Sosyal medyada hep bu tarz hikayler görüyodum.Bende yapmak istedim.Bu hikaye kumsal ile alazın hikayesi.Birbirlerini tanımadan başlayan bu hikaye bakalım nasıl ilerlicek.Bu benim ilk yazım umarım beğenirsiniz.iyi okumalar.Kitapta sahneler bulunmaktadır bilginize.

Bana doğru yürümeye başladı -Yoksa ne? -Yoksa… Ben daha cümleme bile başlamadan dudaklarıma yapışmıştı…

"Kirazın mevsimi değil ama tatmam lazım." diyerek dudaklarını dudaklarıma yaklaştırdı. Sıklaşan nefeslerim onun sakin nefeslerine karışırken, belime sıkıca sarılan parmaklarla tedirginliğim gittikçe artmaya başladı. Birisinin görecek olması korkuma korku katıyordu. Yakalanmak en son isteyeceğim şeyken, sanki bunu hissetmiş gibi burnundan sert bir nefes verdi. Eğilerek bir çırpıda beni kucağına aldığında titrek bedenim onun kolları arasında odasına kadar kaldı. En son duyduğum ses ardımızdan kapanan kapının sesiydi.

Sütyenden çıkarmak için sıktığı göğüslerimin görünen kısımları oldukça fazla kızarmıştı. Dokunuşu sert bir adamdı. Yırtmacı derin eteğim kalçalarıma kadar sıyrılmış ve altıma giydiğim külotlu çorapta bana dokunurken verdiği hasarın izleri vardı. Dizlerimde ki titremeye durduramıyorken boşalmanın verdiği sersemlik ile son derece odaksızca etrafa bakıyordum. "Yaklaş Mevda" Göğsüm erkeksi sesi ile içeri çöküp yükseldi. Bakışları dişleyerek izler bıraktığı göğsüme düştü. Gözleri kısıldı ve ona sunduğum görüntüye bakmaya devam etti. Üzerine oturduğum masadan kalkmak için dakikalar önce ona açtığım bacaklarımı kapatmaya çalıştım. Boşalmanın verdiği etkiden kurtulamadığım için bu oldukça zordu. "Yalnızca topuklu ayakkabıların kalana kadar üzerinde ki her parçayı çıkar." Deri koltuğa bedenini bıraktı. Dirseğine kadar katlandığı gömleğinin kumaşından gözüken damarlı koluna baktım,ardından parmaklarına doğru takip eden damarın orta parmağında ki atışını izledim. O parmak az önce bana oldukça baş döndürücü bir şekilde dokunmuştu. Alt dudağımı dişledim. "Soyun Mevda. Soyun ve kucağıma gel." Kitapta 🔞 unsurlar mevcuttur. Oldukça açık yazılan sahneleri okuyamayacak olanlar kesinlikle kitaba başlamasın! Bu kitap bir dark romandır. Mafya, örgüt gibi konular işlenmektedir.) FANTASTİK BİR KİTAP DEĞİLDİR! SEVÂD VADİSİ adıyla kitapped de yazılan ilk kurgudur.

öğeleri içerir, yaşı küçük olanlar uzak dursun. Kimsenin çocuğunu kontrol edememesi, benim mesuliyetimde değildir. Dün gece beni üzmemek -belki de korkutmamak- için bitirmediği lafını bitirdi: "Senin güvenlik anlayışın, benim güvenlik anlayışıma uymuyorsa; benim de kendi isteklerimi devreye sokmam gerekir." Tehdidi zihnimin içinde bir yankı etkisi yarattı. Yine aynı şeyi yapıyordu. Benden çok çok güçlüymüş; aramızda ezici bir fark varmış gibi hissettiriyordu. İsteyerek ya da istemeyerek, o çok kibirliydi; tıpkı Karan gibi. Zehirli dilinden kelimeler dökülmeye devam etti. "Açlıktan bayılacak hale geldiğinde, seni taşımam gerekecek. Ne tuhaf değil mi Eren? O küçük miden varlığıma dayanamadığından bulanıyorsa, seni kollarım arasına almam gerektiğinde ne hale geleceksin kim bilir?" Bunun üstüne ona baktım. Sadece baktım. O da bana baktı. Bu sözleri söylerken, beni kıracağını biliyordu. Yine de yapmıştı. Dudaklarımı yaladım, gözlerimi başka bir yana çevirdim ve sonra tekrar ona döndüm. Düz ve robotik bir sesle, "Geber, piç kurusu." Dedim. Daha fazla yüzüne bakarak kaybedeceğim zamana değmezdi, arkamı döndüm. Kapı kilidini açtığım anda, ansızın gaza bastı ve biz son sürat ilerlemeye başladık.

"Ne yapacaksın bana? Öldürecek misin? Ya da işkence? Ya da sizin kadın pazarlarınız vardır oralarda satarsın? Ya da..." "Beni iyileştir istiyorum." Dedi Pars sözünü keserek. "Hastayım ben." Azra dalga geçercesine güldü. "Doğru, beyninden hasar vardır senin." Pars sırıttı. "Nereden anladın? Gözlerinde röntgen cihazı mı var?" "Yok da kalbim var. Sizin gibi ruhsuz kalpsiz insanların beyninde sıkıntı olması gerekiyor yoksa o kadar insanı öldüremezsiniz öldürmekten keyif alamazsınız." "Teşhis konusunda gayet iyisin. Anında çözdün hastalığımı." Azra dosyaya baktı. Bu bi hastanın dosyası olmalıydı. İçini açtı. En önde bir beyin MR görüntüsü vardı. "Senin mi bu?" Dedi Parsa bakarak. "Evet." Azra hızla dosyayı eline geri verdi. "Ne güzel o zaman. Dünya bi kötüden kurtulmak üzere. "

"Sen nasıl bir insansın ya?!" Diye bağırdım. "Böyle biriyim, çünkü sen kibarlıktan anlamıyorsun." Kendimi tutamadım ve yüzüne tükürdüm. Gözlerini kapatıp açtı ve ensemi bırakıp, polisler gelmeden önce üzerime zorla giydirdiği boğazlı krem rengi kazağın eteklerini tuttu. Başımı iki yana salladım ama tek bir saniye bile izin vermeden kazağın eteklerini yukarıya çekip üzerimden çıkardı. Şimdi sütyenle kalmıştım ve göğsüm körük gibi inip kalkıyordu. "Karşı geldikçe zarar gören sen olacaksın, bu gece olanlar sana bir ders olsun. Bir daha böyle rezil etmeye kalkma kendini!" Eğilip hemen yerdeki kazağı aldım ve göğsümün üzerine bastırdım. "Sen ne terbiyesiz, ahlaksız, insafsız bir adamsın ya? Hiç mi acıman yok? Ne dediysen yaptım işte! Yeter artık bitsin bu zulüm, öldüreceksen de öldür artık! Korkmuyorum!" Bir anda üzerime gelince geriye çekilip, tekrar merdivenlerin kenarına yaslandım. Yüzüme eğilip, ellerimle sıkı sıkıya kendime bastırdığım kazağı tutup çekti. Vermemek için direndim, sonunda o kazandı ve kazak yeniden yeri boyladı. Ellerimi göğsümde çaprazlayıp kendime etten kemikten bir kalkan yaptım. Bu bir çocuğun kendini korumak için yaptığı kalkan gibiydi ve maalesef hiçbir işe yaramadı. Nefesi kulağıma döküldü. "Korkmuyorum diyorsun ama hareketlerin buna zıt. Farkındasın değil mi? İstesem her şeyi yapabilecek güce sahipken seni yaşattığımın farkındasın, şikâyet etmeyi bırak ve yaşadığına şükret." Sanki lütuf eder gibiydi. "Ben seni kurtarmaya çalışırken, sen ikimizi de bitirmeye çalışıyorsun." Gözlerimi yenilginin öfkesiyle kapadım. Yanaklarımdan süzülüp göğüslerime dökülen damlaları tutmaya çalışmıyordum artık. Gözlerimi açıp öfkeli gözlerine baktım. Eğilip kolunun altından geçtim ve hızlı adımlarla salona doğru gittim.

Gözlerimi kapattığımda tavanıma karşı yarı baygın ve inanılmaz bir acı içindeydim. Oysa açılan gözlerim berrak göğe bakıyor ve güneş bedenimi ısıtıyordu. Uyandığım yer evimden, sokağımdan, yaşamımdan başkaydı. Bambaşka. Yaklaşık 474 yıl başka. ------- Hikayeyi aslında Osmanlı zamanında hayal etmiştim ama sonrasında ilerleyişimi tarihten çok da saptırmamaya çalışmak yorucu olacağından ve Osmanlı zamanı yerine diziyi baz almam gerekeceğinden böyle yapmamakta karar kıldım. Isimlerle oynadım kısacası. Hikayede Osmanlı imparatorluğu yerine Göktuğ Imparatorluğu bulunmakta. Diğer her şey bildiğimiz gibi. (Yaşama şekilleri, dilleri,dinleri, kuralları, yaşadıkları Topkapı Sarayı falan)