Yıllar önce "BARUT TİMİ " kurulurken babasının masasındaki dosyada alaz üst teğmenin fotoğrafını görüp aşık olur bir yıl sonra babasının tüm itirazlarına rağmen askeri üniversiteye katılıp bitirir daha sonra ilk aşkı için barut timine katılır ..!

"Bizler saniyelik gösterimin ardından unutulanlardık. Bizler unutulmaya yüz tutmuş Türk Askerleriydik." Aynı amaç için bir araya gelmiş, farklı hikâyelerin taşıyıcılarıydık. Kimi, geçmişinin izlerini silememişti. Kimi, sadece ülkesine borcunu ödemek istiyordu. Kimi ise sessizce intikamını bekliyordu. Düşmanla savaşmak kolaydı; asıl savaş bazen kendi içinde, bazen de en yakınındaydı. Bu hikâye, adını kimsenin hatırlamadığı insanların, sessizce yazdığı bir destan. Ve belki de... gerçek kahramanların neden hep unutulduğunun cevabı. Bu satırlardaki insanlar ve yaşadıkları, yalnızca hayalimde var oldular. Gerçek hayatta benzerlikleri varsa, biliniz ki bu sadece rastlantıdır. `UNUTULANLAR` adlı eser tamamen Şahsıma aittir. @aiseyy 🤎

Hazan, ailesinin baskısıyla yaşının geldiği gerekçesiyle tanımadığı bir subayla görücü usulü evlendirilir. Hayatında disiplin ve görevden başka bir şeye yer olmayan bu adamla ortak bir hayat kurmaya çalışırken hem duygularıyla hem de katı kurallar dünyasıyla mücadele etmek zorunda kalır.

Bir görev... Bir mağara... Ve kaderin değiştirdiği bir hayat... Atmaca Timi, esir düşen masum çocukları kurtarmak için ölümüne bir göreve çıkmıştı. Kurşunların arasında, yıkıntıların içinde, karanlığın kalbinde saklıydı umut. Komutanın karanlık gözleri o mağarada küçücük bir bebeğe takıldığında zaman bir an durdu. O an sadece bir kurtarma operasyonu değildi artık; o an bir hikâyenin başlangıcıydı. Bazen bir bebeğin nefesi, bir timin kaderini değiştirir. Bazen bir gönül bağı, savaşın ortasında bile bir ışık yakar. Ve bazen... karanlıkta doğan bir ışık, insanın en derin yarasına merhem olur. "Bazı bağlar gözle görülmez, kalple hissedilir." Ve işte bu bağ, gecenin en karanlık anında doğan bir umutla yazıldı... ❗❕‼️ şiddet vs. Vardır sadece taciz tecavüz gibi olaylar yok bilginize ‼️❕❗

•"Plan yoksa kaos vardır." •"Bizim için zafer sessizliktir. Gören olmaz , duyan kalmaz." •"Kurşun konuşmaz ,niyet konuşur; niyetimiz ölümle sonuçlanır." •“Kurşun konuşmaz, niyet konuşur; niyetimiz ölümle sonuçlanır.” •“Zaman en acı düşmandır; bir saniye bile gecikmek ölümdür.” •“Kardeşlik, savaşın en keskin kılıcıdır.” •“Bizi durduramazlar; çünkü biz vazgeçmeyiz, yalnızca strateji değiştiririz.” •“Düşman ne kadar güçlü olursa olsun, bizim birliğimiz onun korkusudur." •“Her karanlık anın sonunda bir ışık değil, yeni bir gölge vardır.” •“Her zaman bir yol vardır; önemli olan onu görebilmektir." •“Silahlar değil, zihinler kazanır; biz önce zihinle vururuz.” •“Görev bitmez, çünkü biz bitmeyiz." •“Dostu yaralayan, düşmandan daha büyük bir tehdittir.” •“Sessizliği bozmak, düşmanın adını fısıldamaktır.” •“Yaralı yoldaş, yük değil; umudun en güçlü simgesidir.” •“İhanetin gölgesi en koyu gecedir.” •“Birliğimiz, kaybedecek bir şeyimizin olmadığını gösterir.” •“Planlar su gibidir; sert kayalara çarpar ama yolunu bulur.” •“Hayatta kalan en iyi savaşçı değil, en stratejik olanıdır.” •“Her darbe, bizi daha da güçlendirir; kırılmaz bir zincirin halkalarıyız." •“Gözlerimiz sadece düşmanı değil, yoldaşımızı da korur.” •“Savaş meydanı, korkusuzların ve akıllıların oyun alanıdır.” •“Bize ‘imkânsız’ denir, çünkü biz imkânsızı mümkün kılanlarız.”

*askeri kurgu* Annesi yüzünden hafızasını kaybetmek zorunda kalan Masal hiç tanımadığı birinin hayatı yaşamak zorunda kalır, kurduğu örgütün üyeleri bile ona ulaşamaz. İçinde hep bir boşluk ve anlamsızlık vardır. Annesinin ona verdiği hat üzeriden kendine sürekli mesaj atar ancak birşeyler ters gider. Mesaj attığı kişi kendi olduğu halde yanıt başka bir yerden gelmektedir bu duruma anlam veremese de konuşmayı sürdürmek için elinden geleni yapmaktadır. Masal: Bugün alt komşunun kızı balkonda dedikodu yaparken kafasına kedim düştü... Masal: Çok şükür kedime birşey olmadı Masal: Ama kız dengesini kaybedip düştü. Tek arkadaşım: Yanlış numaraya mesaj attınız herhalde diyeceğim ama kendi kendime mesaj göndermişim gibi gözüküyor? ¢ Asker kurgusudur... §

"Dikişlerinde sorun yok." Ulaş yarasına baktı. Leyla sırıtıp makasla gazlı bezi tuttu. "Korkmuyor musun? " Ulaş kafa salladı "Neden korkayım?" "Ne bileyim sizin tim iğne görünce ayılıp bayılıyor da." Ulaş hafif sırıttı "O da bizimkilerin ayıbı."

26 yaşında kıdemli üsteğmen ZEYNEP KARAN` ın son görev yeri olan Şırnak`ta bazı sorunlar oluştuğu için görev yeri değişmiştir ancak yeni görev yeri olan Ankara`da hiç beklemediği bir şeyle karşılaşacaktır.

Ben Arya. Bu hikâye, bana bi yol çizilmek istenirken, kendi yolumu nasıl aradığımı anlatıyor. Herkes başka hayaller kurarken, ben asker olmak istiyorum. İşte bu, kendi sesimi bulma yolculuğum.

"Daha o zaman bile seni gördüğümde kalbimden bedenime yayılan heyecana bir anlam verememiştim. Belki yeni bir arkadaş bulmanın sevincidir diye geçiştirmiştim. Oysa en başından beri kalbim kime attığını biliyormuş. Bir insanın kalbi sahibi tanır mı, Gülpembe? Benim kalbim en başından beri seni tanıyormuş. Benim kalbim en başından beri kendi evini tanıyormuş... Bu çiçeklere baktığımda hem o gün, hem de bu gün seni nasıl yansıttığını görüyorum. Müge çiçeği, Mira. Müge çiçeği mutluluğun ve umudun dönüşünü temsil eder. Saf aşkla bağlaştırılan bu çiçek, zehirli olması sebebiyle ölümü de simgeler. Bir çocuğun saflığını taşıyan kalbim, o gün bu çiçeği verirken bir zehir gibi damarlarıma işleyip, başka kimseyi gözlerimin görmeyeceği şekilde sana aşık olmamı sağlayacağını bilemezdi. Evet, sen bir zehirsin, Mira. Öyle bir zehir ki, kalbim bağımlı gibi atmak için sana ihtiyaç duyuyor..." "Kalbindeki vatan sevdasını bayrak gibi taşıyan, adı bilinmeyen askerlerden bir parçadır bu hikâye; yüreğinde korkudan çok inanç taşıyan isimsiz kahramanların hikayelerine adanmıştır. Bu satırlar belki kurmaca, belki bir hayal... ama hissettirdikleri, gerçek bir mücadele kadar ağır ve onurludur. Kalbindeki Vatan sevdası, dünyanın en kırılmaz çeliğinden daha güçlü olan her kese..." Uyarı: "Eserde yer yer, askerî yaşamın insanî yanlarını ve tim içi bağları yansıtmak adına mizahi ve hafif sahnelere de yer verilmiştir. Bu sahneler hiçbir şekilde kurum kültürüne saygısızlık amacı taşımamaktadır."

Birbirlerinden habersiz bir aşkın gölgesinde geçen çocukluk yılları... Ve yıllar sonra, çatışmaların ortasında yeniden karşılaşan iki asker: Umay Öztürk ve Aden Keskin. Aynı tim, aynı vatan, aynı kalp atışı. Kimi zaman göz göze geldiklerinde yanan bir öfke, kimi zaman bir tebessümde gizlenen sarsıcı duygular... Aşkları, barut kokusu ve görev emirleri arasında şekillenirken; kader onların yollarına suskunluk, ihanet ve ölüm sessizliği bırakıyor. Aden, üstlendiği gizli bir görev için kendi ölümünü sahnelediğinde Umay`ın kalbine gömdüğü her şey bir yıl sonra tekrar canlanır. İki ay süren sessiz bir sitemin ardından yeniden bir araya gelseler de... Kader, onlara ikinci bir şans sunarken aynı zamanda en zor vedayı hazırlıyordur. Kalbim Sana Emir, görev ile aşk, fedakârlık ile hasret arasında sıkışıp kalmış iki yüreğin hikâyesi... Ve unutma; ne aşktan ne de kaderden kaçamazsın... --- ❤️‍🔥

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri`nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir`in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Bütün benliğini vatanına adayan, onun aşkıyla tutuşan bir asker için ay yıldızdan başka sevda olamazdı. Kanının son damlası, bayrağının dalgalanması, son nefesi, milletinin istikbâli için feda edilirdi. Gönüle kor gibi düşen bir yaren bile, şehidin son örtüsüne el bastıran o kutlu yemini bozdurmazdı. Üsteğmen Selçuk Atagün`ün hayatı, kendisini vatan yemini ve sevdası arasında bıraktıracak bir kadınla tanıştığında tamamen değişecekti.

2022 yılında, doğu sınır hattında terör olayları giderek artmış, bölgede istihbarat zayıflamış, kritik yollar düşman kontrolüne geçmişti. Bu kaosun içinde bir tim vardı ki adını duyan korkudan geriye bakamazdı: Atmaca Timi. Ve o timin başında bir isim, düşmanın kâbusu, dostun sarsılmaz gücü: Kıdemli Üsteğmen Ekim Karaca. Düşmanları ona "Karayel" derlerdi. Çünkü estiği yerde düşman kalmaz, bastığı topraklarda huzur başlardı. Ancak bu kez karşılarında sıradan bir yapı yoktu; organize, iyi silahlanmış ve içeriden bilgi sızdıran güçlü bir çete vardı. Ekim, yaşanan küçük bir aksilikle birlikte biriyle tanışır. içinden bir ses onunla son karşılaşması olmadığını söyler. Günler sonra Atmaca Timi kritik bir noktaya sızma görevi alır. Operasyon başarıyla sonuçlanır, düşman mevzisi yok edilir. Fakat dönüş yolunda pusuya düşerler. Ekim, timinin başında ilerlerken kurşunların hedefi olur. Kurşun sesleri kulaklarında çınlarken, kurşunların şiddetiyle yere düşer. Tüm hayatı film şeridi gibi geçerken, boğuk bir ses duyar: "Dayan, ölmek yok!" Bilinç bulanıklığında tek hatırladığı şey, onun hayatını kurtarmaya çalışan adamın gözleridir.

"Bazı sevdalar mahşere kalır... "

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endiş hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor"

"En sevdiğin çiçek ne peki?" Hiç düşünmeden cevapladım: "Lavinia Çiçeği." "Anlamını biliyor musun?" Kafa salladım. Lavinia, ölümün çiçeğiydi. Güzelliği için seven çoktu. Ama ben… anlamını öğrendiğimde sevdim onu. O, Gölge Timi’nin içindeki iki kadından biriydi. Ama karanlıkta en çok o fark edilirdi. Gözleriyle karar verir, kurşunlarıyla mühürlerdi. Geçmişinden kaçmıyor, onunla savaşıyordu. Dişi Kurt — Karşısına geçmeye cesaretin var mı?

Kitabın telif hakları bana aittir. Kopyalanması halinda dava açarım. Bilginize. Baştan söyliyeyim. 40.bölüme kadar texting sonra düz yazı. Bunu bilerek okuyun. Sonrasında olumsuz inceleme bırakmayın lütfen. Sıradan bir abi- kardeş ilişkisinden aşka ilerleyen bir tutku. En fazla ne olabilir ki? Sizi içeriye bekliyoruz. Alaz Kara: Giymişsin kısacık elbiseyi.(00:07) Baldırlar çırılçıplak meydanda.(00:08) Göğüsler açıkta(00:08) Sonra niye sinirlerin zıpladı diyorsun.(00:09) Al işte sana asıl nedenlerini yukarıda sıraladım.(00:10) Siz: Sen beni mi süzdün?(00:10) Alaz Kara: Ben seni niye süzeyim kızım?(00:11) Kendine gel.(00:11) Kendin çırılçıplak giyiniyorsun.(00:11) Sonra tüm suç Alazın oluyor.(00:12) Yok öyle yağma.(00:13) Böyle yaparak mahallelinin de ağzına laf verdiğinin farkında mısın?(00:14) İster istemez insanın gözü kayıyor yani.(00:15) Bilerek yaptığım bir durum değil.(00:16) Siz: Giydiğim kıyafet gayet zevkliydi bir kere.(00:17) Sen modadan ne anlarsın ki.(00:18) Ayrıca mahalle ne düşünürse düşünsün.(00:19) Alaz Kara: Dediğim dedik çaldığım düdük.(00:19) Kendi bildiğimi okumaya devam edeceğim diyorsun yani.(00:20)

“Kaçtığı karanlıkla yüzleşmeden, huzuru bulamayacaktı…” Mihriban, henüz 22 yaşında, göğsünde acıların izini taşıyan genç bir anne… Kızını kucağına alıp cehennemden kaçtığında, sığınacak tek yer, dağların ardında sert ve suskun bir adamın eviydi: Yüzbaşı Yiğit. Ancak Yiğit sadece bir asker değildi. Onun da geçmişi karanlıktı; babası bir zamanlar yeraltı dünyasının en kudretli isimlerinden biriydi. Şimdi ise Yiğit, hem babasının günahlarıyla hem de devlete sızmış tehlikeli bir mafya ağıyla yüzleşmek zorunda. Bir yanda yaraları sarmaya çalışan Mihriban, diğer yanda görevi gereği duvarlar ören Yiğit… Bu evde çatışan yalnızca iki yürek değil; geçmişin ağırlığı, ihanetin sessizliği ve adaletin ateşi de bu mücadelede yerini alıyor. Aşkın, direnişin ve yeniden doğuşun hikâyesi… Ruh-u Revan, karanlığa karşı verilen en sessiz ama en güçlü savaşın adıdır. “Yiğit nâm salar diyarı titretirmiş. Yiğidi bir ceylan gözlü yâr uslandırırmış.” Narin kitabımdan Yiğit`in hikayesidir. İki kitap birbirinden bağımsız bir şekilde okunabilir.

Yüzbaşı Kuzey BAYROVA. Namı diğer Fırtına. Korkusuz komutan. Vatanı için her şeyi göze alırken bir çift yeşil gözün her şeyi darmaduman edip ilk önceliği olması ise kaderin cilvesiydi. İSİMSİZ KAHRAMANLAR bütün acısı, vahşeti, göz yaşı ve aşkı ile burada. Sizde onların hayatına eşlik etmeye ne dersiniz? Çünkü ölmek gibi bir şeyde bile o, fazlasıyla güzeldi. İsimsiz Kahramanlar

Kopyalanması halinde adli işlem başlatılır. klasik abilerim ve aile kurgusudur. Avşar, sabahın ilk ışıklarında hamile olan karısının suyu geldiği için hastaneye getirmişti. O gün Ayla` nın son çocuğu olan Elfida doğacaktı. Her ikisinde de büyük bir heyecan vardı. Doğacak kardeşlerini sevinçle bekleyen abiler büyük bir hüsranla karşılacağını bilmeden hastane kapısının önünde bekliyorlardı. Aradan geçen iki saatin ardından doğumhane kapısı açılmıştı. Doktorun yüz ifadesi iyi şeyler söyleyemeyecek gibi duruyordu. "Doktor bey, karım ve çocuğumun durumu nasıl şu anda? İkisi de sağlıklı dimi?" Doktor, Avşarın suratına hüzünle baktı. Durumu nasıl söyleyeceğini bilemiyordu. İlk defa başına böyle bir olay geliyordu. "Karınızın durumu şu an stabil. Her şey yolunda. Doğumda hiçbir sıkıntı çıkmadı. Ancak bebeği hemşireye verdim ve bebek şu anda yok. Hastane kayıtlarına baktığımızda öyle bir hemşirenin bizim hastanede çalışmadığı tespit edildi. Yani anlayacağınız bebeğinizin kaçırılma olasılığı çok yüksek." Avşar derin bir sessizliğe büründü. Bu fırtına öncesi sessizlikti. Asker olduğundan ayakları yere sağlam basıyordu ve kızını bulamamaktan değilde karısına "kızım nerde?" dediğinde ne cevap vereceğini bilememekten korkuyordu. Tek temennisi bir an önce kızını bulup ona kavuşmalı ve kokusunu içine çekmeliydi. O gece gökyüzünden bir yıldız kaydı ve o yıldız bir kızın hayatını darmadağın etti. O gün kaçırılan bebeğim bir daha hayatı yüzune hiçbir zaman gülmedi. Kaçıran kişinin amacı belliydi. Geçmişte yaşanan olaylardan ötürü Avşardan intikam almaktı. Küçücük bedene büyük acılar yükleyen teröristi asker Avşar bulup kemiklerini lime lime edecek miydi? Hadi gelin birlikte okuyalım. Selamlar yeni kurguyla geldim. Tanıtımı nasıl buldunuzz? Selamlar, yeni kurguyla yine ben geldim. Klişe bir kurgu olsa da dedim benim diğerlerinden ne eksiğim var? Bende yazayım ve bir anlık hevesle başladım. İlk iki üç bölüm üçüncü kişi ağzından olacak. Sonrasında kızın ağzından okuyacağız. Karakter fotoğraflarını da koyacağım bu bölümden sonra. Keyifli okumalar diliyorum. Umarım beğenirsiniz. Birde bir oturuşta çok uzun bölümler yazamadığım için bölümler maksimum 1500 kelime olacak. Baştan söyleyeyim de ona göre okuyun. Bana sövmeyin. Kitapla ilgili düşüncelerinizi de yorumlarda belirtebilirsiniz.

Artık umudumu kesmiştim kimse beni kurtarmaya gelmiyordu. Adamlardan biri konuştu - “Artık bununla bi işimiz kalmadı öldürün gitsin.” Odadan çıkıp gitti başıma bir silah dayandı o an herşeyin bittiğini anladım.Gözümü kapattım ve gözlerimden yaşlar gelmeye başladı.Kulağıma gelen silah sesiyle gözlerimi sıkıca kapattım.Ama bi dakika bedenimde ne acı nede sızı yok gözümü açtım ve aşık olduğum o ela gözleri gördüm. -“Yavuzz”

Çocukken her yaz bir araya gelen toprak ve yağmurun arasına zamansız bir mesafe girmiştir. Gelecek yaz yine bir araya geleceklerini zannetmiş fakat bir araya gelememişlerdir. Yıllar sonra her ikiside hayallerini gerçekleştirmiş ve birbirlerini tanımadan aynı şehirde yaşamaya başlamıştır.

Kıdemli binbaşı Yankı Çelik yada ( yılmaz ) canını ve kanını hiçe sayarak şerefli ve başarılı bir türk askeri olmuştur 19/10/2020 tarihinde özel bir görev için Şanlıurfa`da bir aşiret düyününe giderse ve orda 23 yıldır öldü bildiği ailesi oradaysa Ama yılmaz ailesinin bilmediği bir şey vardı oda oğulları 1 yaşındaki gibi gülüp koşmuyordu yankı arttık o 1 yaşındaki parkta gülüp oynayan çocuk değildi. Yankı arttık şerefli bir türk askeri olmuştu dağdaki teröristleri avlıyordu hiç gülmüyordu Kimse onun en son ne zaman güldüğünü bilmezdi yankı hiçbir zaman gülmedi. Terörisler ve bağzı askerler ona ölüm derlerdi Her kimse ölmeden önce ölümün yüzünü görürdü.

Ailesinden şiddet gören rüya,bir gün askeriyeye sığınır ve hayatı değişir...