İki masum can... Birbirlerine karşı hissettikleri duygular, onların temelini asıl atanlardı. Müziğe ve çiceklere olan tutkusuyla kendini daha çok geliştiren Aras`ın Sümeyye`si... Bu sevdanın sonu hep en güzelini hak ediyordu. Öyle de oldu. Karakterlerin mizahıyla, derin duyguları bir hizada ilerlerken geçmişin sırları çözülmemek üzere kapatılmıştı. Aynı hayatı farklı şekillerle yaşayan bu iki can, sonunda birbirlerini bulduklarında karşı konulmaz bir sevda ile birlikteydiler. Bazen dram, bazen romantizim ama genellikle mizah anlayışıyla sürüklenen bu kitapta genel olarak beşinci bölüm ve sonrasında asıl mizahı konu alır. Sümeyye`nin Aras`a olan sevdası dillere destandı. Kızıl saçlarıyla ve yeşil gözleriyle muazzam bir güzelliğe sahipken, Aras`ın kumral saçları ve kestane balı gözleriyle bileman yakışıklılığıyla boyuyla posuyla...

Adımdan mıydı kaderime sükut düşmesi... Adımdan mıydı her söze lâl olmak... Adımdan mıydı cevabım olduğu halde her soruya susmak... Hz. Meryem hürmetine koynuştu babam adımı. Ben Meryem, Allah`tan korkmamakla, kirlenmekle suçlanan ben anamın doğurduğu günkü kadar tertemizim... kimse bana inanmayı tercih etmesede ben susarak veriyorum savaşımı. Sabır ile sebata çıkacağım Hz. Meryem gibi...

Anonomin tam kenini açıklamaya karar verdiğinde onu bulan ana karakterimiz.... Küfür,argo bulunmaktadır.

Aras ve Sümeyye... Lisenin son demlerindeyken birbirlerine hissettikleri duygular açığa çıkar. Pe ki ya sen bir şans verir misin? Ne diyordu şarkı da? "Sana kalbimi bağladım" Ben kalbimi Aras`a bağlamıştım.