Yaşamak istemeyen biri yaşamaya çalışır mı, Karanlıktan korkan biri karanlığa sığınır mı, Yalnızlığı sevmeyen biri yalnızlığı kalkan bilir mi? Mutluluk acı verirken mutsuzluk güç verir mi, güven kaybederken yalnızlık kazanır mı?

İçinde bolca cinayet olan bir kitap

Tanıtım – KAN VE DEMİR Soğuk rüzgâr, Drayven’in devasa surlarının üzerinden eserken, taş döşeli avluda yankılanan kılıç sesleri, şehrin kalbindeki gerginliği artırıyordu. Savaş kaçınılmazdı. Gökyüzü gri bulutlarla kaplıydı, sanki yaklaşan fırtına sadece hava değil, aynı zamanda savaşın habercisiydi. Prens Kaelan, eğitim alanının ortasında, elindeki ağır kılıcı döndürerek saldırıya geçti. Karşısındaki muhafız, daha kılıcını savunmaya kaldırmadan yere yığılmıştı. Kaelan’ın nefesi bile bozulmamıştı. “Çok yavaşsın,” diye homurdandı, kılıcını kınına yerleştirerek. Seyreden askerler gözlerini kaçırdı. Drayven’in prensi zalim babası Kral Edric kadar acımasız olmasa da, savaş konusunda eşsizdi. O, Drayven’in en büyük savaşçısıydı. Babası gibi yenilmez olmalıydı. Tam o sırada, sarayın büyük demir kapıları açıldı ve içeri giren bir ulak, diz çökerek konuştu: “Majesteleri, Eldoria elçileri geldi.” Kaelan kaşlarını çattı. Eldoria… Düşman krallık. Drayven ve Eldoria yıllardır savaş halindeydi. İki krallık arasındaki topraklar kanla sulanmış, binlerce asker ölmüştü. Ama şimdi Eldoria’dan gelen elçiler, barış görüşmesi istiyordu. Kaelan, babasının taht salonuna doğru ilerlerken aklında tek bir soru vardı: Eldoria gerçekten barış mı istiyordu, yoksa bu bir tuzak mıydı? Ve o gün, düşman krallığın prensesi Lysandra ile karşılaşacağından habersizdi… ---

" Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni " Kitabımın her hakkı saklıdır, konunun kapağın ve ismin uygulamada olmadığı bir kitap, Herhangi bir çalıntı da gerekli olan herşey yapılacak. ... "Sarı saçlarına deli gönlümü bağlamışım çözülmüyor " İki gencinden sesi bu ana kadar çıkmıyordu fakat adam türkünün bu sözlerini genç kıza bakarak devam ettirmişti, görsün istiyordu içindeki sevgiyi, "E-emir ab-"genç kız şuan ki bulundukları durumdan fazlası ile rahatsızdı, korktuğu şeyin başına gelmesini istemiyordu. "Görmüyorsun değil mi, Şu kalbimin senin için nasıl attığını görmüyorsun! "Genç kız duydukları ile korktuğu şeyin başına geldiğini anlamıştı, abisi olarak gördüğü hatta mecbur kalmadığı sürece bir araya gelmedikleri adamın onu sevmesinden korkuyordu. " Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni "genç kız düşündü sevebilir miydi ki? Hiç bir zaman böyle bir soruyu kendine sormamıştı , şimdide sormak istemiyordu... Evet burası Gülce mahallesi;bir mahalle düşünün eskiden olduğu gibi sıcacık bir mahalle. Oğluna kız arayan, dedikoducu teyzelerin, delikanlı erkeklerin olduğu, mahallenin genç ve güzel kızları, küçük çocukları ve herkoşulda iyi günde kötü günde birbirinin yanında duran bir mahalle burası GÜLCE MAHALLESİ iyi yönlerinin olduğu gibi çoğu aşkların yarım kaldığı bir mahalle..