Uçaklardan korkan 14 yaşındaki küçük kız çocuğu o gün gördüğü f16`lara hayran hayran bakarken günün birinde o jetlerden birinin pilotu olmayı aklının bir köşesine yerleştirir. ... O an tepelerinde yüksekçe bir ses yankılandı. Türk f16`ları nizami uçuşlarında tepelerinde süzüldü. Doğukan gururla kabarttı göğsünü. Askeri lisede okuyordu. Daha önce çokça işledikleri jetlerdi onlar. "F16 onlar," dedi. "Türklere ait savaş uçakları." "Bende onlardan kullanabilir miyim?" Başını salladı. "Kullanabilirsin tabi. Ama okulunu okuman ve eğitimini alman gerek." Asiye "o zaman bende savaş uçağı pilotu olcam."

Annesi ve babası vefat eden bir kız ile anne-babası şehit olan bir Türk askerinin hayatının birleştiği bir hikaye. Aynı yaralar.. ayrı hayatlar fakat aynı rûyalar... Saygılar.

Zorlu görevler için kurulan hava ve kara kuvvetlerinin birleştiği özel bir time atanan ilk hava subayı kadın komutan ve onun tahtından ettiği tim kaptanın aşk hikayesi. iki taraf da gözü kara ve ikisi de kazanmak istiyor. Kazananın kaybedeceği bu savaşta bizimle var mısınız?

Asker~Doktor Aylar sonra görevden gelen ve omuzundan vurulup hastaneye giden KAREN DAĞDELEN Nöbetinde asker pansuman yapmak için yarasını sardığında uykusuzluktan gözleri kendiliğinden kapanır ve askerin kuçağında uykuya dalan HİLAL BALKAYA ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ İlk kurgumdur, ona göre yorum yapın Yayınlanma tarihi: 31.08.2024 (Kurgu final olduktan sonra düzenlemeye alacam bilginizle)

"Gülüşü öyle güzeldi ki benim siyahlarımın içinde kalmış bir beyaz gibiydi..." Ünlü bir iş adamının (aynı zamanda mafya) katıldığı davette bir kadınla tanışır. İkisi birbirlerine ilk görüşte aşık olur. Kadın küçük yaşta anne ve babasını kaybettiği için amcasının evinde kalır. Evde yengesi ve kuzeninden şiddet gördüğü için duygusal bir boşluktadır. Adam kadına numarasını verir ve görüşmeye başlarlar. Gelin hep beraber bu hikayede neler olduğunu okuyalım.

Bir gün işe gitmek için hazırlanırken ayakkabımın içine gizlenmiş gizemli bir mektup zarfı buldum. Sonrasında ise her şey değişti.

Trabzon`dan Mardin`e uzanan bir hikaye Elimden tutan adam beni hiç bilmediğim bir şehre, bilmediğim bir eve ve tanımadığım insanların içine getirdi."Oğlum elinden tuttuğun kız kimdir?" Diye soran pala bıyıklı, aklar düşmüş, hafif kilolu bir ağa gibi duran yaşlı adam "Nişanlım sevdiğim kadın." Diyen elinden tuttuğum adama baka kaldım. Daha ben onu tanıyalı bir hafta olmuştu. Benim gibi şok olan karşımdaki kişiler "Ne nişanlısı? Sen zaten Evin`le nişanlısın."Diyen yaşlı kadın. Bu annesi olsa gerek. Duyduklarımla bir kez daha şok yaşadım. Ne demek başkasıyla nişanlı? Kendi kendime sorduğum soruyu yanıtlayan elimden tutan Nişanlım olduğunu söyleyen Siyam oldu. "Onunla hiç bir zaman nişanlı olmadım. Size onu sevmediğimi söyledim. Onu kardeşim gibi gördüğümü söyledim. Ama siz kendi kafanıza göre oynamaya devam ettiniz." Dedi ve bana döndü. "İster kabul edin ister etmeyin. Ben Açela`ýı seviyorum onunla evleneceğim. Ha yine de yok diyorsanız bundan sonra ne adımı duyar, nede beni görürsünüz." Dedi elimden tuttuğu gibi beni merdivenlere doğru yukarı çıkardı. Arkamızda şaşkın bakışlar bırakarak çıktık.

( Zühre karakterinin hayat hikayesini anlatan ikinci kitabım "Mâran: Çıkış Yok" ) İki eli cebinde bana doğru yavaş yavaş adımlarken,kısık gözlerini bir an bile benden ayırmıyordu. "Ne yaptın bana?" dedi. Sorduğu sorunun verdiği panikle derin bir nefes verdim buz gibi havaya.Eli kolu bu kadar uzun olamazdı değil mi? Birisi birşey mi söylemişti ? Kendimi silkeleyip, kaçırdığım gözlerimi ona diktim.Hoşuna gitmiş olacak ki yüzünde bir sırıtış peyda oldu. Kesinlikle eğleniyordu. "Benim bu işle hiçbir alakam yok, herşey Semanın halt yemesi, bu deli saçması işe bulasmayalım dedim ama dinlemedi beni ve-" sözümü kesen adımlaması , önümde son bulurken bedenini benim ile aramda bir mesafe kalmaksızın bana yaklaştırdı ardında eğilip yüzünü yüzümle hizaladı. O anda gidip gelen otoyıkamanın ışığı pes edercesine hepten kesildi. Üzerimize yağan küçük cam parcaları ile kesilmekten ziyade patladığını anlamam zaman almadı. ` Hıh ` korkudan ağzımdan dökülen nidayla istemsiz olarak Doğana doğru çekildim.Aradaki mesafe tamamen kapanmış ve bedenlerimiz birbirine değer vaziyetteydi.Ben etrafımdaki olağanüstü durumlara bakınırken ne yaptığımın farkında bile değildim. Panik dalgası içimde dahada büyürken, karanlığın içindeki o bir çift göz, istifini hiç bozmadan geç kalmış konuşmayı yaptı. " Ne yaptıysan" düzeltmek adına tekrarlayıp " Ne yaptıysanız, işe yaradı. Sözünde durdun. O gün istemediğim herşeyin bugün kölesiyim küçük Vesvâs!"

Zaman akmaya devam ettiğinde, bir kelebeğin kanat çırpışı ile başka bir dünyanın kapısı usulca aralandı. Bir havvakızı olarak getirildiği Dünya`dan, başka biri olarak hüküm sürmeye başladı Fısıldayan...

"Nasıldı bakalım günün ? Tanıştığımız hayvanları sevdin mi ?" Ece hevesle başını salladı ve ışıl ışıl gülümsedi. "Sevdim öğretmenim. Ama siz daha benimkini görmediniz." Kaşlarım sözleriyle birlikte hafifçe çatılırken hatırlamaya çalıştım. Fakat emindim, Ece sınıfa bir hayvanla gelmemişti ki. "Ama sen sınıfa bir hayvan getirdin ki güzelim." Sorgularcasına çıkan sesim ve havaya kalkan kaşlarımla karşımdaki küçük kızdan bir cevap bekliyordum. Fakat o bana cevap vermek yerine kapıya doğru döndü ve birkaç saniye bakınıp gülerek bana döndü. "İşte geldi!" Anlamsız bakışlarım onunla birlikte kapıya dönerken kapıda görünen adamla birlikte yutkundum. Dağılmış kumral saçları, kahverengi gözleri ve sakallı yüzüyle kapıda dikilmiş bize bakıyordu. Ece koşa koşa adamın dibine gittikten sonra eliyle beni de yanlarına çağırdı. Çöktüğüm yerden kalkarak onların yanına ilerlediğimde nihayet adamı incelemeyi bırakıp sormayı akıl ederek küçük kıza döndüm. "Ben hâlâ evcil bir hayvan göremiyorum ?" Ece ellerini birbirine vurarak yanındaki adamın bacağına doladı kollarını. "Ömer abim işte! Ömer abim benim atım!" dedi ve söyledikleri çok normalmiş gibi hevesle devam etti. "Atlar da evcil hayvanmış ya öğretmenim!" Durumun absürtlüğüne mi gülsem, koskoca adamı at yerine koyup karşıma getirmesine mi haykırsam bilemeyerek duraksadım. Sonunda bu küçük bücürün abisi kendine gelirken irkilir gibi oldu ve bakışlarını benden çekip kardeşine çevirdi. "Ne ? Ne atı ? Ne evcil hayvanı ? Ece ne diyorsun abim ?" Peş peşe kardeşine sorularını sıralasa da kardeşi onu takmadan, eliyle ona doğru eğilmemi işaret etti. Gülmemek için birbirine bastırdığım dudaklarım duyduklarımla aralanırken bu kızın kesinlikle normal bir çocuk olmadığına emin oldum. "Öğretmenim, artık abimle tanıştınız!"