Nereden bile bilirdim ki ailem sandığım insanların aslında beni bir oyuna kurban etiklerini beni öz ailem`den ayırdıklarını. Bir anda tüm sırlar açığa çıktı . Hayatımın bir yalandan ibaret olduğunu anladım. Beni bu oyuna kim kurban etmişti ? En yakınım`mı . Beki bu sırı kimler biliyordu ? ...

> “Rüzgâr bir kez dağlara yemin etti mi, yankısı susmaz.” Bir gece, bir ihanet, bir karakol… Yedi yaşında bir kız, menekşelerin arasında sessiz bir yemin ediyor. Bu hikâye, vatanın sessiz kahramanlarının ardından doğan bir çocuğun büyüme hikâyesi — acıyla, sadakatle ve unutulmayan bir sözle yazıldı. Bir kızın sessizliği, bir vatanın yankısı olur...

Onu fanustan çıkardığı an, dünya Vera’nın üzerine çöken bir karanlık ve ışık arasında büküldü. Daha önce hiç nefes almamış birinin ilk kez nefesi göğsüne doldurması gibi… korkutucu, büyüleyici ve acı vericiydi. Vera, kim olduğunu bilmiyor. Neden yaratıldığını bilmiyor. Ve en önemlisi… Kime ait olduğunu bilmiyor. Tek bildiği, buz gibi bir laboratuvar duvarı ve camın diğer tarafında onu izleyen gözler. Taygar ise onu kurtardığını sanıyor… Ama gerçekte neyi serbest bıraktığını bilmiyor. Çünkü Vera bir sır taşıyor—yalnızca kendisini değil, dışarıdaki dünyayı da paramparça edebilecek bir sır. Peşlerinde olanlar, onun “yaşamasına” değil, “kontrol altında kalmasına” inanıyor. Vera’nın varlığı bir hata mı… yoksa kusursuz bir planın parçası mı? Bu hikâye, fanustan çıkan bir kızın, ilk kez özgürlüğe adım atan bir ruhun ve sadece birbirlerine tutunarak hayatta kalmaya çalışan iki yabancının öyküsü. Kırık düşlerin içinden doğan biri… Kırılacak bir dünya… Ve her şeyin başlangıcında, henüz anlamı bile bilinmeyen o tek soru: “Ben kimim?”