Herkese merhaba; Şimdi bir karakterimiz var ve kendisi asker. Bir gün terör örgütünün plan kurduğu üssü çökertmeye gittiğinde örgütün elinde mahsur kalmış bir kız görür. Kızın orda kalmasını istemediği için kızın yanına taşınmasını emreder ve hikayemiz burda başlar. Keyifli okumalar... (VATAN serisinin ilk kitabıdır. İkinci kitabının adı AVCI, Keyifli okumalar dilerim..."

Hayatı affetmeye çalışıyorum. Yaşadıklarımın ağırlığı altında ezilmişken nasıl ayağa kalkılır, yaşanmamış sayılır ? Çıkış arıyorum… Öyle büyük bir yorgunluk hemencecik sayılmıyor. Her akşam bu kırgınlıkla yatıp aynı boşlukta uyanmayı ben de istemiyorum. Göstermediğim yaralarım, dillendirmediğim acılarım zamanla geçecek gibi değil. Seni anlamadığımı sanma, asıl sen beni anla… Ben için için yanarken seni de ateşe atamam.

17 yaşında lise 3e giden Helin birgün okul çıkışında tanımadığı bir arabanın ona doğru geldiğini fark eder fakat o bunun hayatını değiştireceğinden habersizdir. Kitapın ilerleyen bölümlerinde smut olucak tamamen kurgusal gerçek hayatla bağlantısı yoktur iyi okumalar 😘.

karnımdaki ağır sıcaklıkla birlikte nefesim kesildi. Gözlerimi ilk önce adama daha sonra karnıma çevirdim. Adamın elindeki bıçak karnımı delmişti. Çığlık atmak istiyordum. Nefes bile alamıyordum oysaki. Adam bıçağı sertçe çıkardığında derin acıyla elimi karnıma koydum. Belim büküldüğünde gözlerim bulanıklaştı. Başım dönüyordu. Yere düştüğümde adam üzerime çıkıp bıçağı iki eliyle kaldırdı. Bıçağı kalbime indireceği sırada son gücümle kollarını tutup çığlık attım. Gücüm bitiyordu. Kollarım yere düştüğünde adam üzerimden hızla savruldu. Boğuk sesleri duyabiliyordum. Elim karnıma gittiğinde parmaklarımın arasından sızan kana baktım. Kafamı sol tarafıma çevirdiğimde Mert`in adamı öldüresiye dövdüğünü gördüm. Gözümden bir damla saçlarımın arasına karıştı. "Mert..." Kısık çıkan sesimle Mert durdu. Nefes nefese gözlerini bana çevirdiğinde gözü karnıma kaydığında dudakları şaşkınca aralandı. Zorlukla yutkundum. "Mert," Adamı bırakıp hemen yanıma geldi. Saçlarımı okşarken bağırdığını duydum. "Doktor! Buraya bakın çabuk!" Gözlerim kararıyordu. Dolu gözlerle bana baktı. "Güzelim, sakın. Sakın kendini bırakma. Beni bırakma, istersen ömrüm boyunca yüzüme bakma ama gitme yalvarırım!" Saçlarımdan ve yanaklarımdan öptü. Cevap vermek istedim. `Seni nasıl bırakırım ki?` demek istedim. Diyemedim. Gözlerim kapanırken son göz yaşım Mert`in eline damlayıp ıslatmıştı. Son hissettiğim, dudaklarımdaki sıcaklık olmuştu.

Evin yangın alarmı çalmaya başladığında Çağla’nın sesini duydum. “Bunu yapmış olamazsın...” dediğinde onlar da dışarı çıkmıştı. Az sonra görevliler yangınla ilgilenmek için gelirlerdi. Yürüyen merdivenlerden inerken Kayra elimi tutarken bir anda beni kendisine çekti. “Gerçekten bu kadar ileri gitmene gerek var mıydı?” Başımı kaldırdım. “Doğru söylüyorsun. Daha fazlasını yapmalıydım.” dediğimde güldü. “Delirmişsin sen.” “Delirtenler sağolsun.” dediğimde beni bir çırpıda kucağına aldı.

Mirzanın ilk görüşte aşık olduğu kadın, kızkardeşinin arkadaşıymış...

"Vatanın her karış toprağı mukaddes, uğruna can verenler ise vuslatı yüreğinde saklı birer yiğittir…" Yüzbaşı Altay ÖZTÜRK, hayatını milletine ve mukaddes bildiği değerlerine vakfetmiş bir askerdir. Gözü pek ve kalbi metin bu adam, harp meydanlarında karşılaştığı nice acıyı yüreğinde saklarken, kaderin cilvesiyle karşısına çıkan Umay, onun kararmış ruhuna bir bahar rüzgârı gibi dokunur. Lakin Umay, yalnızca güzelliği ve masumiyetiyle değil, yaşadığı felaketlerin gölgesinde yeşerttiği metanetiyle de Altay’ın kalbinde yankılanır. Bu hikâye, yalnızca iki yüreğin değil; aynı zamanda vatan ve adalet uğruna verilen mücadelenin de destanıdır. Altay ve Umay’ın yolları bir terör belasıyla kesişir. Onların yazgısı, yüreklere işleyen bir ayrılık türküsü ile kavuşma ümidinin bir arada yoğrulduğu bir kaderdir. Altay’ın mertliği ve Umay’ın sabrı, birbirlerine tutunan bu iki ruhu zamanın ve kaderin pençesine karşı koymaya zorlar. "Bu eser, yalnızca bir aşkın hikayesi değil; milletin istiklaline, yüreğin mukaddes bağlarına, insanın sabır ve vefa ile büyüyen umuduna yazılmış bir methiyedir."

Abisi yüzünden istemediği bir evlilik yapan azra, evlendiği adamın onu sevdiğinden habersizdir...

Hayalleri ile birlikte izmire gelen aden başına geleceklerden habersiz bir binbaşına kaptırır kalbini. Bu hikeyede senden bir parça var geçme. Ben Aden , Müzik Öğretmeni Aden yıldırım. Yeni bir başlangıç yapmaya İzmire atandım. İstanbulu ve yaşadıklarımı ardımda bırakıp geldiim buraya yeni bir sayfa açmaya , yada yeniden doğmaya. İstanbula aşığım ben derdim önceden. Ben istanbula aşık değildim , bir yere aşık olamazsınız oradaki insana olursunuz. Kendiniz nereye ait hissederseniz orası sizin eviniz , yuvanız olur . Peki ben bulmuş muydum yuvamı ? Bunu birlikte göreceğiz. Aşk mı ? Kötü bir şekilde kapattım kalbimin kapılarını ve kimsenin açmasına izin vermedim uzun bir süre Onu görene kadar. Rüzgar… Bu adam beni delirtmişti. Hayır hayır mecaz anlamda demiyorum gerçekten delirip hastaneye yatırıldım. “Rüzgar : üzgünüm Aden hanım sizi gördüğüm ilk günden beri gözüm diğer kadınların fiziğiyle ilgilenmeyi kesti. -Öncesini inkar etmemeniz ne hoş binbaşım dedim samimiyetsiz bir tebessüm ile. -Rüzgar bak seninle açık konuşacağım hatta buradan çıktıktan sonra pişman olacağım belkide söylediklerimden, ama son konuşmamız olduğunu varsayıyorum. Ben içimde seni anlamlandıramıyorum. Ben seni kendimle bile konuşamıyorum. Beni görmediğin hafta İstanbul’a gittim ailemin yanına ve yola çıktığımda kalbim sıkıştı içim acıdı benim. Ben İstanbul’dan İzmir’e yerleşirken bile böyle bir acı yaşamamıştım. Sen benim yüzüme bakmadın ya, ben o sıra senin yüzünü, gülüşünü ezberlemekle meşguldum. O şarkıyı da seni düşünerek söyledim. Ben gecelerce tanımadığın birini sevebilir misin sorusunun cevabını aradım. Ama bize yazılan buydu binbaşı bu kadardı demek şarkıda söylediği gibi sana ben hummalı gizler büyüttüm söyleyemedim. Şimdi ise geç kalınmışı konuşmanın bir anlamı yok.” Rüzgar : Hayır hoca hanım o kadar kolay değil. Geç kalınmışı konuşmayalım zaten gel baştan başlayalım. Yapma hoca hanım yapma. Bak herkesin karşısında titrediği adam senin karşında yalvarıyor sana. Yapma .” Hikayenin devamında sizce kalbinin kapılarını açmış mıdır Aden ? Buyrun beraber öğrenelim.

●ASKERİ KURGU● Ağrı`da görev yapan Dilhan Hande, sınıf öğretmenidir. Öğrencisinin elinde gördüğü dergiyi inceleyip şüphelendiğinde polis olan babasına haber verir. Askerler dergiyi bulmak için okula geldiğinde, işler çok farklı yollara sapar. "Bu benim künyem," dedi. "Sana bunu bırakıyorum, Hande çünkü sana her daim döneceğimin sözünü veriyorum. Bir asker künyesiz kaldığında kaybolmuş gibidir, ben sana her geldiğimde kendimi bulacağım ve kendimi bulmak için hep sana geleceğim."