devam ediyor 8a önce güncellendi
Nefal
@llbetullt
Okuma
0
Oy
0
Takip
71
Yorum
0
Bölüm
0
Gözlerimiz buluştu o an. Kara gözleri kahve gözlerime meydan okurcasına bakıyordu. Sanki tüm Mardin susmuştu, sadece ben ve o vardık, sadece gözlerimiz konuşuyor, sadece biz konuşuyor gibiydik.
Ellerini kolumda hissettiğim gibi bedenimi bir titreme kaptı. "Git buradan," diye fısıldadı. Çatık kaşlarını daha da çattı. "Git dedim." Dedi, yüzünü yüzüme daha çok yaklaştırarak gözlerimizi birbirinden ayırmıştı.
Yutkunamadım. "Neden?" Diye sordum. Benim sesim onun sesinin aksine daha yüksek çıkmıştı.
Yüzü yüzümden uzaklaşınca gözlerimiz tekrar buluştu. Dudakları aralanmıştı, bir şey demek istiyordu fakat... fakat tek bir silah sesiyle kulağımda çınlayan garip ses onu duymamı engellemişti.
O sırada sırtımda hissettiğim ellerle kendimi yerde bulmuştum. Bir el vardı beni koruyan, ama bu el gözlerimin kapanmasını engelleyemiyordu.
Bedenimi yalayıp geçti Mardin`in serin havası. Yanağımda süzülen sıcak göz yaşı damlasını süpürerek şakaklarıma itmişti. Nefesimi kesiyordu yüzüme çarpan her bileşen.
Buram buram örf kokuyordu resmen. Her adım, bir haykırış gibiydi. Bir sitem, bir isyan, bir özgürlük çığlığı kokuyordu.
Evet... Evet, duygular bağırıyor gibiydi. Gözler yalan söyleyemiyor, duygular sesini duyuramayıp koku veriyor gibiydi. Hissederdi insan.
Derlerdi ya; "seni kendine çeken memlekette bir hikayen vardır." Diye.
Evet Mardin, bizim hikayemiz başlıyor.
Bizim hikayemiz özgürlüğü hissetmek isteyenlere,
bizim hikayemiz umudunu yitirmeyenlere,
bizim hikayemiz çocuklara,
bizim hikayemiz masumlara.