devam ediyor 22s önce güncellendi
Efulim (DÜZENLENİYOR)
@lavinyazar
Okuma
1.55k
Oy
295
Takip
37
Yorum
366
Bölüm
25
Bazen insan uzun zamandır aradığı şeyi uzaklarda ararmış, ya aradığı şey bunca zamandır yakınındaysa?
Çocukluktan beri bir birine bağlı olan iki insanın önceden belirlenmiş olan kaderlerini kim değiştirebilir ki?
Bursa`dan sadece okumak için Trabzon`a gelen Efsun Aras, aniden çocukluk aşkıyla karşılaşacağını nereden bilebilirdi ki?
...
Pastamı yerken sanki biri tarafından izleniyordum, başımı kaldırdım ve tam karşımda bir çift yeşil gözle karşılaştım.
Bakışları yüzümü süzüyordu, gözleri alnımdan kaşlarıma daha sonra gözlerime, burnuma ve en son dudaklarıma baktığını gördüm.
Midem kasıldı.
Acaba dudağımda çikolata mı vardı, telefonu açıp kameraya baktım hiç bir şey yoktu yüzümde, o zaman bu adam niye öyle bakıyor? Deli midir ne.
Telefonuma baktığımı görünce dudağının kenarında silik gülümseme oluştu, bana bakarak yanında ki adamın kulağına bir şey söyledi o da bana bakarak ifadesiz yüzüyle başını salladı.
"Şey kızlar artık gitsek mi. " kızlara bakarak söyledim.
"Bence de artık kalkalım. " diyerek Zeynep beni onayladı.
Kızlar ile masadan kalktık ve kasaya doğru ilerledik, ödememizi yaptıktan sonra kapıya doğru yürüdük.
"Bakar mısınız lütfen."