Ethan Knight ve Nora Bennet ikiside aşk savaşında akıllarını yıtırdıler.

"Beni hiç affetmiyeceksin değil mi?" " Affetmeyeceğim, Oğuz Aydoğan. " " Affedeceksin. Affettiğin an korkuyorum abi dediğinde burada olucam, Umay, Aydoğan" " Ben Beren Kayahan. Ve sana unutmaman gereken birşey söyleyeceğim. Ben bana yanlış yapanı ölsem unutmam. "

Alara Soykan, hayatı boyunca sıradanlıktan sıkılmış, kendi kendine eğlenmenin tuhaf yollarını bulan genç bir kadındır. Bir gün can sıkıntısıyla rastgele bir numaraya mesaj atar. Masum bir şaka olarak başlayan bu oyun, karşısına sert, soğukkanlı ve disiplinli bir askeri—Binbaşı Yalaz Arıkan’ı çıkarır. Başlangıçta sadece yanlış bir mesajdır… Ama kısa sürede, Alara’nın umursamaz tavırlarıyla Yalaz’ın katı disiplini arasında tuhaf bir bağ oluşur. Yanlış numara, onları istemeden aynı hikâyenin kahramanları hâline getirir. Bazen kader en büyük oyunlarını en küçük tesadüflerle başlatır. Peki bir mesaj, iki zıt dünyanın çarpışmasına ve belki de kalplerin en savunmasız yanlarının ortaya çıkmasına yeter.

Dört kız bir gece hiç bilmediği bir evrene sürüklenir. Oradan kurtulmak isterken başlarına beklemedikleri şeyler geliyor.

Vega Manon bir zamanların en acımasız MMA dövüşçüsüyken şimdi küçük bir sahil kasabasında, sakin bir kafede şarkı söyleyerek hayatını sürdürmektedir. Her sabah kahve kokusuyla uyanır, her gece mikrofonun başına geçtiğinde geçmişini boğmaya çalışır. Ama bazı yaralar sesle değil, sessizlikle konuşur. Darien Arzhel ise hâlâ ringin kralı. Soğukkanlı, stratejik ve rakip tanımaz. Bir akşam girdiği kafede, sahnedeki kadının sesinde tanıdık bir kırılmayı fark eder. Gözlerinin içine baktığında ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Vega`nın karanlık geçmişi, 13 yaşında yaşadığı bir travmayla şekillenmiş, ringdeki kimliği "Kod 13" olarak yeniden doğmuştur. Ama şimdi biri geçmişini kazımaya başlıyor. Ve bu kez kaçmak, savaşmaktan çok daha zor. Aşk mı, güven mi, hayatta kalmak mı? Bazen en büyük dövüş, ringin dışında başlar...

"Bütün şanlı savaşçılar, Odin`in bahçesinde savaşırlar."

Kadınların yok edilmeye başlandığı bir dünya burası. Masallar yok, acı var. 30 yıl önce kadınlar tek tek öldürüldüğünde küçükken onu kurtaran, gündüz bile gölge oluşturabilen gizemli bir örgüt tarafından bir seri katile dönüştürüldü. Lakabı Tenebris oldu. Görevlerinden birinde yolları bir adamla kesişdi. Düşmanlıkla başlayan ilişkileri zamanla aynı safta yer almalarıyla değişti fakat Tenebris aşkın düşmanca olduğunun farkındaydı. En büyük örneği öz annesinde görmüştü. Amacı kadınları tekrar hayata kazandırmak ve kız çocuklarının öldürüldüğü bu sisteme son vermek olan Tenebris, her kadının içinde umutla, sabırla yaşamayı dilediği bir aşka sahip olacağını nereden bilebilirdi? ... Bu hikayede geçen olay, kişi, yer ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup hikaye tamamen ütopik bir dünyada geçer.

Gerçek ailem kurgusu. Daha 18in`e yeni girmiş bir kız ailesinin gerçek olmadığını öğreniyor. Kız teşkilata çalışıyor ve bir yıl önce bilmeden en büyük abisini kurtarmış. Kız anne babasına,5abisine,ikizine,erkek kardeşine ve ona yıllardır sırılsıklam aşık adama alışa bilecek mi? Peki kıza takıntılı örgüt lideri ne olacak? Ailesi kızı kabul edecek mi? Kızın geçmişinde sakladığı sır ne?

"Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için zor tutum kendimi. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." Şuan başka bir durumda olsak anında `yaa` diye demeden edemezdim ama şuan gülümsemedim. Kızgındım ya ben ona. "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."

Ruhunuz üşüdüğünde, kalbinizi ısıtan o tatlı sözcüklere sıkı sıkıya sarılın. Bir daha asla onlara sahip olamayabilirsiniz. Tıpkı benim gibi. Bir hata yapmıştım. Derinlerde uyuyan kabuslarımı uyandırmış, kendi cehennemimden kaçamaz olmuştum. Fakat unuttuğum bir şey vardı. O da korkunun yalnızca bir illüzyon olduğuydu.