"Sen bana yol, ben sana yoldaş." Dışarıda çalan davul zurnanın sesi odayı doldururken Efnan derin bir nefes almış, kabarık gelinliği ile dikkatlice yatağın üzerine oturmuştu. Kalbi heyecan ve korkuyla karışık atıyordu. Dalgın gözleri avuç içinde gördüğü küçük kırmızılığa takılmış, hafifçe tebessüm etmişti. Kınası çok güzel tutmuştu ve kınasının tutması onu oldukça sevindirmişti. Derken dışarıda çalan davul zurnanın sesi bir an da kesilmişti. Bu düğün bittiği ve damadın güvey odasına yolcu edileceği manasına geliyordu. Elleri heyecandan mı bilinmez titremeye başlamıştı. Birazdan odaya kocası gelecekti. Kalbi şuanda kesinlikle korkuyla atıyordu. Damadın arkadaşlarının gülme ve bağırma sesi odayı doldururken, odanın kapısı sertçe açılmış ve tüm heybetiyle kocası içeri girmişti. Yaklaşık bir doksan boylarında, esmer tenli, kara gözlü, kara kaşlı ve oldukça fazla iri yarı bir adamdı. Efnan bu adamın altında net ezilirdi! Kocasının yavaş adımlarla yanına yaklaştığını hissetmişti. Genç adam tam önünde durmuştu. Efnan resmen yanında küçücük kalmıştı! İçine dolankorkuyla kırmızı duvağın altından yalnızca karşısındaki duvara bakabilmişti. Kocasına bakmaya cesaret edememişti. Sertçe yutkunmaktan ve bu gecenin çabucak bitmesini istemekten başka elinden hiçbir şey gelmiyordu. Pars elindeki kırmızı kadife kutuyu tek kelime etmeden açmış ve yüz görümlüğünü çıkarıp nazikçe karısının boynuna takmıştı. Önce besmele çekmiş, daha sonra karısının süslü kırmızı duvağını nazikçe kaldırmıştı. Efnan`ın ay gibi parlayan yüzü,  cennet gibi yemyeşil gözleri, al al olmuş yanakları ve dolgun dudakları ile öyle güzeldi ki! Ellerini kaldırıp genç kızın küçük yüzünü avuç içine almıştı. Resmen avucunda kayıp olmuştu suratı. Eğilip genç kızın alnına öpücük kondurmuştu. "Efnan..." Genç kızın ondan korktuğunu hissedebiliyordu. O yüzden sakin ve naif davranmak istiyordu. "Dokunmam" dedi güven veren sesiyle "Sana sen istemediğin sürece dokunamam. Elim eline bile değmez. Rahat ol cennet gözlü kız."

Bu bir anlaşmalı evlilik kurgusu. En azından onlar öyle sanıyordu. Savaş Ali pusulası bozuk bir gemi. Asude`nin kıyılarına demir atınca öğrenecek pusulasız da yön bulabileceğini. Pamuklara sarılarak büyütülen Asude... Egenin huzurlu kıyılarından Karadenizin hırçınlığına düştüğünde anlayacak oyun oynamanın meşakkatini. Bir denklemde olmaması gereken her şey bir araya geldi. Savaş Ali evlilik baskısından kurtulmak için Asude`ye bir teklifle gitti. Onun için uygun gelin zaten seçilmişti ama Savaş için bu kabul edilemezdi. Madem kaçamıyordu evlilikten, gelinine de kendi karar verebilirdi. Babaannesi bir gelin sahibi olacaktı, onun istediğinin tam tersi özelliklerde olması Savaş`ın suçu sayılmamalıydı. Ya da bu kanıya Asude`yi tanımadan varmasa mıydı? Savaş için bu plan her şeyiyle mükemmeldi aslında. Ayarsız dilini, ipe sapa sığmaz gülümsemelerini, oyunbaz hallerini görene kadar çok da emindi. Sonra onun aslında bir GÖNÜLÇELEN olduğu ile yüzleşti. İKİ OYUNBAZ, VASAT BİR PLAN VE PİYANGODAN ÇIKAN AŞK! Her şeyin karma karışık olması için lazım olan her şey onların elindeydi...

Askeri bir hemşire ve asker anlaşmalı evlenmek zorunda kalırsa ? Hayal ürünüdür bazı kitap dizi ya da film gibilerle benzerlik gösterebilir askeri bir kurguda bu tamamen normal bir şeydir çünkü çok fazla bu tarz kitap ve hikaye vardır. Bazı sahneler drama dizilerinden ilham alınarak yazılmıştır

Çerağ: Işık, Aydınlık. 🕯️ Menekşe, okumak için geldiği İstanbul`un küçük bir mahallesine taşındığında yolunu bulduğunu sanarken; başına gelenlerle kendini tamamen karanlıkta kaybolmuş hisseder. Mahallenin genç muhtarı Cihan ise, ağırbaşlı duruşunun ardında sakladığı sessiz ve sıcak ışığıyla Menekşe`nin karanlığa düşen yolunu adım adım aydınlatmaya yemin eder. ❗️Kitabı mart ayında yazmaya başlamış olduğumdan, aylar önceki yazılarım ve yazım tarzım bugünkünden oldukça farklı ve daha acemi. O yüzden ilk bölümlerde yazım yanlışları, mantık hataları veya acele yazılmış sahneler görebilirsiniz. Şu an bölümleri tek tek düzenleme sürecindeyim, okurken karşılaşabileceğiniz aksaklıklar olabilir. Bilginize. 🤍

Ölüm uşaklarını peşime salmıştı. Soluğum korkunun soluğuna karışmıştı. Koşuyordum. Sivri dalların berelediği bacaklarım hiç durmadan hareket ediyordu. Göğsüm inip kalkıyor, kalp atışlarım boğazımda hissediliyordu. Karanlığın bağrında yalpalayan adımlarım kör bir noktaya takıldığında, bedenim tek seferde yere serildi. Dizlerime saplanan dikenler dilime canhıraş bir çığlık yuvarladı. Daha fenası yaklaşan adım seslerinin içime boca ettiği keskin ürpertiydi. "Yardım edin! Biri bana yardım etsin." Avuçlarımı kurumuş yapraklara bastırdığımda, yükselen çıtırtıları kulaklarımı tırmaladı. Kalkmak istedim, karnımda yine aynı kıpırtıyı hissettim. İçimde nereden geldiği, nasıl benimle olduğunu bilmediğim bir şey vardı. Tıpkı benim gibi çaresizce kıpırdanıyordu. Titreyen parmaklarımla karnıma dokundum. Islak yüzümü köhne ormanın derinliklerine çevirip daha güçlü bağırdım. "Yardım edin! Biri bize yardım etsin!" Yeniden koşmaya başladım. Dizlerimden akan kanların çıplak ayaklarıma süzüldüğünü hissedebiliyordum. Güçlükle ayakta tuttuğum bedenim bu kez bir ağaca çarptı. Kendimi sırt üstü yerde bulduğum an gözlerim korkuyla açıldı. Çaptığım şey ağaç değil bir yabancının sert gövdesiydi. Ancak o, bir çınar ağacı kadar uzun ve yapılıydı. Karanlık tüm ayrıntılarını ustaca gizlerken, üzerimde tepkisizce gezdirdiği bakışlarını ve silüetini ele veriyordu. Dirseklerimin üzerinde kalkmaya çalıştım. Buraya kadardı, gücüm tükenmişti. "S-sen..." Bir adım attı. Büyük ve yara izlerinin barındığı parmakları önüme uzandı. "Yardım istiyordun, değil mi?" Sesinin bir rengi olsaydı, bu kesinlikle siyah olurdu. Sesi, şavkı kırık bir siyahtan ibaretti. Şeytanın adaletsiz oyununda bana sunulan başka bir seçenek yoktu. Çaresizdim. Titreyen elimi soğuk avuçlarına bırakırken, üzerime eğilen çehresi bir an için karanlıktan sıyrıldı. Gözlerini gördüm. Kısık bakan safir gözlerini müthiş bir tehlike ele geçirmişti. O, kaçtığım gözlerden çok daha acımasız bakıyordu. O, peşimdeki yangın değil, ateşin ta kendisiydi.

"Gözlerine ayrı aşık olduğum yârim." "Güzel kalbine ayrı aşık olduğum yârim." Altı yaşına kadar aynı sokaklarda koşup aynı hayallerin peşinden giden iki masum çocuk. Kader bir gün babalarının tayiniyle onları birbirinden koparır, yarım kalan cümleler ve içlerine gömdükleri minik bir sevdayla uzaklara sürükler. Yıllar sonra, bambaşka hayatların ardından, aynı üniformanın altında yeniden karşı karşıya gelirler. Biri üsteğmen, diğeri teğmen. Aynı timde, aynı gökyüzüne bakarak, aynı tehlikenin içine yürürler. Ve çocukluklarında sessizce filizlenen o duygu, bu kez çok daha gür, çok daha yakıcı bir aşka dönüşür. Bu hikâye, Kurşun İzi kitabımdaki başrol ve yan karakterlerin çocuklarının kaderini anlatıyor. Bir çocukluk aşkının yıllara, ayrılıklara ve savaşın ortasında bile küllenmeyen bir sevdaya nasıl dönüştüğünün hikâyesi. Kurşun İzi`ni okumadan başlamayın, çünkü bu yolculuk orada atılan temellerin üzerine kuruludur. Ama "Ben direkt bu hikâyeyi okumak istiyorum, Kurşun izini okumayacağım" diyenlerdenseniz, kapılar size yine sonuna kadar açık. 😊 Ama kurşun izini de okurum diyen varsa önce onu okuyun, sonra bu kitaba başlayın derim. Bu kurguda geçen yerler, kurumlar, olay örgüleri bana, yani şahsıma aittir. Benzeri yoktur bilginize.

Evet hayallerinizi süsleyen bir odun, Bulut ve utangaç ama tatlı kızımız Ela geliyor. Kimseye yan gözle bakmayan, başını yerden kaldırmayan delikanlımızın mahalleye yeni gelen kızımız Ela ile başı oldukça dertte. Kendisine yabancı duygularla savaşması hiç kolay olmayacak. Sıcak, samimi ve içimizden bir hikaye... SOKAK ARASI AŞK başlıyor.

Mutlu musun.?" Diye konuştu titreyen sesiyle, Islak kirpiklerimle ona bakmaya devam ettim. "Mutlusun tabi sen bir tek benim yanımda mutlu olamadın." Beni öldürmek ister gibi söylediği kelimeler nefessiz kalmama neden oldu. Gözyaşlarım usul usul yanaklarıma süzülürken kırılan kalbinin kırıkları benim kalbime batıyor bana nefes aldırmıyordu. Bir sözüyle beni öldürüyordu, benim onu öldürdüğüm gibi. Başını ağır ağır sallayıp bana baksa da gözleri gözlerime değmedi, kesmiş olduğum saçlarımda durdu bakışları. "Oysaki..." Titrek nefesini dışarıya bırakıp tüm kırgınlığıyla konuştu." Oysaki ben sadece sana olan bu vefasız sevdamla beni sevip, senin kırık dallarında yeniden çiçek açtırmak istemiştim ama sen onu bile bana çok gördün, ben senin yaralını sarmak isterken sen bana asla kapanmayacak bir yara açtın." Başımı olumsuz anlamda sallayıp ona doğru yorgun bir adım attım. "Ben... ben özür..." Cümlemi tamamlama izin vermeden yorgun sesiyle buna mani oldu. "Açtığın yara bende kalsın... ama sen sana olan sevgimi al ve git, önceden de gittiğin gibi." Dudaklarımın arasından kaçan hıçkırıklara mani olamıyordum, içimde oluşan acı serzenişi görmüyordu. (Bölümler düzenlenecektir.) Bu isimle yazılmış ilk kitaptır. Başlama tarihi: 16.01.2020 Bitiş tarihi:29.04.2022

Vuslat Serisi 1. Kitap Hayattaki en büyük korkusu sevdiklerini kaybetmek olan, çocuk ruhlu, kitap kurdu Erva... Hayatını işine adamış, ailesi ve sevdikleri için canını oraya koyacak kadar cesur, gözü kara Başkomiser Kerem... Geçmişte başlayan, gelecekle şekillenen bir aşk hikayesi... ... Erva, kendini kitap okumaya kaptırdığı bir gün karşı komşusunu arkadaşı sanıp, okuduğu kitaptaki başkomisere sinirlendiğinden, polisleri kötüler. Karşısında, şaşkınlıkla onu dinleyen Başkomiser Kerem`se görür görmez aklını meşgul eden ela gözlü o şaşkın kızı unutamaz. Aklını meşgul eden elalar zamanla kalbini de meşgul edince Erva`yı sevdiğini anlar fakat işler Erva için karışıktır. Biri geçmişe, biri geleceğe bağlı iki aşığın hikâyesi... ... "İçe atılan duyguların patlaması büyük olur demiştin. Ben seni içimde o kadar çok büyüttüm ki Erva, patlamam da sana bağırarak seni sevdiğimi söylemem oldu." ... Kitappad`deki "Geçmişten Gelen Sen" isimli ilk ve tek kitaptır. Kitabımın tüm hakları bana aittir. Kopyalanmasına hiçbir şekilde iznim yoktur. (Ç)alınması durumunda hukuken gerekli işlemler tarafımca bizzat yapılacaktır. Başlangıç: 17.10.2024 Bitiş: 14.08.2025

Meydanda kalırsam yazılsın taşa Kader de ne varsa o gelirmiş başa... Bir yüreğe iki sevda sığar mı? İlk sevdanı dünyaya gözlerini ilk açtığında isminle beraber fısıldadılarsa kulağına,diğer sevdan ruhun bedenine üflendiğinde yazılmışsa alnına, hangisinden vazgeçersin? Vazgeçmeli misin...? Vazgeçebilir misin...? "Seni kaderime yazan şahit olsun! Adımızı,kulağımıza okuyanlar şahit olsun! Yüreğimize bu sevdayı düşürenler şahit olsun! Elimden damlayan kana! Şerefim olan belimde taşıdığım silaha, Kitabıma ve Kelamullaha yemin olsunki SENDEN ASLA VAZGEÇMEYECEĞİM! " Beklemek... Dünyaya gözlerini açtığı ilk anda bile gelmesini beklemişti alnına yazılan sevdanın,kulağına kendi isminden sonra ismi fısıldanan adamın. Beklemek...Yüreğine iki sevdayı sığdırmış bir adamı, aldığı ilk nefesten beri beklemek... Kız, her bekleyişin sonunda adama açtığı kapıyla cenneti sunarken, adam açılan kapıyla cehennem ateşlerini savurdu kızın yüreğine... Vazgeçmek mi kolaydı, beklemek mi...? Bekleyen mi acı çekerdi,beklenen mi...? İki yüreğe bir sevda düşünce aynı dil mi konuşulurdu, yoksa dil lal mi olurdu...? Aşkın dili bir miydi yoksa başka dili var mıydı...? İki sevdalı beden de yürek suskun,dil lal olunca aşk iki dil den de farklı dökülür sonun da İKİ DİL DE AŞK çıkardı ortaya...