Ey Mahremim

Ey mahremim, varım, yoğum benim.

Misk kokulu sevgilim.

Her baharda açan tazecik kırlangıçlar gibisin.

Sanki kokun iki cihanı sarıvermiş.

Gencecik ruhum yaşlanıyor artık.

Piri pak gözlerim her daim seni arıyor.

Eğer bir gün ölürsem bilesin ki vebali senin boynunadır.

Kanıma girerek beni kendine meftun eyledin.

Ve bilesin ki her yangın ebediyete dek süremez.

Her duygu ölür, meftuniyet ise mezara gömülür.

                             -Ayşe Öztürk-