İmkansızlık nedir bilmiyordum , ne istediysem almayı başarmış ne yapmak istediysem yapmıştım . Ama o beni imkansız nedir onunla tanıştıran adam . Ay güneşe aitti onun ışığı olmadan yapamazdı , ışık yayamazdı karanlığa aydınlık olamazdı . Ay Güneşe hep muhtaçtı ama asla yan yana durmazlardı bir gökyüzüne sığamaz sürekli birbirlerini kovalarlardı . İşte biz o kadar imkansızdık güneş ve ay kadar imkansız .

*Askeri Kurgu *Basılı eser *Wattpad`da 9 milyon okundu. "Aşkın en bordo haliydi bizimkisi..." Mutluluğun peşinden koşarken ayağım takılıp dizlerimin üstüne düştüğümde küçük bir çocuk gibi ağlamaya başladım. Tam o sırada beyaz atlı olmasa da yeşil kamuflajlı bir adam çıktı karşıma. İlk başta siyah botları takılmıştı gözüme. Başımı kaldırıp masallardaki gibi yüzüne baktığımda ne de uzun gelmişti boyu. Güneşi tam arkasına alan prensimin yüzüne düşen gölge, ondaki güzelliği saklasa da, o ela gözlerini görmemek için kör olmak gerekirdi. Kaşları çatık uzattığı eliyle, sert çehresi merhametini saklamak istese de, ben çoktan görmüştüm göreceğimi. Büzülen dudaklarımla, dolan gözlerimi kırpıştırarak baktım gözlerine. Tereddütle eline uzattığım elimi sıkıca kavradığı anda hiç pişman olmadım tuttuğum için ve hep iyi ki dedim...