Özel bir hastanede, psikoloji servisinde tedavi gören Yeşim GÜNGÖR, Psikoloji bölümü bitirmiş, stajını yaptığı hastahaneye çağırılan Sevda KARACA ile görüşmek ister. "Şimdi sizinle bu odada üç saat kırk beş dakika boyunca konuşacağız Sevda Hanım. Konuşma bittiğinde ise siz, bu odadan bir psikolog olarak değil bir insan olarak çıkacaksınız. Ve inanın ki bu dünyadaki en tehlikeli şey insan olabilmektir."

Büyük haykırışların sahibidir, Sessizlik. Ve benliğini usulca hapsetmiştir. Artık hüküm onundur. Senden geriye sadece ruhunun savrulmuş parçaları ve yüreğinin sağır olan sesi kalmıştır. AŞK ise dillenecekti. Güçlü ve yüksek sesli bir fısıltı olarak çıkacaktı karşısına...

Öyle biriydim ki ben var olsam da yok gibiydim. Bir hiç gibi... Ve öyle biri vardı ki olmasa da var oluyordu. O, her şeydi...