"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. (Kan gömleğine yapışmıştı. Titreyen parmaklarımla kumaşın düğmelerini yırtarken, bir anlığına gözlerini açtı. Bakışı, ölümün bile geri çekileceği türdendi. “Dokunma!” dedi, sesi boğuk ama kesin. Sanki her hece bıçak sırtındaydı. “Yaran kötü.” dedim. “Eğer—” “Elini çek!” Bir an bile tereddüt etmeden söyledi. Ama ben çektim mi? Hayır. Diğer eliyle beni itti. Geriye doğru sendeledim düşmemek adına... Tam o anda gözüm, yırtılan gömleğin altından görünen tenine kaydı.Dövmeyle kaplı gövdesinden sanki nereye bakacağımı biliyormuşum gibi göğsündeki dövmeye takıldı gözlerim... Karanlık tenine kazınmış bir yılan… Ve o yılanın dişlerinin hemen altına kazınmış, kanla yazılmış gibi duran bir kelime: MÂRAN.) Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

Karga ile kelebeğin aşkını bilir misiniz? Bir gün kelebek, kurumuş yaprakların ve yağmurun uyumunu dinlerken, bir damlayı fark edemedi. Damlanın çarpmasıyla yere düşmeye başladı. O acı dolu anda, bir yağmur damlası değil, sıcak bir dokunuş hissetti. Karanlık ama huzurlu bir yuvayı andıran yere konduğunu fark etti. Hayatını kurtaran bir kargaydı. O an, imkânsız olan gerçekleşti: Kelebek ile Karga aşık oldular. Karga kanatlarında saklı şiirleri okudu ona usulca, kelebek ise renklerindeki melodileri dinletti. Kelebek, karganın kanatlarının arasında bir ömür yaşayabileceğini düşündü. Oysa karga, her geçen saniyenin kelebeği ondan çalacağını biliyordu ve korkuyordu. Yine de en kısa zamanda en çok şeyi onlar anlattılar. Kelebek, "Bir ömür seveceğim seni," diye söz verdi. Bilmiyordu ki, onun bir ömrü karganın sadece saniyelerine denkti. Karga güldü ve "Ben de kalan yüz elli yıl sana aşık kalacağım," dedi. Sözünü tuttu kelebek, kargayı bir ömür sevdi. Karga ise onun yokluğunun acısını yüreğinde taşıdı. Hissettiği acıdan daha acısı var mıydı dünyada? Yüz elli yıl boyunca aşkını kanatlarının altında sakladı, ta ki kendi günü gelip toprağa karışana dek.

Darsel ailesi, beşiz çocuklarından birinin tehlikeli bir lanetle doğduğunu öğrendiğinde, onu herkesten saklamaya kalkar. Ancak hiçbir sır sonsuza dek sürmez. Yalnızca bir gecede Tanrının laneti büyük bir yıkıma sebep oldu. Masallarda hiçbir zaman öcüler kazanmaz. Bu hikaye, mutlu sonla biten masalların iç yüzü… 🍎🍎🍎 Bu kitabın tüm hakları saklıdır. Çoğaltılması veya herhangi bir şekilde kopyalanması durumunda yasal işlemler uygulanacaktır!!!

Talya bir alfadır. Üstelik saklaması gereken çok fazla sırrı vardır. Peki ya bu sırlardan biri vampirin tekine mühürlenmeyi barındırıyorsa... Talya her seferinde daha fazla ne getirebilir ki başıma derken sizce başına neler gelmiş olabilir? Sürüsüyle yeni bir başlangıç yapan Talya acemiler bölgesine doğru bi yol çizer. Peki bu yolda onu neler beklemektedir?

Bilindiği gibi kahramanları hayvanlar olan, güldürüp düşündüren; eğitici, öğretici ve eğlendirici öykü ve masallara ÖYKÜNCE (FABL) denir. Ezop`a ait öyküncelerden esinlenerek ve aslına sadık kalarak çocuklar için yazdığım şiirler.

KAÇIRDIĞIMIZ HAYATI YAKALAMAK İÇİN KOŞMAYA GEREK YOK

Gecenin kralı ay, güneşi kendine hayran bırakırken ay herşeyden habersiz zifiri karanlığa nur kadar parlak gölgesini etrafa yansıtıyordu. İnsanlar güneşin yokluğunda hiçbir şey yapamazken, güneş aşkından geceyi kendisine bağlamak istiyordu. Yüce Tanrı Zeus bunu red ederken güneş kavucuru sarı ışığının günden güne söndüğünü hissediyordu.. aydınlığın kraliçesi güneş Zeustan habersiz yaptığı bu olay yıllarca sürgün edilmesine bile engel değildi. O sadece karşılıksız sevdiği ay gibi, ışığını söndürüp onunla yan yana olmak istiyordu. Günden güne istediğine yaklaşırken artık eskisi kadar kavurucu ve parlak değildi. Güneş`in ışıkları tamamen sönerken, karşısında birden beliren ay ile göz göze geldi ve bir anda yıldırım gibi patlamasıyla bütün parçaları etrafa saçıldı. Güneş`in ay`a olan aşkı her yerde dilden dile dolandı yıllarca. Ay hayatına devam ederken imkansız aşık Güneş, ölümlü olmaya sürgün edildi.

wattpadden yazmıştım ama isteyenler için buraya da geçirdim inşallah beğenirsiniz

Yeşim aşık olduğu adamın tefecilere borcu yüzünden kaçırılır ve onu 10 yıl önce öldüğünü sandığa babası Mustafa kurtarır, yanında sağdık manevi oğlu `Karga` ile birlikte. Karga ise 10 yıldır, Mustafa babanın verdiği görevle Yeşim`i uzaktan izliyordur. Yeşim bunu bilmiyor olmasına rağmen sürekli izlenme hissiyle yaşamıştır. Mustafa Yeşim`i kurtardığında, güvenliği için onu, herkesten uzak, yaşadığı çiftliğe götürür. Yeşim `hiçlik` olarak tanımladığı bu koca arazinin ortasındaki çiftlikte, babasının yaşıyor olmasıyla yüzleşir, onun karalık dünyasını gözlemler ve kargalardan nefret etmesine rağmen `Karga` ile aynı evi paylaşır. "Babamın öldüğü gün bir karga leşi gördüm, o günden sonra her karga bana felaket getirdi. Ne zaman bir karga görsem kötü bir haber alırım, başıma kötü bir iş gelir ya da biri ölür. Şimdi sen beni, bir Karga`nın mucize getireceğine inandırmaya çalışıyorsun."