"Geç kaldığım için özür dilerim komutanım. Postam bir hata yapıp haber vermeyi unutmuş." son cümlesini imalı bir şekilde, komutanına bakarak söylemişti. "Postanın hata yapmadığını en az benim kadar sende biliyorsun üsteğmenim. Salak biri değilsin." yapılan imaya karşı hafifçe güldü ve komutanının gözlerine baktı. "Evet, salak değilim. Burada olmamın nedeni de bu." Nazende, adının tam tersi bir kadın... Ve Hakan, adı gibi güçlü bir adam... *Hakan: Liderlik, güç ve otorite. *Nazende: Nazlı, işveli ve cilveli..

O an zihnimde sadece Levent’in, evimizde, aslında alırken hiç sevmediği ama sonrasında bir türlü kalkmak bilmediği koltukta saçlarımı okşarken söylediği türküler vardı. “Hadi Levent!” Elindeki çay bardaklarını koltuğun önünde duran sehpaya bırakıp yanıma oturdu. Hızlıca dizine uzanıp saçımdaki tokayı çıkardım, eli otomatik olarak saçlarımda gezinirken huzurla gülümsedim. “Bugün ne dinlemek ister benim gülüm?” “Şu an o kadar rahatım ki Ajdar’dan çikita muz söylesen bile dinlerim.” Dediğim şeye gülümseyip çayından bir yudum aldı ve duymaya doyamadığım o sesiyle şarkıya giriş yaptı. Saçımı okşaması o kadar çok uykumu getirmişti ki şarkının sonunda uyanmasam ne söylediğini bile bilmeyecek durumdaydım. “…Mezarımı derin de kazın Dar olsun, yar yar Dar olsun, yar yar Dar olsun. Altı lale, üstü de sümbül Bağ olsun, yar yar Bağ olsun, yar yar Bağ olsun. Ben ölürsem sevdiceğim sağ olsun Ben ölürsem sevdiceğim sağ olsun.”