimelerin kadınıydı. Yazmak onun nefesiydi, ta ki bir dostun ölümü o nefesi kesene kadar. O günden sonra her sayfa bir mezara, her cümle bir ağıta dönüştü. Kelimeler ondan kaçtı; o ise bu kez yakalamaya bile çalışmadı. Günden güne sessizleşti. O sessizlik sadece kelimeleri değil, Adal’ın içindeki kadını da susturuyordu. Bir gün, o sessizliğin labirentine biri girdi. Alaz Merih Karan. Sıradan olmanın yanından bile geçemeyecek bir psikologdu Alaz. Sözleri sadece insan zihninin kapılarını açmıyor, aynı zamanda ruhun en karanlık dehlizlerini de aralıyordu. O kapıların ardında insanın değil, uyanışın sesi yankılanıyordu. Adal, Alaz’ın karanlığına çekildikçe bir dünyanın değil, kendi doğasının kapısını aralıyordu. Ve Alaz, o labirente girdiğinde yalnızca Adal’ı değil, kadim bir sırrı da uyandıracaktı. Sahra’nın Kliniği. Orada Tanrı’nın unuttuğu kadınlar nefes alıyordu. Hava, geçmişle bugünün arasına sıkışmış dualar kadar ağırdı. Hepsi bir hikâyenin, bir lanetin ve bir devrimin parçasıydı. Adal’ın dostunun ölümüyle çıktığı bu yol, onu insanlığın unutulmuş köklerine, ateşin efendisine ve yılanların diline götürdü. Orada öğrendi: Kadın yasla değil, ateşle arınır. Bu sadece bir kadının değil, bütün kadınların uyanışının hikayesidir. Adal’ın doğumu sancılı, uyanışı unutulmaz olacaktı. Ve o gece, hiçbir dua işe yaramayacaktı. Dolunay yükseldiğinde, tüm dünya tek bir cümleyi hatırlayacaktı: “Yılanları Uyandır.”

Aden, ailesi tarafından hiç istenmeyen, sevgisizliğin kollarında büyüyen, geçmişini atlatamayan " kız çocuğu" dur. Onu seven tek kişinin, annesinin ölümünün, ardından kahrolur, babası yüzünden öldürdüğü adamın oğlu intikam ateşiyle yanar, karşı karşıya geldiklerinde Aden için asıl cehennem başlar

Uçurumun dibinde başlayan bir Aşiret Kurgusu... Efnan Köse... Gazetecilik bölümü ve üniversite 3.sınıf öğrencisi okuyan hem ailesine hemde okul harçlığını çıkarmaya çalışan Efnan Köse, sokaklarda elinde sepet ile çiçek satarak geçimini sağlamaya çalışmaktadır. Hem engelli annesine bakarak hemde okuyarak hayatını sürdürmeye çalışmaktadır fakat herşey o gün değişmeye başlar... Bir gün yine işini yapmış eve dönmüştür. O gece rüyasında bir adam görür ve ertesi günü umursamayıp işini yapmaya devam eder, aslında o rüya bir anlam taşır... O günün sabahı yine çiçekçilik yaparken gece rüyasında gördüğü adama çiçek verdikten sonra babasının onu aramasıyla hayatının şokunu yaşar. Babası Cemil Köse, onu bir adama satmıştır. Azad Ferzan`a... Azad Ferzan, takıntılı ve Efnan`ın peşini bırakmayan bir adamdır. Mardin`de iş hayatı süren ama kendisi pis olan adamdır. Efnan, hayatının şokunu uğrarken birden karşısında O adamı görünce birden dayanamayıp koşmaya başlar... Mardin sokaklarını koşarak kendini bir uçurumun dibinde bulur... Ve orada kaderinin değişeceğinden haberdar değildir. Efnan orada Azad Ferzan ile tartışırken birden Azad`ın ona saldırmasıyla orada bayılır ve sonrasını hatırlayamaz. Ta ki, bir aşiret konağında uyanana kadar... Abaşlı aşiretinin lideri Bartıl Abaşlı, Efnan Köse`ye sahip çıkarak bir savaşı başlatır. Mardin`in en büyük aşireti olan Abaşlı aşireti, Bartıl`ın Efnan`ı konağa getirmesiyle tüm herkes şok olur... Azad Ferzan bir şavaş başlatacaktır ve intikam almaya çalışacaktır. Peki bu intikamı alabilecek midir? Belirsizdir... Bir uçurumun dibinde oluşmaya başlayan aşk Efnan`la Bartıl`ı birbirine bağlar. Bu aşkın kötü bedelleri olacak mı, Efnan o cam fanusun içinden çıkabilecek mi? Dram, Aşk, Aksiyon dolu Ufkun ötesinde sizi bekliyor!💜🩵