Mervan Ağa tabancayı havaya kaldırdı, namluyu ağır ağır çevirdi. Ağalara baktı. Sesi bu kez buz gibi çıkıyordu."Ben birini istiyorsam alırım. Kimse de bana engel olamaz! Engel olmak isteyen varsa... buyursun gelsin!" Derin bir sessizlik oldu. Kimse cevap veremedi. Kimse kımıldayamadı. Mervan Ağa tabancayı indirdi ve öfkeyle arka odaya yürüdü. Kadınların olduğu odaya girince orada da fırtına gibi esti. Herkes panikle geri çekildi. Bir tek Avşin kalakaldı. Elinde tepsi vardı. Öylece duruyordu. Gözleri kan çanağı gibi şişmiş, ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Titreyen dudaklarıyla bir şey söylemeye çalıştı ama sesi çıkmadı. Mervan Ağa bir an durdu. Onu öyle görünce içi bir anlığına yumuşar gibi oldu. Ama hemen ardından Diyar`ın yüzü geldi gözünün önüne. Diyar`ın kardeşi... düşmanın kanı...

Karşılaştıklarında birbirlerinden etkilenen ve sonradan kaderin onlar için yazdığı aşk...

İnsanın kaderi kanla yazılır. Ve bir damla kanla da mühürlenir. Hayat, insana temiz bir başlangıç sunmaz. Sonu da çoğu zaman berrak olmaz. İnsan, hayata bir kan bağıyla gözlerini açar. Çoğu zaman da bir kan lekesiyle bu hayata veda eder. Fırat Nehri o gün durgundu. Ama içinde sakladığı öfke, gökyüzünden sarkan gri bulutlara sinmişti. Dalgalar, sanki derinlerden gelen bir feryadı taşır gibiydi. Nehir, bağırmıyordu ama susarak da acısını anlatıyordu. O kız, çimen yeşili gözleriyle bir zamanlar göğe bakardı. Şimdi gözleri kapalıydı. Elbisesi suya bulanmış, dizlerine kadar sıyrılmıştı. Su, kumaşı bedenine yapıştırmıştı. Saçları nehrin içinde ağır ağır salınıyordu. Her tel, bir yoksunluğu anlatıyordu. Kollarını göğsüne sıkıca sarmıştı. Sanki biri sarılsın ister gibi beklemiş ama kimse gelmemişti. Teninde sıcaklık kalmamıştı. Dudakları soğuktu. Ama hâlâ konuşur gibiydi. Sanki son bir cümleyi yarım bırakmıştı. Yaşayamadan tükenmişti. Sevgiye doyamamış, merhamet görmemişti. Belki de hiç gerçekten sevilmemişti. Onu kimse merak etmemişti. Ardından koşan olmamıştı. Belki annesinin sesi eksikti kulağında. Belki çocukluğunda duyduğu şarkılar geri gelmemişti. Belki de bir sabah uyanıp yeniden başlamak için gücü kalmamıştı. Gökyüzü kararmıştı. Güneş görünmüyordu. Kuşlar susmuştu. Rüzgâr durmuştu. Nehir ise hâlâ akıyordu. Sessizce, kararlı bir şekilde. Fırat her şeyi biliyordu. Çünkü o gün kader, o kıyıya kanla yazılmıştı.

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

Bazı hikâyeler kalbe dokunur. Bazılarıysa kalbin ta kendisinden doğar. Bu kitap, ikincisinin izlerini taşır. "Nefesinize Sevgi", hayata tutunmaya çalışan genç bir kadının, Sıla’nın hikâyesidir. Hastalıkla, korkularla ve kayıplarla mücadele ederken; beklenmedik bir anda gelen bir dostluğun, bir sevginin, hatta bir mucizenin insanı nasıl değiştirebileceğini anlatır. Bu hikâye, yalnızca fiziksel bir iyileşmenin değil, duygusal bir uyanışın da romanıdır. Her sayfada yaşamla ölüm arasında salınan bir nefesin, sevgiyle nasıl derinleştiğini okuyacaksınız. Belki de bu yolculukta kendi içinize dönüp siz de nefesinizi, sevgiyi ve yaşamı yeniden hatırlayacaksınız. Unutmayın… Bazen bir nefes, bir kalbi yeniden uyandırabilir. Ve bazen o kalbi sadece bir başka kalp iyileştirebilir. ( Yarı texing) Çok küçükler okumasın lütfen

Aileleriniz çok sıkı dosttur ama siz birbirinizden asla hoşlanmadınız. Ani evlilik ikinizi de şaşırttı ;)

17 yaşında annesini kaybeden Arin kimsesiz kalması ile köylü ile evlendirilmesine karar verir. Ancak Diyarbakır`ın Ağalarından olan Hozan ağa kızın yaşlı birisi ile evlenmesini istemeyerek kızı oğluna ister.

Berdelden dogdu işte bizim aşkımız...

Açelya "Vural, yapamazsın onca yılı bir anda silemeyiz." dedi, o kelimeleri duyduktan sonra iyi değildi. Vural "Ben başkasına aşığım sana değil, dediğim gibi ayrılmak istiyorum." dedi söylediklerinden kendiside şimdiden pişmandı. Açelya "Ne için, Vural?, Benden güzel mi yoksa?" kendinden güzel olmasının imkanı yoktu... Her şey güzellik değildir, helede saklı gerçekler varken... Gün doğuyor muydu, yoksa çoktan gece olmuş muydu?

Ağa kızı Arjin Eroğlu. Surayn Aşiretinin Ağası Dijvan suraynın, berdel sonucu kaoslu hikayesi. #töre #berdel #aşk #mardin #diyarbakır #ağa #ağam #sevda