Her şey bir yalandı. Rosa da, yalanlarla örülü dünyasında en büyük yalanlarıyla yürümekten asla çekinmedi. Bir Mafya Lideri’nin kızıydı. Onun her şeyden sakındığı kızı, şimdi ondan daha iyi bir lider olacaktı. Herkes önünde diz çökene kadar devam edecek. Gerekirse her şeyini kaybedecek. Sahi, geriye neyi kalmıştı ki? Paul Wilson dışında kimsesi.

"Neye bakıyorsun?"Kaşlarımı çatarak sorduğum soruyu zaten bekliyormuş gibi bir hâli vardı. "Anlamaya çalışıyorum." "Neyi?" "Seni." Önce şaşırdım ve dondum kaldım.İlk defa birisi beni anlamaya çalışıyordu.Daha sonra dudaklarım buruk bir şekilde yukarıya doğru kıvrıldı. "Boşuna çabalama o kadar kolay değilim." Daha önce kimse beni anlamak için çabalamamışken yeni tanıştığım ve yakında hayatımdan geri çıkacak bir çocuğun beni anlamasına ihtiyacım yoktu.O evreyi çoktan geçmiştim.Fakat pes etmekte gözü yok gibiydi.Kendinden emin bir şekilde gülümsedi. "O kadar kolayı sevmem.Çabam boşuna değil."