Noktalı virgüldü onlar. Tek onlar değil, hepimiz. Zihniyle savaşanlar, kendine düşman olanlar, ağlayanlar, korkanlar, hayatından vazgeçenler, ruhuna yabancılaşanlar... Biliyorum, en yakından tanıyorsunuz hepsini. İşte bu yüzden noktalı virgülüz biz. Hikayesi devam edenlerdeniz. Bütün hücrelerimiz `VAZGEÇ` derken `YAŞA` diyen tek bir parçaya tutunanlardanız. Düşmekten kanlar içinde kalmış dizlerimizi bir yara bandıyla kapar yine koşmaya devam ederiz. Ruhumuz bedenimize tutsakken Özgürlüğü düşleyenlerdeniz. O halde siz de tekrarlayın ` Hikayem bitmedi, devam ediyor.` Çünkü bu hepimizin hikayesi... " -Peki sence... Sen tam olarak kimsin Özgür? - Ben Özgür Akal. Bipolarım... "

*Şu yaşıma kadar size ihtiyaç duymadım. Bu yaşımdan sonra da ihtiyaç duymam."

"BİR DAHA ONUN İSMİNİ AĞZINA ALMAYACAKSIN?!!" "KİME AŞIK OLUP OLMAYACAĞIMA SEN KARAR VERMEZSİN" Bana doğru bir adım attı "Ne dedin sennn!!"

Hayat şaşırtır. Bazen iyi anlamda, banez ise kötü. Bazen iyi sandığımız kötü çıkar, kötü sandığımız iyi. Ayaz ve Defne tam da böyle bir anda tanıştılar işte.

Bana okulda 1 saatin 60 dakika olduğunu öğrettiler. 1 dakikanın da 60 saniye olduğunu. Ama sensiz bir dakikanın sonsuza dek sürdüğünü öğretmediler. Kitap şöyle sonlandı; Tam pes etmek üzere olduğum bir gecede kafamın içinde verdiğim savaşı zorda olsa kazandı. O gecenin sabahına ben çıktım ama içimdeki kimseyi sağ bırakmadım... İYİ OKUMALAR DİLERİİİZ... Kitabı seveceğinize %99,99999 eminim. 1 bölüm okuyup kaçmayın ha 😁

0542**: Baktıkça içim gidiyor. 0542**: Kalbim, yerinden çıkacak gibi oluyor. 0542**:Böyle bazen bakmaya bile kıyamıyorum sana. 0542**: Dokunsam, kül olacakmışsın gibi oluyor ama dokunamıyorum bile. 0542**: Ne denir buna biliyor musun? 0542**: Buna sırılsıklam aşık olmak denir. Ayçıl: Tıch, Ayçıl: İmkansız bir aşk denir.