"Asla karım olamayacaksın. Duydun mu beni! KARIM DEĞİLSİN AMA BENİMSİN!" Duydukları ile gözleri anında doldu. Şervan genç kızın korktuğunu görerek üzerine doğru gitmeye başlaması ile Zühre geri geri adımlamaya çalıştı fakat kollarından sertçe tutulması ile durmak zorunda kalmıştı. Şervan elinin gücünü artırıken genç kız acı ile inledi. Kızın acı çekmesi hoşuna giderken elinin birini kızın çenesine götürüp sertçe sıkarak kendisine bakmasını sağladı. "Odama gel dediğimde geleceksin, berdelin kanunu budur! Karım olmayacaksın ama beni tatmin edeceksin!" Zühre duydukları ile sarsıldı. "Bırak beni bu olmayacak!" Diye bağırdı Zühre fakat kendisini yatakta bulması ile gözleri dehşetle büyüdü. Şervan Zührenin gözlerindeki korkudan tatmin olurken kızın üzerine doğru eğilerek ellerini iki yanına doğru yatağa bastırdı. "Neden? Berdeli kabul ettiysen seni becereceğimi de bilmeliydin." Zühre duyduklarının ağırlığı ile geri geri gitmeye çalışırken gözlerinden yaşları akıyordu. "B-ben bir şey yapmadım." dedi hızla sanki savunulacak bir şey yapmış gibi. Zührenin söylediklerini umursamadan genç kızın üzerine doğru biraz daha eğildi. "Az sonra imam nikahımız kıyılacak ve sen de bundan sonra cehennemim de yanmaya hazır olsan iyi edersin Zühre Şahmaran!" Wattpad kitabıdır! Wattpad: Damla_yazar Kitap kapağı: Damla_yazar

Çoçukluğum gözümün önünden film şeriti gibi geçerken elimden hiçbir şey gelmiyordu. Kurtulmak için çığlıklar atarken sesim çıkmıyordu. Yardım etmek için çırpınan benliğim hareket edemiyordu. Sanki bir kilit vardı görmediğim. Bağlanmıştım o sokağa, kilit vurulmuştu çıkış bildiğim kapıya. Duvarlar üzerime üzerime geliyordu. Dostum dediğim herkes bir yol ayrımındaydı, hangi yoldan devam edersem birini kaybedecek gibi hissediyordum.

*Asker Kurgusu *Wattpad de 9 Milyon okundu. *Basılı kitap "Güzel seviyorsun," dedim gözlerine bakarak. "Güzeli, güzel seviyorum," dedi. İnsan yeni bir hikâyeye, biriyle tanışarak ya da yeni bir yere giderek başlarmış. Benim hikâyemde ikisi de vardı. Gittiğim yeni şehirde tanıştığım adamla hikâyem başladı. Teğmen Emre Kurt... Zümrüt yeşili gözleri beni her defasında büyülüyordu. İçine çekildiğim derin bir kuyuydu sanki. O derin kuyu bende keşfetme isteği uyandırıyordu. Bana doğru attığı her adım bir diğerinden daha güçlüydü ve kaçmamı imkânsız hâle getiriyordu. Sonunu göremediğim o kuyuya gözlerimi kapatıp, kendimi bırakma isteğim gün geçtikçe artıyordu. Askeriyede öğretmenlik yapmaya başladığımda, başıma geleceklerden bihaberdim. Abimin de görev yaptığı bu askeriyedeki öğretmenlik görevi, içerideki haini bulmam için bir araçtı. İçimizde, kapalı kapılar ardında, ihanet eden biri vardı. Açtığım her kapı bir diğerine çıkarken; o kapılardan birinde onu bulmaktan korkuyordum.