Bir otel düşünün. Yapayalnız olduğunuz ve tek bir çalışan dahi görmediğiniz bir otel. Genç bir kadın böyle bir otelde uzun zamandır yaşamaktaydı. Çok ama çok uzun bir zamandır bu oteldeydi ki artık ilk geldiği zamanı bile hatırlayamıyordu. Ancak etrafta gördüğü şeyler ve yaşadığı bazı olaylar zihninin derinliklerinde ki bir şeyleri uyandırmaya başladı. Genç kadın geçmişini ve otelin sırlarını yavaş yavaş fark etti. Hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını anladı. Bu otelde yalanların nasıl sofraya konulduğunu ve doğruların nasıl da dolaplara sıkıştırılıp saklandığını göreceksiniz. Daha fazla oyalanmadan sizleri selamlıyorum. Otelimize hoş geldiniz. Ne yapmış olursanız olun sizi bağrımıza basacağımıza söz veriyoruz çünkü hoş geldiniz ve hoş bulup bulmamaksa size kalmış.

Polisiye kitabı

“Ankara’nın soğuğu insanın kemiklerine değil… kalbine işlerdi.” [Yavaş yavaş sisli bir sokak belirir. Sokak lambaları titrek. Adımların sesi.] Tunahan, sessiz bir köşede kahvesini içerken, dışarıda dünya hızla dönüyordu. Ama onun kalbi… çoktan durmuştu. Birini sevmekten değil, birine inanmaktan korkuyordu artık. [Bir kahkaha yankılanır. Yumuşak bir kadın sesi, fonda sıcak bir müzik başlar.] O kahkaha… Soğuğu bile susturacak kadar sıcaktı. O kahkaha, Tunahan’ın içindeki o yorgun çocuğu yeniden uyandırdı. [Valeria belirir. Gülüşü karanlıkta parlayan bir ışık gibi.] Valeria kaybettiği herkesin yerine, hâlâ sevmenin mümkün olduğunu hatırlatan bir kadın. Kahkahası umut, bakışı bir sığınak. [Tunahan’ın sesi fonda yankılanır, kısık bir tonda:] > “Ben artık kimseye güvenmem diyordum… Ama o, sadece bir gülüşle bütün duvarlarımı yıktı.” [Müzik yükselir, şehir siluetine karışan ikili, birbirine yaklaşırken kamera yukarı çıkar.] Kimi aşklar sessiz başlar, Kimi hikâyeler bir bakış kadar yakın… Ama bazen, bir gülüş… bir hayatı değiştirir. 🕯️ Bir Gülüş Kadar Yakın Bir kalbin yeniden atmayı öğrendiği hikâye. Yazar: Eray Tunahan Öztürk

Bazı kahramanlar kılıç taşır. Bazıları kurşun yağdırır. Bizimkiler mi? Dürüm sarar, kahkaha atar, kürek sallar ve şehirleri yakar. Bu hikâye, kahkahaların kurşunlardan daha ölümcül olduğu bir şehri anlatıyor. İhanetle, kanla, ama hep bir kahkahayla yazılan bir hikâye bu. Tunahan... Şehrin en şakacı, en ölümcül, en kahkahalı tetikçisi. Yanında bomba manyağı Serdar, kürek sevdalısı Tosun ve strateji ustası Yusuf var. Ve tabii, gölgelerden sızan eski bir hayalet: Valeria. Aşk var mı? Var. İhanet var mı? Dibine kadar. Kahkaha var mı? LAN TABİİ Kİ VAR! Bu şehir kanla yazıldı. Dürümle taçlandı. Ve kahkahayla hüküm sürdü. Eğer hayatın seni köşeye sıkıştırdığı bir anda gülmeyi unutursan, sana bir dürüm fırlatacak ve kulağına fısıldayacaklar: > "Kahkaha atmayan şehirler çürümeye mahkumdur." Hoş geldin Dürüm Krallığı`na. Sana kahkahaların en kanlısını vaat ediyoruz. Ve unutma... Son gülen, en kanlı güler.

Bir kız yurdu düşünün. Ama sıradan bir kız yurdu değil. 5 tane kafadan çatlak Üniversite öğrencisi kızın bir araya geldiği bir yurt. Ve aynı odadalar. Herkesin odanın adını duyduğu anda ürperdiği yaka silktiği o oda. C-9. Bu 5 kızın absürt anları ve trajikomik anlarını okumaya hazır mısınız?

Bir erkek yurdunda kalan altı üniversite öğrencisi vardı. Dışarıdan bakıldığında hepsi sıradan, kendi halinde gençlerdi. Ama iş onlara gelince... hangi işe kalkışsalar mutlaka ellerine yüzlerine bulaşırdı. Hatta çoğu zaman, onlar hiçbir şey yapmasa bile bela sanki kapının altından sürünüp odaya girer, sıranın kendisine geldiğini söyler gibi içeri yerleşirdi. Kimi sınavdan kaçar gibi hayattan kaçardı, kimi hayatı bir oyun sanırdı. Biri sürekli uyur, biri sürekli konuşur, biri kaybolur, biri ortalığı ateşe verirdi. Ama hepsinin ortak noktası şuydu: Gülünecek hali bile dram kokan olayların tam göbeğinde, omuz omuza yaşayıp gitmeleri. Eğer okurken yüzünüzde istemsiz bir gülümseme belirecek olursa, muhtemelen ya bir yurtta kalmışsınızdır... ya da sizin de hayatınızdan hiç eksik olmayan, "ne yapacağını asla tahmin edemeyeceğiniz" o arkadaş grubunu siz de iyi bilirsiniz. İşte bu altı arkadaşın gerilimle kahkaha arasına sıkışmış hikayesine hoş geldiniz.

Zaman, insanın en eski aynasıdır. Ona baktıkça kendini görür, ama ne kadar baksa da onu tutamaz. Tarih, bu kayıp anların küllerinden doğar her döneme yeniden şekil veren görünmez bir el gibi. Bu kitap, zamanı durdurmak isteyen insanın hikâyesidir. Bir dua kadar sessiz, bir patlama kadar gürültülü… Zamanın akışına hükmetmeye çalışan insanın, aslında kendi varlığını silip silmediğini soran bir roman. Bilimle kaderin, akılla inancın, geçmişle geleceğin tek çizgide çarpıştığı yerde, yalnızca bir soru kalır: “Zamanı değiştirmek mi daha zordur, yoksa onu olduğu gibi kabullenmek mi?”

●Belirsiz dini bir Bilim Kurgu kitabıdır. *İlk 7 bölüm içinde anlatımı bölüm bölüm aksaklıklara uğramış yakın zamanda düzenlemeye almaya çalışacağım. Bunun bilincinde kitaba başlarsanız müteşekkir olurum. 8. Bölümde anlatım düzelecektir :) Betül Güney henüz 18`inde kendi hâline yaşayan bir genç kızdır. Günün birinde ne olduğunu anlayamadığı bir hastalığa tutulur. Doktor doktor gezmeleri hiçbir işe yaramaz ve kendisini devletin karantinası altında buluverir. Çaresizlik iliklerine kadar işlerken tek dayanağı umut ve dua olan bu genç kız için Yaradan tarafından hazırlanan bazı süprizler vardır. Üzüntüler ile sarılı olan küçük mutluluklar, bu genç kızın hayatını nereye kadar taşıyabilecektir? Dahası peşine takıp karantinaya sürüklediği bir avuç insan hayatına nasıl bir iz bırakacaktır? "Sorumlu olduğum ve olmadığım her şey için... " "Özür Dilerim, Özür Dilerim Betül..." *Burak Kahraman