Mardinin de ailemle birlikte yaşıyordum. Ailemle birlikte aksoy konağına minnettardık ailemize kol kanat germişlerdi. Ailem Aksoy konağında çalışırken ben Aksoyların tarlalarında çalışıyordum. Ve bir gün olmaması gereken bir şey oldu. Dikkatini çekmem gereken birisinin dikkatini çektim. Bundan sonra ne olacaktı? Beyhan ağa beni rahat bırakır mıydı? Rahat bırakmasa bile olur muyduk? Hayat şartları bizi birleştirir miydi?

Savcı ve hanım ağa olan ARJİN EFSA AXİN Mardin topraklarına kadın ve kızları için Adalet sağlamaya çalışır 15 yıldır arjin efsaya aşık olan MİR BOTAN HAZNEDAROĞLU her şeye ve herkese rağmen aşkının arkasında durur. O Mardin`in ve tüm doğunun en büyük ve saygın ağasıdır

Klasik gerçek ailem kurgusu

Bazen kader, hiç beklenmedik anlarda yolları kesiştirir. Meyra, doktorluk hayallerinin peşinden giderken hayatı boyunca unutamayacağı biriyle karşılaşır. Uçakta yaşadığı beklenmedik olaylar, onu Talha ile istemediği bir bağın içine sürükler. Birbirlerine zıt karakterde olan bu iki insan, ailelerinin aldığı karar karşısında ne yapacağını bilemez. Talha, geçmişinden gelen fırtınalarla boğuşurken Meyra, onun içindeki yaraları iyileştirebilecek mi? Yoksa bu evlilik, iki farklı dünyanın çarpışmasıyla yıkılmaya mı mahkûm? Sevginin, inancın ve kaderin iç içe geçtiği bu hikâyede, ayrılmaz bir parça olduğunu sandığımız şeyin, aslında en büyük sınavımız olabileceğini göreceksiniz. Kesinlikle kopyalanmasına ya da bir yerde paylaşılmasına iznim yoktur. Aksi takdirde gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Bir bozuk saatir yüreğim, hep sende durur.. Bozuk saat.. Bozuk düzen.. Başlama tarihi; 04.02.2025

ZERYA💙🖤 Anne ve babasından güçlü olmasını öğrenen Asla kimseye boyun eğmeyen dediğim dedik olan Sadece ziyaret amacıyla geldiği Mardin`e tutsak olacağını bilmeyen, bir yanlış yüzünden töreye kurban olan ama asla, kendi bildiği doğrudan şaşmayan Zerya`nın hikâyesine hoşgeldiniz. * * * Boran elleri ile belimi sarınca bende ellerimi omuzlarına koyarak müzik eşliğinde dans etmeye başlamıştık. Dans ederken onun bakışları benim yüzümden olsa da ben bakışlarımı ona çevirmeyerek o hariç her yere baktım. Şuan hiç o gözleri çekecek hâlde değildim. "Hoşgeldin evine Zerya Arslanoğlu,"dedi uzun sessizliğinin ardından Boran`ın sözleriyle kafamı salladım. "Umarım hoşbulurum Boran Arslanoğlu." "İlk defa seni dinleyip evine kuaför göndermemeliydim, çünkü bu güzelliğinin başka açıklaması olamaz."dedi yine bakışlarını anlamlandıramayarak. "Kuaför göndermesen bile ben yine güzelim Boran ağa boşuna bahane üretme."dedim Gülerek kafasını sağa sola sallayınca yüzüne şaşkınca bakakalmıştım. Ee bu adam gülebiliyormuş. Boran bakışlarını gözlerime çevirerek,"Galiba sende tek sevdiğim özelliğin bu hazır cevaplı oluşun,"dedi "Bu bir iltifatsa teşekkür ederim,"dedim dans etmeye devam ederek Umarım dediğim gibi gerçekten iltifattır da ilk günden onu boşamak zorunda kalmazdım. 💙🖤 Sevgili Okurlarım, Zerya`nın küçük bir ziyareti ile başlayan ama sonu hiç beklemediği bir şekilde ilerleyen hikayesine hoşgeldiniz. Bu uzun yolda kimi zaman ağlayacak kimi zaman kızacak ve kimi zaman ise gülmekten gözyaşı dökeceğinizin küçük bir spoisini vererek kaçıyorum.

Ben Şevval. Henüz on altı yaşındayım ama yaşadıklarım, omuzlarıma yaşımdan büyük yükler yüklemiş durumda. Annem öldüğünde, sadece on yaşındaydım. O gün bugündür, evimizde ne düzen kaldı ne de huzur. Annemin ardından, babamın üzerine kuma olarak gelen Hanife kadın, beni hiçbir zaman sevmedi. Bunu biliyorum, hissediyorum. Oysa annem... Annem bambaşkaydı. Annem ince uzun boylu, yüzünde her zaman bir bahar esintisi taşıyan, kocaman yürekli bir kadındı. Saçları koyu kestane, gözleri zümrüt gibi parlayan bir yeşildi. Abilerime düşkündü; başlarına bir şey gelecek diye gözüne uyku girmezdi. Bizimle güler, bizimle ağlardı. Annem, evimizin kalbiydi. Ama şimdi... O kalp durmuştu. Hanife kadın bambaşkaydı. Soğuk, otoriter ve hep hesap kitap içinde biriydi. İşin doğrusu, bu evde kimsenin ondan hoşlandığını sanmıyorum, ama babam sessiz. Belki annemin yokluğunun ağırlığı altında eziliyor, belki de buna boyun eğiyor. Ama benim, asla boyun eğesim yok! Yine çağırdı beni. “Şevval! Gel ortalığı toparla!” diye seslendi salonun bir köşesinden. Sesindeki buğulu ton, her zamanki gibi mideme bir yumruk gibi oturdu. Oysa ortalığı kimin dağıttığı belli; kızlarıyla, gelinleriyle sabahtan akşama kadar oturup dedikodu yapar, her yanı karmakarışık ederler. Ama iş temizliğe, düzenlemeye gelince iş hep bana kalır. Neden onlara söylemez? Neden hep ben? Bilmiyorum. Ya da biliyorum ama kabul etmek istemiyorum. Çünkü benimle uğraşmaktan, bana yük olmaktan keyif alıyor. Ayağa kalktım. Hızlıca salona yöneldim. Yerlerde, halının üzerinde çay bardaklarının izleri, tabakların dökülen kırıntıları vardı. Pencereler, günlerdir silinmemiş gibi kir içindeydi. Derin bir nefes aldım. “Yapacağım,” dedim kendi kendime, “Ama bir gün bu evden çıkıp gideceğim ve hiçbir şey beni geri getiremeyecek.” Bir köşede, yavaşça yere çömelip camları silmeye başladım. Ellerim çalışıyordu ama zihnim annemdeydi. Annem olsaydı... Şimdi yanıma oturur, belki de sessizce saçlarımı okşardı. Gözlerim doldu. Ama ağlamayacaktım. Hanife kadın gözyaşlarımı görse, bunu bile bir zafer sayardı. Son camı sildiğimde bir nefeslik mola verdim. Salondaki sesler kulaklarımda uğulduyordu. Kendi aralarında konuşuyor, arada dönüp beni işaret ediyorlardı. Ama duymuyordum artık. Annem gibi olmayı hayal ettim bir an. Güçlü, sevgi dolu, kendi ayakları üzerinde duran bir kadın... Belki bir gün... Ama o gün çok uzak gibi görünüyordu.

Ablasını istemeye geldiklerini sandığı isteme Töreninde babasının ablası yerine kendi vermesi ile kendi zalim bir Ağa`nın kollarında bulan evin bunda sonra ki hayatında gün yüzü görmeyecek evlendirildi adam ise acıma nedir bilmeyen boran ağa dır bu adama iyi bak bu adam hiç bir zaman senin gibi birini kadını yapmayacak ömrün boyunca seni insan yerine koymayacak adamla geçireceksin gözünde yaş eksilmesin diye elimden geleni yapacağım eğer birgün seni seversem kendi kalbime sıkayım bu sözüm sana olan nefretim in kafareti olsun

"Bu erbane ne?" Adam şaşkınlıkla kadın`ın elindeki erbaneye bakıyordu. "Erbane; Kadınların çığlıklarıdır. Birazdan çalacak olan erbaneler, benim bu evde acı çekip, atamadığım çığlıkların karşılığı olacak, Afran Ağa." Dedi meydan okuyan kadın. ~ "Kan Davasından Doğan İmkansız Bir Aşk hikayesi" Elfida/Xwîndarî(Kan Davası) Yayınlanma Tarihi:25.06.2024 •Mardinde Geçen Bir Töre Hikayesidir... •Kuma,Aldatma yoktur! •Elfida(Xwîndarî/Kan Davası)Adlı Yazılmış İlk Kitapdır

İlk görüşte aşka kesinlikle karşı olup inanmayan Boran Aşiretinin Ağası olan Ömer Boran iş sebebi ile yolu sahibi olduğu tarlaya düşer. Orada Rojda`yı görür ve ilk görüşte aşık olur ama Ömer Ağa bunu kendine yediremediği için bir süre uzaktan sever. Daha sonra da Rojda`ya açılır ve olaylar başlar...