Karun; ailesiyle pek ilgilenmeyen, zalim bir milyarder... Ta ki kız kardeşi evlenmeye karar verene kadar. Düğüne birlikte katılmak için bir eskort tuttuğunda ne aşık olmayı ne de hayatının sonsuza dek değişmesini bekliyordur…

Bir Töre hikayesi

Yılar önce hikayesi çoktan tamamlanan bir çifti kader baştan yazabilecek miydi ...

doktor olan hüma yıldırım ailesinden uzak kalmamak için izmire döner ve babasının albay olduğu karargahın sağlık ocağında doktor olarak çalışmaya başlar en fazla ne olabilir ki ...

Mesafeler kalbe sınır koyabilir mi? Yiğit, Mardin`de görev yapan disiplinli ve içine kapanık bir asker… Yağmur ise İzmir’de görev yapan, yaralı kalpleri sarmaya alışık bir hemşire… Bir gün yanlışlıkla çalan bir telefon, iki yabancı kalbi birbirine bağlar. Başlangıçta birkaç cümleyle kurulan iletişim, zamanla özleme, umut dolu bekleyişlere ve derin bir sevgiye dönüşür. Her konuşma bir nefes, her izin bir hayal, her mektup bir duadır onlar için. Zaman, kilometreler ve üniformalar arasında büyüyen bu aşk; ne sınır tanır ne kurallar. Ama asıl soru şu: Kalpler aynı hizada çarparken, kader onları birleştirecek mi? "Bir Hattın Ucundaki Kalp", bir telefonun ucunda başlayıp yüreklere dokunan, hüzünle örülmüş ama umutla yeşeren bir askerî aşk hikâyesi.

--- BİRİNCİ BÖLÜM KADERİN ÖRÜLÜŞÜ Zelal, taş konağın yüksek penceresinden uzaklara baktı. Mardin’in toprak tonlarına bulanmış evleri, alacakaranlıkta birer gölgeye dönüşüyordu. İçindeki fırtına, dışarıdaki sessizliğe tamamen zıttı. O gece, hayatı tamamen değişecekti. Kapının önünde annesi, halası ve birkaç kadın daha sessizce konuşuyordu. O konuşmaların içeriğini duymaya bile ihtiyacı yoktu. Karar çoktan verilmişti. O, halasının oğlu Aziz’le evlenecekti. Ailesinin kararı kesindi. "Kanımız kanına karışsın, mal mülk bölünmesin" diyorlardı. Ama Zelal, ne Aziz`i seviyordu ne de böyle bir hayatı istiyordu. Oysa kalbinde sadece bir isim vardı: Cihan. Onunla yıllardır gizli gizli buluşmuş, aşklarını bir sır gibi saklamışlardı. Ama bu sır sonsuza kadar saklanamazdı. Kaçmaya karar verdikleri gece yakalanmış, ailesi tarafından odasına kilitlenmişti. Cihan ise ortadan kaybolmuştu. Aylardır ondan haber alamıyordu. "Beni böylece bırakıp gitti mi?" diye düşündükçe içi burkuluyordu. O sırada odanın kapısı açıldı. İçeri giren halasıydı. Yüzü sert, gözleri keskin bir emir taşıyordu. "Hazır ol Zelal, yarın söz kesiliyor." Zelal’in boğazı düğümlendi. Ama asıl darbe, halasının ağzından dökülen ikinci cümleyle geldi: "Ama Aziz`le değil. Rauf’la." Bunu duyar duymaz içi ürperdi. Aziz’i bile istemezken, şimdi bir başkasıyla mı evlenecekti? Üstelik onun hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyordu. Halasının sesi tok ve kesindi: "Berdel olacak. Aziz, Rauf’un kız kardeşiyle evlenecek. Sen de Rauf’la. Aile meselesi, itiraz etmeyeceksin." Zelal’in içi daraldı. Kaçış yoktu. Ama ya Cihan? O geri döner miydi? Peki ya Rauf? O nasıl biriydi? Yoksa onun da kendi sırları mı vardı? Bilmiyordu. Ama bildiği tek şey, kaderinin o gece bir kez daha başkalarının elleriyle yazıldığıydı. ---

"Asla karım olamayacaksın. Duydun mu beni! KARIM DEĞİLSİN AMA BENİMSİN!" Duydukları ile gözleri anında doldu. Şervan genç kızın korktuğunu görerek üzerine doğru gitmeye başlaması ile Zühre geri geri adımlamaya çalıştı fakat kollarından sertçe tutulması ile durmak zorunda kalmıştı. Şervan elinin gücünü artırıken genç kız acı ile inledi. Kızın acı çekmesi hoşuna giderken elinin birini kızın çenesine götürüp sertçe sıkarak kendisine bakmasını sağladı. "Odama gel dediğimde geleceksin, berdelin kanunu budur! Karım olmayacaksın ama beni tatmin edeceksin!" Zühre duydukları ile sarsıldı. "Bırak beni bu olmayacak!" Diye bağırdı Zühre fakat kendisini yatakta bulması ile gözleri dehşetle büyüdü. Şervan Zührenin gözlerindeki korkudan tatmin olurken kızın üzerine doğru eğilerek ellerini iki yanına doğru yatağa bastırdı. "Neden? Berdeli kabul ettiysen seni becereceğimi de bilmeliydin." Zühre duyduklarının ağırlığı ile geri geri gitmeye çalışırken gözlerinden yaşları akıyordu. "B-ben bir şey yapmadım." dedi hızla sanki savunulacak bir şey yapmış gibi. Zührenin söylediklerini umursamadan genç kızın üzerine doğru biraz daha eğildi. "Az sonra imam nikahımız kıyılacak ve sen de bundan sonra cehennemim de yanmaya hazır olsan iyi edersin Zühre Şahmaran!" Wattpad kitabıdır! Wattpad: Damla_yazar Kitap kapağı: Damla_yazar

Zehra, pencerenin kenarında dizlerini göğsüne çekmiş, başını cama yaslamıştı. Dışarıda baharın ilk günleri yaşanıyordu. Ağaçlar uyanmış, tomurcuklar açmaya başlamıştı. Sokaktan geçen genç kızlar neşeyle gülüşüyor, birbirlerine takılıyor, adımlarını istedikleri gibi atıyorlardı. Onların özgürlüğü, Zehra’nın gözünde ulaşılmaz bir hayaldi.

“Bazı insanlar ışıkla doğar, bazıları karanlıkta büyür.” Alara… Sessizliğin içinde çığlık atan bir kadın. Acılarını içindeki karanlığa gömmüş, geçmişin izlerini silmeye çalışan biri. Ama bazı izler silinmez, bazı bakışlar unutulmaz… Onunla tanıştığında hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Gözlerinde cehennemin sessizliğini taşıyan o adam… Her şeyi değiştirecekti. Suç, tutku ve günahla yoğrulmuş bu hikâyede; aşkın yalnızca bir sığınak olmadığını, aynı zamanda bir mahkûmiyet olduğunu öğreneceksin. Karanlığın içinde filizlenen bir günah, çiçek gibi açabilir mi? Yoksa her çiçek, sonunda dikenleriyle mi boğar?

Anlamsız gözlerle iki korumaya baktım. Arkama dönüp, "Bu ne demek oluyor? Söylesenize çekilsinler." dedim. Edip`in dibimde olduğunu farkettiğimde kalbim hızla atmaya başlamıştı. Neler oluyordu? "Benim oluyorsun demek Demir kızı." Boynumda bir acı hissettiğimde bilincim yavaş yavaş kapanmıştı. *** Kitabım yayından kaldırıldı 65k okuma ve bir onca yorum, oy boşa gitti.