Üvey babasının 3 yıl önce işlediği cınayet yüzünden en yakın arkadaşının ölümü ile baş şüpheli olarak suçlanan yaz bir gün dayanamaz ve üvey babasından kurtulmak için yeni bir eve taşınır ve bu taşındığı yerde karşı evde oturan birçimler ailesi ile tanışır

17 Yıl sonra gerçekleri öğrenen Bade, yıllardır onu arayan abilerine giderse. Azıcık dram. Bolca eğlence. Bolca aksiyon. Bir tutam da kaos. Daha ne olsun? Var mısın benimle yeni bir serüvene? (Bal Bade`m adında ilk ve tek kitaptır.) (Kitabımda reklam istemiyorum. Yapmayınız lütfen.)

16 yıl önce hastanede karışan İzmir Aslanoğlu. GERÇEK AİLE KURGUSU

“Yanisi şu demek oluyor İlhami Bey," dedi hemen karşımda sonuçlara bakan doktor. Elimdeki telefonu sıkı sıkıya tutarken nefes dahi almadan dinliyordum karşımdaki adamı. Elindeki kağıtlardan başını kaldırıp sıkıntıyla iç çekti. "Her şey tahmin ettiğiniz gibi. Afitap sizin biyolojik kızınız değil." Beklediğim kelimeler doktorun dudaklarından tek tek dökülürken yutkundum. Başka ne yapabilirdim ki o an? Ne bir gözyaşı aktı gözlerimden ne de şok dolu bir nida çıktı dudaklarımdan; dediği gibi, her şey tahmin edilebilirdi. Başımı eğebildim sadece. Sanki yanlış bir şey yapmışım gibi tekrar tekrar yutkundum. Bu yaşadıklarım hangi günahımın cezasıydı? Ya da ne tür bir günah, tüm hayatımı bir anda hiç edebilirdi? Yüzüm yanıyor, başım çatlıyordu. O an çok şey istiyordum ama listenin başını yok olmak çekiyordu. Evet, o an sadece yok olmak, kimse tarafından tanınıp bilinmemek istiyordum. Şu koca evrende hiçbir önemi olmayan küçücük bir nokta bile olsam bir an bu evrene bile fazla gelmiştim sanki. Birileri bağırıyor, ağlıyor hatta feryatlar ediyordu. Kimi mutlulukla haykırıyor, kimi bunca yılın hesabını kime soracağını bilememiş gibi Allah`a yakarıyordu. Bana sesleniyorlar, adımı söylüyorlar hatta bana dokunuyorlardı. Garip olansa o an hiçbir şey hissetmiyor oluşumdu. Ne hissetmeliydim ki? Sonuçlar açıklandığından beri hiç başımı kaldırmadan elimdeki telefona bakıyordum. Bana sesleniyorlardı, başımı kaldırıp onlara bakmıyordum. Dakikalar önce titreyen telefonuma gelen bildirimlere baktım nemli gözlerle. Whatsapp`tan 2 bildirim. ilgi kaşarları ve mutlu yaşamları ✨💖 ballikiz: YANİ ŞİMDİ SEN BANA DOĞUMDA KARIŞTIĞINI VE ASLINDA İSHALMİ AMCANIN ÖZ KIZI OLMADIĞINI MI SÖYLÜYORSUN? ballikiz: OH! MY! ALLAH!

Karadeniz, her zaman olduğu gibi sert rüzgarlar ile dalgalanıyordu. Burası için herkes imkansızların memleketi derdi. İmkanlar, imkansıza dönüşürdü burada. Sevdalılar kavuşamaz, dostluklar yarım kalırdı. Karadeniz, sadece mücadele edenleri yazardı. Rüzgâr, sert esip geçmişleri savursa da bazı hikâyeler kıyıya vururdu yine de. Gökyüzü griye çalarken, denizin hırçın dalgaları kayalıkları döverken, birileri hep beklerdi. Bir yareni, bir haberi, belki de hiç gelmeyecek olanı... Karadeniz`in sözü ağırdır, duyanı değiştirir.

21 yaşındaki dünyaca ünlü buz dansçısı Selis iki abisi babası ve üvey annesiyle mutlu bir yaşam sürmekteydi Babasının metresi bildiği annesini yıllarca sormayan Selis, Alperen abisiyle yalnız kaldıklarında kafasını karıştıran sorulara yanıt arar Annesinin bir metres olmadığını ve üç abisinin daha olduğunu öğrenen Selis, babasına duyduğu nefreti içinde büyütür Selis`te travmalar bırakan geçmişin sayfaları yeniden açılır, Selis`in intikam almak için çıktığı bu yolda yalanlar gerçeğe iyiler ise kötüye karışır Selis babasının kanlı mirasına ulaşabilmek için önüne çıkan tüm engelleri yok etmeye ve yeni bir devrim yaratmaya devam eder

Hera 19 yaşında babasının ve babasının arkaşları’nın geçmişi yüzünden evlerine gelen bir mektupla bir adamın onları bilerek karıştırdığını öğrenir . Ve onları karıştıran adamın başka oyunlarla hayatlarını zindan edicektir . Hera hem yeni öğrendiği ailesi hemde başlarındaki adamla mücadele içine girer .

Gerçek ailem serisidir.

Klasik gerçek ailem kurgusu

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellatı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar`dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar`dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi.