Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

"Tefeciden para alıp kaçarsam ne olur?" "Seni bulur."

"Ben doktorum farkındasınız değil mi Fırat Bey? " dedim. Bu adam kafayı yemişti mesleğime ara verip onunla çalışmamı istiyordu. " Buse Hanım inanın bana her imkanınız olucak, deneme süreci zaten iki ay eğer bu mesleğe alışamazsanız gitmekte tabiki özgürsünüz. " dedi ve bir şey dememe fırsat bırakmadan ekledi " Üzgünüm şuan bir toplantıya giricem , kararınızı verdikten sonra tekrar konuşalım lütfen. Takımımıdı riske atmayı bizde istemeyiz o yüzden kısa bir dönem deneme süreci istiyoruz. " dedi ve telefonu kapadı. Bu insanlar benden ne istediklerinin farkındalar mıydı ben doktorum, doktor ne spor spikeri ne menajer nede teknikdirektördüm . Hele hele o sırnaşık herifin bulunduğu hiçbir yerde bukunmazdım. Polat Okur .

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri`nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir`in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Bir İspanyol mafya lideri, hiçbir şeyden haberi bile olmayan suçsuz bir kadını kendine tutsak eder. Bu tutsaklığın altında yatan sahte bir aşk mı? Yoksa intikam mı? Kitaptan alıntı: "Yamaç..." sesim fısıltı gibiydi. "Bana aşık ol küçük prenses ve o zaman geldiğinde seni mahvedeceğim." ... Kitapta şiddet ve cinsellik bulunur. Buna göre okumanızı öneririm. Tüm hakları bana aittir. Olaylar, kurumlar ve kişiler tamamen hayal ürünüdür.

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.

Güçlü, bağımsız ve yetenekli bir kadın... Ahu Kontante, moda dünyasında fırtınalar estiren bir tasarımcı olarak kendi ayakları üzerinde durmayı başarmış bir kadın. Onun için hayat, mücadele etmek ve her zorluktan daha güçlü çıkmak demek. Ancak kaderin onun için başka planları vardır… Aslan Aslanzade, büyük şirketlerin sahibi, karizmatik, otoriter ve acı dolu geçmişiyle duygularını derinlere gömmüş bir adam. İlk evliliğinden olan kızına duyduğu derin sevgi, onun kalbini kırılgan ama bir o kadar da güçlü kılmıştır. Ve şimdi, Ahu ile yolları kesiştiğinde, unuttuğu duygular birer birer gün yüzüne çıkmaya başlar. Ahu’nun özgürlüğüne düşkün ruhu ile Aslan’ın güçlü ve koruyucu yapısı arasında kıvılcımlar çakarken, ikisi de hayata yeniden tutunmayı öğrenecek mi? Geçmişin gölgeleri, bu büyük aşkın üzerine düşmeden önce, birbirlerine gerçekten güvenebilecekler mi? Aşkın, tutkunun ve ikinci şansların hikayesi "Altın Soyun Mirası", kalbinize dokunacak!

Kupa kızı ve Serseri`nin hikayesi... Not: Ayliz kitabımın yan kitabıdır

"Ne yaptığın için bu hale geldiğimi biliyor musun, küçüğüm?" dedi dudaklarını dudaklarımdan birkaç santim aralamayı başardığında. "Benim olanı başkalarına sunuyorsun. Benim olanla başkalarının altında inliyorsun. Şu an benden saklamaya çalıştığın herşey zaten benim. Hayır, utanmıyorum. Hayatım boyunca arzuladığım tek kadına delirdiğim için kendimden utanmıyorum. Gerçekte benim olanı istemekten utanmıyorum." "Daha düne kadar senin çocuk gibi görüyorum diyen sen değil miydin?" "Bir sabah uyandım ve gördüm ki, benim küçük şeytanım boyundan büyük işler çeviriyor."

Yıllar önce çocukluk aşkıyla yolları ayrılan Ayliz hayatına devam etmenin yollarını kendi çapında bulmuştur. Ancak bir gün hiç beklemediği bir anda karşısına `o` çıktığında ne yapacağını bilemez. Tıpkı onunla eskisi gibi olup olmayacağını bilmediği gibi... "Tutuklusunuz hanımefendi." "Niye polis bey? Kalbinizi mi çaldım?" *İki kitap bir arada*