@hakikat.orucoglu
|
Beni en çok sen anlamalıydın.
Yaslayıp başını göğsüme, Sen duymalıydın, Kalbimin çatırdayan yanlarını. Yapa yalnız unutulmuşken bir hiçlikte Ellerimden sen tutmalıydın.. Ben alışkınım da körlük illetine, Bir sen görmeliydin sızlayan yanlarımı. Bir sen dokunmalıydın kuruyan dudaklarıma Geceler boyu, Hicranla yanarken şakaklarım. Beni en çok sen sarmalıydın. Bir yudumluk sevda şefkatinde Sana demlenmeliydim sessizce. Bu şehrin, griye çalan akşamlarında Evimin yolu, Sokağımdaki kandil olmalıydın.. Bir tek sana yürümeliydi ayaklarım.. Sende son bulmalıydı yorgunluklarım Keşfedilmemiş topraklarına Ben yelken açmalıydım Kapılmalıydım fırtınalarına Öyle güzel kokmalıydı ki tomurcukların, Avuçlarıma damlamalıydı yaprakların. Adını ben koymalıydım. Adını adımla anlamlıydı hatipler. Hikayelerini ben yazmalıydım, Tarih kitaplarında, Yokluğuna uyandığım ilk günden beri Bir melankoli çöktü üzerime Doğrulamadım büküldüğüm yerlerimden Gönlümün, Kırılgan çerçevesinden bakıyorum şimdi Beni en çok sen anlamalıydın.. En çok seninle uyanmalıydı gözlerim.. Birtek sensizlikte sızlıyor ağrılarım.. Sanırım, sanırım en çok sana kırgınım, |