"Bunları böyle normal bir şey gibi anlatman biraz garip değil mi?" dediğimde üst dudağımdan gözlerime kadar, neredeyse yüzümün ortasına kalemle dümdüz bir çizgi çizer gibi baktı.

"Garip mi? Belki de öyle," dedi gülümseyerek. "Ama artık o günler geride kaldı. Şimdi korkacak bir şeyim yok."

Onun bu rahatlığı beni etkilemişti. Belki de gerçekten korkacak bir şeyimizin olmaması, en büyük korkumuzun kendimiz olduğunu fark etmemizdi. Yine de, gecenin sessizliği ve karanlığı her zaman biraz tedirginlik yaratırdı içimde. Ama ona karşı bunu kabul etmek istemiyordum.

#Yazı 7
#psikoloji 17

-*-*-*-

Başlangıç:25/11/23