Gerçek, bazen en derin dağlarda saklanır; kan ve kaderle örülmüş köklerde… Aile dediğin, sadece kan bağından ibaret değildir; bazen geçmişin gölgesi, bugünümüzün en büyük cehennemi olur. Ve aşksa… O, en beklenmedik anlarda, en kırılgan yüreklerde filizlenen bir umut tohumu. Bu kitap, bir kadının kendini arayış hikayesi değil sadece. Bir ailenin sakladığı sırlarla yüzleşmesi, kimliklerini yeniden keşfetmesi. Ve sevginin, intikamla, zorunlulukla, gelenekle dans ettiği sert bir zeminde filizlenmesi. Burada aşk, güzel sözlerle değil; yıkımla, direnişle, fedakârlıkla var olur. Ve gerçekler, bazen yaralar açar ama aynı zamanda iyileştirir. Çünkü insan önce kendisiyle barışmadıkça, hiçbir şey tam anlamıyla huzura ermez. Hazırsan, gel bu yola birlikte çıkalım. Güçlü ol; çünkü bu hikaye kolay değil. Ama şunu unutma: Her karanlığın sonunda, bir ışık vardır. ------ UMARIM BEĞENİRSİNİZ. BU KÜÇÜKKEN YAZMIŞ OLDUĞUM BİR KİTAPTIR O ZAMANLAR ÇOK YAYINLAMAK İSTEDİM İLK BÖLÜMLERİNDEKİ KLİŞELERİ AZALTARAK YAYINLAMAYA ÇALIŞTIM BAZI BÖLÜMLERİ KOMPLE SİLEREK BİR ŞEYLER YAPMAYA ÇALIŞTIM O YÜZDEN YARGILAMAYIN O ZAMANKİ YAZDIĞIM ŞEYLER SONUÇTA OLAĞANÜSTÜ BİRŞEY BEKLEYEMEZSİNİZ ÇÜNKÜ O ZAMAN Kİ HAYAL GÜCÜM BETİMLEME SEVİYEM VE ÖĞRENMİŞLİK SEVİYEM ŞUANDAN DAHA AZ.

“Yanisi şu demek oluyor İlhami Bey," dedi hemen karşımda sonuçlara bakan doktor. Elimdeki telefonu sıkı sıkıya tutarken nefes dahi almadan dinliyordum karşımdaki adamı. Elindeki kağıtlardan başını kaldırıp sıkıntıyla iç çekti. "Her şey tahmin ettiğiniz gibi. Afitap sizin biyolojik kızınız değil." Beklediğim kelimeler doktorun dudaklarından tek tek dökülürken yutkundum. Başka ne yapabilirdim ki o an? Ne bir gözyaşı aktı gözlerimden ne de şok dolu bir nida çıktı dudaklarımdan; dediği gibi, her şey tahmin edilebilirdi. Başımı eğebildim sadece. Sanki yanlış bir şey yapmışım gibi tekrar tekrar yutkundum. Bu yaşadıklarım hangi günahımın cezasıydı? Ya da ne tür bir günah, tüm hayatımı bir anda hiç edebilirdi? Yüzüm yanıyor, başım çatlıyordu. O an çok şey istiyordum ama listenin başını yok olmak çekiyordu. Evet, o an sadece yok olmak, kimse tarafından tanınıp bilinmemek istiyordum. Şu koca evrende hiçbir önemi olmayan küçücük bir nokta bile olsam bir an bu evrene bile fazla gelmiştim sanki. Birileri bağırıyor, ağlıyor hatta feryatlar ediyordu. Kimi mutlulukla haykırıyor, kimi bunca yılın hesabını kime soracağını bilememiş gibi Allah`a yakarıyordu. Bana sesleniyorlar, adımı söylüyorlar hatta bana dokunuyorlardı. Garip olansa o an hiçbir şey hissetmiyor oluşumdu. Ne hissetmeliydim ki? Sonuçlar açıklandığından beri hiç başımı kaldırmadan elimdeki telefona bakıyordum. Bana sesleniyorlardı, başımı kaldırıp onlara bakmıyordum. Dakikalar önce titreyen telefonuma gelen bildirimlere baktım nemli gözlerle. Whatsapp`tan 2 bildirim. ilgi kaşarları ve mutlu yaşamları ✨💖 ballikiz: YANİ ŞİMDİ SEN BANA DOĞUMDA KARIŞTIĞINI VE ASLINDA İSHALMİ AMCANIN ÖZ KIZI OLMADIĞINI MI SÖYLÜYORSUN? ballikiz: OH! MY! ALLAH!

karnımdaki ağır sıcaklıkla birlikte nefesim kesildi. Gözlerimi ilk önce adama daha sonra karnıma çevirdim. Adamın elindeki bıçak karnımı delmişti. Çığlık atmak istiyordum. Nefes bile alamıyordum oysaki. Adam bıçağı sertçe çıkardığında derin acıyla elimi karnıma koydum. Belim büküldüğünde gözlerim bulanıklaştı. Başım dönüyordu. Yere düştüğümde adam üzerime çıkıp bıçağı iki eliyle kaldırdı. Bıçağı kalbime indireceği sırada son gücümle kollarını tutup çığlık attım. Gücüm bitiyordu. Kollarım yere düştüğünde adam üzerimden hızla savruldu. Boğuk sesleri duyabiliyordum. Elim karnıma gittiğinde parmaklarımın arasından sızan kana baktım. Kafamı sol tarafıma çevirdiğimde Mert`in adamı öldüresiye dövdüğünü gördüm. Gözümden bir damla saçlarımın arasına karıştı. "Mert..." Kısık çıkan sesimle Mert durdu. Nefes nefese gözlerini bana çevirdiğinde gözü karnıma kaydığında dudakları şaşkınca aralandı. Zorlukla yutkundum. "Mert," Adamı bırakıp hemen yanıma geldi. Saçlarımı okşarken bağırdığını duydum. "Doktor! Buraya bakın çabuk!" Gözlerim kararıyordu. Dolu gözlerle bana baktı. "Güzelim, sakın. Sakın kendini bırakma. Beni bırakma, istersen ömrüm boyunca yüzüme bakma ama gitme yalvarırım!" Saçlarımdan ve yanaklarımdan öptü. Cevap vermek istedim. `Seni nasıl bırakırım ki?` demek istedim. Diyemedim. Gözlerim kapanırken son göz yaşım Mert`in eline damlayıp ıslatmıştı. Son hissettiğim, dudaklarımdaki sıcaklık olmuştu.

CRİNGE ||| 2023 KURGUSU Aşırı cringe sahneleri olabilir. (Buraya yayınlandığım tarih farklı ben bu kitabı 2023 tarihinde yazmıştım. Cringe sahnelerden dolayı şimdiden özür dilerim.) 17 yaşında olan Arya üvey ailesi tarafından nefret edilen, dövülen, hatta ve hatta gözünün önünde üvey annesi olan kadın öldürülmüştür. Arya normalde üvey annesi olan Aysel hanımı çok seviyordur. Babası Aysel hanımı, Arya`nın gözünün önünde öldürür. Defalarca Arya`yı havuzdaki suda boğmaya çalışır. Arya artık sudan bir kızdır. Sadece üvey abisi olan Sinan, kardeşine mükemmel davranıp, onu herşeyden korur. Eren adında olan arkadaşıyla gittiği bir hastanede DNA testi sonucunda gerçek ailesiyle tanıştır. Onun bu zorlu sürecinde Sinan ve Eren yardımcı olurlar.

Mesleğinde gayet başarılı olan Mihrimah, en zor davaları bile çözerken sıra kendi davasına geldiğinde son kararı ne olacak? Sevgi emekti.Bir bakışından,hareketlerinden her şeyini anlayan Hakan için Mihrimah herşeydi.Acaba Mihrimah için Hakan neydi? Kitap kurgusu tamamen kendi şahsıma aittir. Hikayede geçen tüm olaylar ve kişiler hayal ürünüdür.Tüm kurum ve kuruluşlar hayal ürünüdür.

Gökçe dansçı biriydi. Lise de bir sürü birinciliği grubu ile almıştı. Bazen şarkı söylüyorlar ama çoğunlukla streslerini dansta atıyorlardı. Anne ve babası kötü olsada abisi ile Gökçe evinde mutluydu. Takii gerçek ailesini öğrenen kadar. Sakladıkları şeyler vardı Tuğba ve Gökçe`nin . Ayrıyetten yeni şehre taşınan Gökçenin haberi olmadığı hayatında olan gerçekler onu yıkacekken bu yolda karşısına çıkacak bir çok sorunla karşı karşıya kalacaktır. Bu zorluklarda ona sahip çıkan kız arkadaşlarında sonra ona değerli hissettirecek bir grupla tanışacak. Gökçe nin savaşı ile baş başa kalın bakalım. HOŞGELDİNİZ Wattpadde yayınlanmaya başlanmıştır.

0532*******: Lütfen önüme çıkıp durma. 0532*******: Seni görmeye ben dayanabilirim ama kalbim benimle aynı fikirde değil.

("Gerçek ailem) vatan için ailesinden ayrı düşen fulya" *yanlış insanda doğru sevgi ve aşkı aramış ama sonu hüsran olmuştu *Yeni başlangıçlar her zaman kötü değildir.

17 yıldır yaşadığı ailesinin kendi ailesi olmadığını öğrenen Açelya`nın hikayesi

YAZAR SAĞLIK SORUNLARI YÜZÜNDEN 24 MART 2025`TE GİRDİĞİ AMELİYATTA VEFAT ETMİŞTİR VE KİTAP SONSUZA KADAR BİTMİŞTİR! "bak, sırtıma bak, vücuduma bak, yaralarıma bak. bu yaralar sadece fiziksel olanlar. Peki ya ruhumda ki yaralar ne olucak? Zaten yaralarım fazla değil mi? Neden daha fazla yara açıyorsunuz? Neden bunu bana yapıyorsunuz?" gözlerinde acı vardı, üzüntü vardı ama en çok ta pişmanlık vardı. İkizime döndüm, "canını yaktığım için özür dilerim." Dedim. o ise, "sen benim canımı asla yakmadın ve asla da yakamazsın. Sen benim ikizimsin, canımsın, kanımsın nasıl canımı yakabilirsin ki?" Hiç bir şey demeden yerdeki kıyafetimi aldım ve tekrar giydim. ona baktım, canımı yakan adama. "sen artık benim için hiç bir şeysin." dedim ve bir daha gelmemek üzere çıktım evden. ** "Ben ikiz olmayı hak ediyor muyum? İkizim acı çekerken hep hissettim, ama hiç bir şey yapamadım. Bunu hangi ikiz yapar ki?" kafamı kaldırıp onlara baktım. "Dürüstçe söyleyin bana, ben gerçekten Aybala`nın ikizi olmayı hak ediyor muyum?" *** Bölümlerin günü belli değildir. Yazıldığında atılacaktır. Kurgunun konusunu ve bazı bölümlerini Ayyüce adında ki yakınım düşünmüş ve tasarlamıştır. Ona tekrardan teşekkür ederim, benim için yeri çok ayrı ve farklı. eleştiriğe açığım ama bunu saygı çerçevesi içinde yapılmasını istiyorum! Eğer ki yapmayacaksaynız kurgumu eleştirmeyin, onun yerine gidin kendi kurgunuzu yazın! bazı olaylar, farklı kurgulardan esinlenmiştir. İzin alınarak yazılmıştır. kurgu şahsıma aittir, (ç)almayınız! kurgudan herhangi bir olay alınacaksa izin alınız! başlama tarihi: 29.01.2024 bitiş tarihi: ??