Yıllarca öyle anıldı. `Katilin kızı` Adı yok , sanı yok. Herkese katilin kızıydı. ------------ "İsmin ne? "dedi gözlerimin içine bakarak... aylardır tanıyordu beni ismimi bilmiyordu. "Sedef"dedim dik bakışlarımı çekmeden. Derin bir nefes aldı. Aynı odanın içindeydik. Ne zaman bu konuma düşmüştük belli değildi. "Adın ne?"dedi nefesini hissettim. "Katilin kızı"dedim. Bana öyle hitap etmişti hep. Öyle kalsındı....

Daha kim olduğumu bile bilmiyorken ,sokak ortasında canice doğum yaparak başladım ben bu bedbaht yolculuğa... Bende istemezdim böyle olmasını...Geçmişim ve kimliğim hakkında daha hiçbir şey bilmiyorken,bi çare bedenime dokunulmasını...Hayatımın ve beynimin çalınmasını bende istemezdim...En önemlisi de şeytanlarla dolu bir zindana hapsedilmeyi hiç istemezdim...Neden mi???Çünkü her yerde kan var...korku ve göz yaşı var...çürümüş cesetler var..Hem de yığınla...Şu an burada bende kendimi bir ceset gibi hissediyorum...bir dakika bir dakika?? Yoksa zaten bir ceset miyim ben?peki bebeğim nerede...?

İşkencelerle doluydu hayatımız. Dünya biz 4 kişiye fazlaydı. Hepimiz dünyaya ağlayarak geldik ve bu yaşadığımız tüm süreç boyunca devam etti... Ağlatılar, Dövdüler, İşkence edilmemize güldüler. Hayat bizim için cehennem kapılarını açmıştı...

Hüzünlü bir aşk romanı...

korkunc mahalle