Yanlış zaman. Yanlış adam. Yanlış duygular. Selin’in hayâli belliydi: Üniversite son sınıfı sorunsuz atlatmak ve başarılı bir psikolog olmak. Ama kaderin başka planları vardı. Abisi yurtdışına gidiyordu ve ev arkadaşlığı görevini… en yakın arkadaşı Atlas’a devretmişti. Atlas: Yakışıklı. Sinir bozucu derecede özgüvenli. Ve asla karışılmaması gereken türden bir adam. Çünkü o, Selin’in abisiyle büyümüş, adeta bir aile üyesi gibiydi. Ama şimdi aynı evdeydiler. Tartışmalar. Laf sokmalar. Elektrikli bakışmalar. Ve kalbinin atmasını istemediği ama engel olamadığı o anlar… Bu sadece bir ev arkadaşlığı hikayesi değil. Bu, yasaklara meydan okuyan, tutkuyla örülmüş, nefretle başlayan ama kalbe saplanan bir yanlış hikâye. “Belki de en doğru duygular, yanlış kişilerde gizlidir.”

Üşüdüm. Üşümemi sağlayan hava değildi, sevgisizlikti. Ölümüne sevilmeyen bir insanın kalbini hiçbir söz ısıtamazdı. Kalp ısınmazsa hiçbir yer ısınamazdı. Gözümden bir damla yaş aktı yere; çiçeği büyüttü. Sevgisizliğin yağmuru yağdı üstüme; içimdeki çocuğu büyüttü. Sevilmeyi bekleyen her kadın, içindeki çocuğu bilmeden büyütür. Artık insanların ona `yanımda çocuklaşıyorsun` deme gibi bir şansı kalmamıştır. Zaten bunu söyleyen insan büyütmemiş midir, o kişinin içindeki çocuğu sevgisizlikle? *** Ailesinin onu evlatlıktan reddetmesi ile gidecek hiçbir yeri olmayan İl, son çare olarak en yakın arkadaşının evine gider. Orada da sıkıntılar peşini bırakmazken; en yakın arkadaşının yazlığına gitmeyi karar alır. Yeni insanlarla tanışmaya başlar ama bir şeyler ters gidiyordur. Kafasını dinlemek için çıktığı bu yolda, kafası daha da karışmıştır. Unutmayın ki; Dünyanın fazla zamanı yok.