Albay yeniden konuştu. "Şimdiden uyarıyorum binbaşım, Alakuş ve Barbar için. Söz dinler gibi görünürler ancak emrinin tam tersini uygun bir şekilde yapmanın bir yolunu mutlaka bulurlar." Sırıttı binbaşı Kartal Turhal. Alakuş onu çok heyecanlandırmıştı. Kendisinin kadın versiyonu gibiydi. "Siz merak etmeyin komutanım. Ben haklarından gelmesini bilirim." Albay da güldü. "Eti senin kemiği benim o halde." ------ İlk dört bölüm düzenlendi.

Kamer ve ailesi maddi durumlarından dolayı eski bir kasabaya taşınır. Kafasını dağıtmak için kütüphaneye gider ve kütüphanenin sahibi Kamer`in Ay`ın vârisi olduğunu iddia eder. Kamer o gün adamla çatışma yaşar ve bir gücün onu koruduğunu fark eder. Kim bilir, belki bu çekici adam deli değildir.

Geçmişte yaşadıklarından dolayısıyla okul değiştirmek zorunda kalan Sıla okulun ilk günü tesadüfen tanıştığı bir çocukla atışmaya başlar ancak çocuğun grupu bir çetedir ve yarısı kıza iyi davranırken yarısıda kötü davranıyordu geçmişten yaralı olan bu grup yavaş yavaş sılayı da aralarına almaya başlayacaktır ve bu Berk ve Sıla`nın ilişkisi durumuna gelecektir.

Alt tarafı yeni bir okula kaydolmuştum en fazla ne olabilir ki diye düşünürken su savaşının ortasında bulmuştum kendimi . Bana doğru gelen sulardan kaçınıyor ve elimdeki su şişesiyle yeni tanıştığım insanlarla su savaşı yapıyordum . Sınıftaki Poyrazı arkası dönük birkaç kişiyle konuşurken gördüm ’o beni ıslatmıştı bende onu ıslatmam gerek’ diye geçirdim içimden yavaş ve sinsi hareketlerle arkasına doğru yaklaştım ve bütün suyu kafasından aşağı döktüm. Poyraz bir anda irkilip arkasını dönünce onun poyraz değil okulun zorba ve popüler çocuğu olan Atlas Demirkan’ı görünce şok olmuştum. Bir dakika bir dakika ben az önce ne dedim …

Emir ve Deniz telefonlarını karıştırdıklarında birbirlerine bu kadar ısınacaklarını bilmiyorlardı.

Bla bla bla bla bla bla bla bla bla

Talya İzel Mibalva. Lakabım ise annemin en sevdiği renk Magenta. Uluslararası Özel Kıdemli Teşkilat Ajanı, Magenta Mavi Mibalva`nın Venator ekibine transferi gerçekleşir.

Bu bir oyun. Başından beri öyleydi. Ama kimse tek başına kaybetmedi. Bir ölümle başladı. Oyun kurulduğunda, ilk hamle çoktan yapılmıştı. Kurbanlar belliydi, yollar çizilmişti. Ama kimse, piyonların da savaşacağını hesaba katmamıştı. Aden, arkadaşlarıyla birlikte bu oyunun içine sürüklendi. Kimi kayıplar verdi, kimi zaferler kazandı. Ama öğrendiği tek bir gerçek vardı: Her adımın bir bedeli oldu. Ve bazen, bir sonraki hamleyi yapmak için geçmişin hayaleti ile yüzleşmek gerekirdi. Katil pusuda beklerken, dostluklar sorgulanırken, her hamle yeni bir bedel doğururken… Onların önünde tek bir seçenek vardı: Hayatta kalmak. Ama ne kadar ileri giderlerse, o kadar geriye çekildiklerimi fark ettiler. Çünkü bu sadece bir kovalamaca değil, ölümün ta kendisiydi. Satranç tahtası. Piyonlar feda edildi. Kurbanlar verildi. Tahta kana bulandı. Ama unuttukları bir şey vardı: Piyonlar da şah olabilir. Oyunu kazanabiliriz. Ama önce hayatta kalmalıyız.