Kitap , Eski Adı ÇOCUKLUK BAHÇESİ. Konusu:Asker, Mahalle,Lise dönemi kapsamaktadır. Feyza küçük bacaklarına aldırmadan koştu Demirin evine . Kapılarını yaşına aldırmadan çaldı, öyle güçlü vuruşu vardı `ki Öykü Hanım endişelendi. Kapıyı hızla açtı, karşısında küçük bir kız vardı . "Merhaba, tatlım"dedi. Feyza aldırmadı "Demirin evi burası `mı ?"diye sordu. "Burası,bende annesiyim, küçük hanım". "Senin adın ne ?Neden böyle endişelisin"dedi. "Arkadaşlarım Demir`in hasta olduğunu söyledi.Ondan geldim.Ona baka bilirmiyim "dedi . Öykü kıyamadı bu küçük kıza. "Uzaktan baka bilirsin,sende hasta ol istemem ". Hızla içeri girdi Feyza. Demir`in odasına doğru yürüdüler. Odanın kapısını açtı annesi. Demir halsizce yatıyordu. "Sana , demiştim o çocuklara uyma "diye azarladı Demir`i . Küçük burnunu havaya doğru dikti. Öykü,bu küçük hırçın kızı çok sevdi. Küçük oğluna diş geçire bilen biri vardı demek`ki. "Feyza, yaklaşma sende hasta olma . İnan çok kötü"diyen Demire, üzgünce baktı küçük kız. "Sözümü dinlemezsen hep hasta olacaksın zaten". "Annem merak eder,seni gördüm ve gidiyorum"dedi küçük kız. Gülümseyerek baktı peşinden Demir. "Evin nerde canım,seni bırakayım". "Olmaz güzel teyze,evim on bina ileride ben giderim.Ben mahallenin çocuğuyum". "Yoksa sen Güzide `nin kızımısın ?"Diye sordu Öykü. "Evet ,ben oyum.Muhtemelen babasız olduğumu`da duymuşsundur "diyip gitti küçük kız. Babasını bilmezdi Feyza, hiç görmedi `ki nerden bilsin. Öldümü , yaşıyor mu onunda ,bu çocuk yaşında çokta umrunda değildi. Annesinin ve babasının hikayesi `de çok başkaydı zaten.

"Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için zor tutum kendimi. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." Şuan başka bir durumda olsak anında `yaa` diye demeden edemezdim ama şuan gülümsemedim. Kızgındım ya ben ona. "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."

Abim olarak görmediğim birine niye abi diyordum ki. Hemde onu bu kadar seviyorken. Ne ben onun kardeşi nede o benim abimdi. O sadece abimin arkadaşıydı.

Bu kitapta geçen hiçbir şeyin gerçek hayat ile bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Hiçbir kurum, kuruluş, kişi, yer ile alakası yoktur. Tamamen yazarın hayal gücüne dayalıdır. Karakterlerin hiçbir kişiyle alakası yoktur. ... Her şeyiyle onu dünyaya getiren ailesinden nefret eden Feza, bir intikam peşine takılır. Ailesine onun kadar nefret duyan dayısı onun her anında ve her gününde yanındadır ve ona yardım etmek için olaya el atmıştır. Fakat, bazı şeyler olması gerektiği gibi gitmemiş ve Feza, iki tarafında isteğiyle olmayan intikam bitene kadar bir evliliğe sürüklenmişlerdi. Feza, bir gün uyanmıştı ve her şey bambaşkaydı. Gülümsemesi, mutluluğu, üzüntüleri, ağlaması, huzuru ve dertleri başkaydı. Artık o başka biriydi.

Atalay babası Onur beyin verdiği ceza yüzünden Karadenize gitmek zorunda kalır arkadaşı baran orada akrabaları olduğu için oda yanında gitmeye karar verir Atalay babasının verdiği ceza sayesinde bir kızla tanışır ve hikayede burada başlar