Bir aşiretin ilk kız torunu olan İklim doktor olup Kars a gider ama beklemediği bişey vardı orda Yüzbaşı ve İstanbul un en köklü ailesi olan Kara ailesinin tek erkek olan Mehmet Kara ile tanışır

Tozlu bir çarşının ortasında düşen bir cüzdan, bir keskin nişancı yüzbaşının kalbini hedef alabilir mi? Yüzbaşı Cihangir görevle, disiplinle ve yalnızlıkla yoğrulmuş bir adamdı. Ta ki o cüzdanı eline alana kadar. İçindeki bir fotoğraf, bir çift yeşil göz, içinde bütün savaşlardan daha derin bir çatışmayı başlattı. Çünkü bazı bakışlar, insanın geçmişini tek hamlede kazır geleceğini şekillendirirdi. Güneydoğu’nun dağ köylerinde, yıkılmış evlerin enkazında hâlâ hayatta kalan çocuklar, susarak büyüyen kızlar ve konuşmaya korkan ruhlar vardır. Bir kadın… Çocukluğunda bile annesinden kaçacak kadar yalnız, ama görünmeden yardım çığlığı atacak kadar cesurdu. Ve bir adam... Kendi annesinin ten kokusunu yeni bulmuşken, başkasının yarasını kendi kalbine saracak kadar merhametliydi. Bu hikâye, silahların gölgesinde filizlenen bir aşk değil; suskunlukların, inkârların ve yüzleşmelerin kalkanında vurulan kör menziller vardı. Bazı yollar savaş alanından değil, insanın içinden geçer. Ve bazı kadınlar, sadece görülmek için değil… kurtarılmak için saklanır.

Asrın " Beni bekleme Deniz " Bu bana ve sevdama yazılmış bir sondu. Sonumuzu yazan ise aşık olduğum, sevdiğim adamdı. Vatanım ve sen diyen Asrın Karlıdağ, beni ardında bırakıp gitmişti. Sadece benden değil, herkesden gitmişti. O gideli tam tamına iki yıl , 3 ay ,on gün oldu. Ne ailesini bir kere aramış . Ne de sevdiği kadını.. Ve ben Deniz Bozbey artık sadece Deniz Bozbey değilim. Ben artık Dr. Deniz Bozbey `im. Kendi ayakları üzerinde duran ve yeğenine anne olan bir kadınım. Ve artık yeni bir şehire , yeni arkadaşlara ve hayata adım atıyorum. Başlıyoruz ♥️

Babasının ve Abilerinin görev yaptıkları şehire atanan Asena,Silopi`de beklenmedik bir şekilde hayatının aşkını bulacağından habersizdi.

Yeni geldiği şehirde kardeşinin komutanıyla karşılaşınca beklenmedik birşey oldu.yapmam dediklerini yapmaya başladı,peki neydi bunun sebebi aşk dedikleri bu mu oluyordu yoksa?

MARDİN`İN KAYIP HANIMAĞASI Henüz altı yaşındayken annesinin elinden tutup Mardin`den ayrıldığında, küçük yüreğinde yalnızca bir kelime yankılanıyordu: ihanet. Babası, aşiretin kararıyla eve bir kuma getirmişti. Annesi, bu onursuzluğu kabullenmedi. O gün ne kocasını affetti, ne de aşireti. Boşandı. Ve kızını da yanına alarak Mardin`i terk etti. İstanbul`da yeni bir hayat kurmak için her şeyi göze aldı. Yıllar geçti. O küçük kız, geceleri annesinin sessiz ağlayışlarıyla büyüdü. Okudu, çalıştı, hırslıydı. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi`ni birincilikle bitirdi. Ardından yargı yoluna girdi. Başarılı bir savcı oldu, sonunda Cumhuriyet Başsavcılığına kadar yükseldi. Yetmedi. Aynı zamanda gizli bir kimlikle büyük bir holdingin sahibi oldu. Kimse, o zarif iş kadınının Mardinli olduğunu bilmiyordu. 20 yıl sonra, bir gün Mardin`e geri döndü. Siyah bir araçtan indiğinde, gözlerindeki soğuk kararlılık herkesin içini ürpertti. Aşiret, onun öldüğünü sanıyordu. Hanımağa geri dönmüştü. Ama bu kez sadece toprağını almak için değil... Hesap sormak için gelmişti. O artık sadece bir kadın değildi. O, adaletin ta kendisiydi. Ve adaletin zamanı gelmişti. ---

Geçmişe gömülü bir sır yüzünden aşkları yarım kalmış iki masal kahramanı. Aslan ve Şirin. Yıllar sonra onları bir araya getiren kader geçmişin perdesini yeniden aralarken, hayatlarını alt üst edip onları ayıran sır, gün yüzüne çıktığında onları yeniden kavuşturmaya yetecek mi? Haydi gelin, birlikte görelim…

Bir kız düşünün aşık olduğu adamı unuttuğunu düşündüğü zamanlarda mutluyken bir gün kapı zili çalar ve karşısında onu görür .

Bakışlarımı bu sefer de yanımda duran ve birden fazlasıyla yabancı hissettiğim yeşil gözlü adama çevirdim. Gözleri, gözlerime tutunduğunda yeşil harelerinde tanımadığım bir ifadeyi yakalamıştım. "Bu gece benimle tanışacaksın."  O gece, hiçbir zaman onunla gerçek anlamda tanışamayacağımı bilmiyordum.

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endiş hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor"